style="font-size:15px;"> O‘z xalqidan o‘ch-qasos
Qilayotir talab-a!
Shohim, yaqindir zafar,
Juda yaqin g‘alaba.
So‘rmoqchiydim Dorodan
Bir haqiqat, bir haqni:
Yaxshiroq bilasizmi,
Shohim, o‘zi bu xalqni?
Biroq ayshdan bosh karaxt,
Ko‘zlarida g‘ubordir.
Menga qarab turmasdan
Kengash boshlab yubordi…
DORO LASHKARINING
SHIROQ YETOVIDA YO‘LGA
TUSHISHI
Tongda Doro chodirga
To‘plab ashraf-a’yonni,
Amr ayladi: “Keltiring
O‘sha badbaxt cho‘ponni!”
Shiroq keldi. Doroning
Ko‘zlarida yonar shaxt:
“Men dushmanning ustiga
Yurish uchun qildim ahd.
Aldar bo‘lsang, bilib qo‘y,
Ko‘zlaringni yoshlayman.
Mana shu qilich bilan
Boshing uzib tashlayman!”
Shiroq dedi: “O‘ch olmoq
Bor ekan bu yoziqda.
G‘amlangiz yetti kunlik
Pichan, suv va ozuqa.
Yettinchi kun deganda
Bir ma’voga yetamiz.
Dushmanning lashkarini
Yer-la yakson etamiz!”
Hozir qilindi bir-bir
Shiroqning aytganlari.
Cho‘pon yo‘lboshchi bo‘ldi,
Ortda – Doro lashkari.
Doroga go‘yo cho‘pon
Zo‘r bir suyunchi edi.
Hammaning yuragida
Zafar ilinji edi.
Kimningdir ko‘z oldidan
O‘tar qiz-u xotinlar.
Kimdir sanar xayolan
Jaraq-jaraq oltinlar.
Kimlar yalar lablarin
Bol yegandek bemalol.
Kimdir, qancha qul qilsam,
Deya surardi xayol.
Telba ochko‘zlik bilan
Yonar Doroning ko‘zi.
Go‘yo yotar poyida
Butun dunyo, yer yuzi.
Ikki kun yo‘l bosishdi,
Oldinda – sarbon Shiroq.
Gullagan vodiy tugab,
Cho‘l boshlandi qovjiroq.
Bir taqir yerga boqib,
Bir ko‘z tashlab osmonga,
Gumon bilan shahanshoh
Tikildi-ku cho‘ponga.
“Parvo qilmang, – der Shiroq, –
Shohim, qilmang e’tibor.
Oraliqda besh kunlik
Kattagina sahro bor.
Shundan o‘tsak bir joy bor –
Jannatlarning jannati.
Ana shunda keladi
Qo‘shiningiz navbati”.
Xuddi Shiroq aytgandek
Sahro boshlandi lov-lov.
Qum sochar jazirama,
Osmon yog‘dirar olov.
Uyurmada chang-to‘zon
Raqqosadek o‘ynardi.
G‘ijirlar har tishlam non,
Meshlarda suv qaynardi.
Saksovuldan lol boqar
Echkiemar tasqara.
Yumronlar ta’zim ila
Qilar edi masxara.
Toshbaqa kosasiga
Tortib olgan boshini.
Ilonlar qochib qolar
Sudragancha loshini.
Ko‘kda to‘rg‘ay muallaq –
Izhor etar dilini.
Kim ham tushungay axir
Bu sahro bulbulini.
Qurib qolgan quduqdan
Par-r etib uchar ukki.
Cho‘lchumchuq chivirlaydi –
“Chikki-pukki, chik-pukki”…
“Qayt-qayt” deya havoni
Kesadi qirg‘iyaklar.
Unda-munda sochilib
Yotar oppoq suyaklar.
Borgan sari qo‘shinda
Mashaqqat ortar edi.
Go‘yo ulkan ajdaho
Domiga tortar edi.
Otlar tiziga qadar
Qumga cho‘kib boradi.
Hamma bundoq sahroni
Qarg‘ab,
