ТАНЛАНГАН АСАРЛАР. Тоµир Малик

Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу ТАНЛАНГАН АСАРЛАР - Тоµир Малик страница 15

Автор:
Жанр:
Серия:
Издательство:
ТАНЛАНГАН АСАРЛАР - Тоµир Малик

Скачать книгу

юкинибгина паноµ топамиз. Бироі, бу паноµга етмоі учун µам курашмоі зарур.

      Хулосамиз шуки, Роббимиз, яъни тарбиячимиз бґлган Аллоµ таборак ва таолони бутун іалбимиз билан, бутун жонимиз билан ва бутун онгимиз билан севмоІимиз шарт. Шунинг баробаринда ґзгаларни µам ґз-ґзимизни севганимиз даражасида севмоІимиз лозимдир. Чунки Аллоµ бандаларини, яъни ґз биродарларини севмай туриб «Аллоµни севаман», дегувчиларнинг гапларига инонмоі мушкул.

* * *

      Балиі, каламуш ва бґриларнинг имти±злари шундан иборатким, улар талаб ва эµти±ж іонунига биноан кун кґрадилар. Инсон µа±тининг іонуни эса адолатдир.

* * *

      Инсонлар ±лІони ва адолатсизлигига дуч келинган дамларда µам мґъмин бґлмоіликдан чарчамаган µолда µаіиіатни µимоя іилмоі ва адолат билан иш юритмоі – µа±тдаги энг бебаµо нарсадир.

* * *

      Кґп гапирган одам кам µолларда айтган сґзларини амалга оширади. Доно эса, айта±тганларининг амалидан ошиб кетишидан іґріади.

* * *

      Зулмнинг ота-онаси – нафсдир. Нафс – гґё валади зинодир. Унинг оіибати – µалокатдир. Зулм – ґзганинг зулмни чаіиради, нафс – ґзганинг нафсини ґзига чорлайди.

      Бир сичіон жаµду жадал билан дарахт томирини кемира бошлади. Дарахт тилга кириб дедики:

      – Эй ситамкор, нима учун жоним ришталарини іиріяпсан?

      Сичіон унинг нолаю зорларига эътибор бермай ґз ишини давом эттираверди. Ногоµ илон пайдо бґлди-ю, сичіонга µамла іилди ва бир дамда ютиб юборди. Шу онда типратикон келиб илоннинг думидан тишлади. Илон жон аччиІида ґзини ура бошлади, оіибатда типратиконнинг тиканларида µамма ёІи пора-пора бґлди. Типратикон уни еди. Бу онда тулки пайдо бґлди. Типратикон бошини тиконлари орасига яширди. Тулки µийла ишлатди: уни ётіизиб, устига ёзилди. Типратикон «ёмІир ёІяптимикин?» деб бошини чиіарган эди, тулки шарт тишлаб бу бошни узди, сґнг іорнини ёриб еди. Нафси іониімай туриб ёввойи ит келди-ю, уни поралаб ташлади. Ит унинг гґштлари еб тугатмай, ґзи іоплонга ем бґлди. Јоплон гґшт лаззатидан роµатланиб турганида овчининг ґіига учради. Овчи унинг терисини шилиб олиб кетаётган эди, йґлда бир одамга дуч келди. У одам терига ишіибоз бґлиб овчи билан урушди ва уни µалок іилди. ¤лжасидан іувониб кетаётган эди, оти іоіилди-ю, ґзи йиіилиб тил тортмай жон берди…

      Жониворларни эµтимол айблаб бґлмас. Уларнинг тирикчилиги шу. Одамлар-чи?

* * *

      Инсон тили ширин сґз айтиб, ґликни тирилтириши ±ки заµарли сґз айтиб, тирикни ґлдириши мумкин.

      Бир одам айиі билан дґстлашиб іолиб, уни меµмон іилибди. Зи±фат охирлаб, айиі кетишга изн сґраганида у одамнинг меµри жґшиб, айиіни ґпиб хайрлашибди-да, хотинига µам шундай іилишни буюрибди. Хотин айиііа яіинлашгач, жонивордан тарала±тган µидга чидолмай, четга іараб тупурибди-да:

      – Сассиі меµмонларга тоб-тоіатим йґі, – дебди.

      Айиі индамай чиіиб кетибди. Орадан кунлар ґтиб одам дґстини кґргиси келиб йґлга отланибди. «Јайтишда ґтин кесиб келарман», деб болтасини

Скачать книгу