style="font-size:15px;"> Лайлатул Қадрнинг нурлари – сенда,
Дуонинг ижобат дурлари – сенда,
Аллоҳнинг не юксак сирлари – сенда,
Хуш келдинг, хуш кўрдик, моҳи Рамазон!
Қуръон нури билан шарафланган ой,
Сен ўн икки ойга бергувчи чирой,
Мўминлар бахтисан, баракага бой,
Хуш келдинг, хуш кўрдик, моҳи Рамазон!
Жаҳоннинг эзгулик айёмида сен,
Мўминнинг Ҳақ деган, каломида сен,
Ҳазрати Пайғамбар саломида сен,
Хуш келдинг, хуш кўрдик, моҳи Рамазон!
ХУШЛАГИМ КЕЛДИ
Меҳр – меҳрибон зот кўнгил чашмаси,
Бу олам, бор одам унинг ташнаси,
Уни топган-топмай кетган қанчаси,
Билмам, нечун кўзим ёшлагим келди.
Меҳр кўрганларнинг юзлари моҳтоб,
Меҳр кўргузганнинг қалбида офтоб,
Уларга эргашиб яшайди савоб,
Мен ҳам изларидан эшлагим келди.
Яхшилар бир умр дилхонасида,
Меҳр шамин тутар остонасида,
Деманг, у – Аллоҳнинг девонаси-да,
Шу девона барин ушлагим келди.
Ризқ сўраб яшайди инсон Худодан,
Ризқ олиб кетмайди вале дунёдан,
Умидвор кетади меҳру дуодан,
Хуш дуо обидан нўшлагим келди.
Одамзод дил мулкин аълоси – Меҳр,
Одамзод дил дардин давоси – Меҳр,
Бу дунёдан топган дунёси – Меҳр,
Меҳр топганларни хушлагим келди.
ҲАЁТ ХАТИ
Тилак софлигига дил гувоҳ эрур,
Тилнинг изҳоридан дил огоҳ эрур.
Агар тил дил ила бир нафас ичра,
Лутфин эгасига Ҳақ паноҳ эрур.
Одамзод оромни сўздан олади,
Назарни порлаган кўздан олади.
Ўзгадан олгани бегонавашдир,
Изҳори аълони ўздан олади.
Ўзин излаганлар ўздан ғолибдир,
Ўздан ғолиб инсон сўздан ғолибдир.
Дунё оқилларин эътирофи шу –
Ҳар ғолиб аслида илми соҳибдир.
Юз нурин аввали офтоб бетида,
Дил нурин қидирсанг, китоб қатида.
У дунё хабарин бу дунё айтар,
Гар ўқиб, уқолсанг ҳаёт хатида.
ШАРШАРА
Одилхўжа Холхўжаевга
Дунёда шовқиннинг тури кўп жуда
Қулоғинг том битар ҳуда-беҳуда.
Вале шаршаранинг овози бошқа
Шовқини шарбатдек гўзал осуда.
Сувлардан салом бор, гар тинглай олсанг
Покликдан калом бор, гар англай олсанг.
Шаршара қошида бир дам ўлтиргин,
Дунё ташвишидан толиқсанг-толсанг.
Шаршара зарраси ғуборинг ювар
