Nasır Mensur, “Ey Abdülmelik söyle bakalım, Sultaniye Medresesi’ne nasıl kabul edildin?” diye sordu.
“Gilan’ın hükümdarı beni buraya getirdi efendim. Bana kendisi kefil olmuştur.”
Ebu Nasır büyük bir şaşkınlıkla sordu: “Yoksa sen Gilan’dan mı geldin?”
Abdülmelik cevap verdi:
“Hayır ben Kazvinliyim ve babam da Hace Giyassedin-i Gagazanî’dir.”
Daha sonra medresenin müdürü Ebu Nasır’a işaret ederek kendi sorularını sormaya başladı.
“Ey Abdülmelik bize üç cilt astroloji kitabı, geometri ve astrolojide kullandığımız malzemeleri çaldığını itiraf edecek misin?”
Abdülmelik sustu ve söze Ebu Nasır devam edip sormaya başladı: “Harezmî Hoca, o üç kişiyi tutukladın mı peki?”
“Hayır, değerli hocam! Benim emrimde ordu, asker yok ki. Üstelik aradan bir gün bir gece geçtikten sonra rasathane ve kütüphane sorumlusu bana nelerin eksik olduğunu söyledi.”
Abdülmelik suskunluğunu bozmuyordu. Ebulfazl Harezmî sinirli bir şekilde Abdülmelik’e bakarak sordu: “Pekâlâ çocuk, o üç kişi kimdi? Rasathanenin kitap ve malzemeleri ne oldu? Kitapları ne yaptın? Cevap ver!” dedi.
Abdülmelik suskunluğunu sürdürdü. Başını önüne eğmişti. Harezmî sorularını tekrar sordu. O arka arkaya sorularını sorarken Abdülmelik birden ağlamaya, tüm olup bitenleri, her şeyi anlatmaya başladı. Sonunda itiraf etmekten başka çaresi kalmamıştı:
“Onlar Endülüs’ten, dünyanın ta batısından gelmişlerdi ve üçü de Hristiyan’dı. Ama kendilerini Müslüman gösteriyorlardı. Amcam da Endülüs’te yaşıyor ve o üç kişi amcamın aracılığıyla benim yanıma geldiler. Ellerinde amcamın bana yazdığı bir mektup vardı. Harezm’de rasathanenin kütüphanesinde bir kitap varmış. Kitabın içeriği ateş topu ya da parlayan ayla ilgiliymiş. Ben onlara öyle bir kitapla hiç karşılaşmadığımı, hatta burada olmadığını söylememe rağmen kadın kitabın özelliklerini ve numarasını bana verince mecbur kaldım ve cuma günü gece yarısı kütüphaneye giderek verdikleri özelliklerde üç kitap buldum. Kitapları bir bohçaya sardım ve medresenin dışına çıkardım. Eski kale duvarının dibinde onlara verdim.”
Ebu Nasır Irakî hayretler içinde kalmış, Kazvinli Abdülmelik’in anlattıklarını dinliyordu. Üzülmüştü:
“Maalesef o eşsiz üç cilt kitap ile astroloji malzemeleri çalınmış, üstelik yabancıların elinde. Şimdi onlar çok uzaklara gitmişlerdir bile ve bizim onları yakalama imkânımız neredeyse yok gibi.”
Daha sonraki soru ve cevaplardan o üç yabancının Abdülmelik’e kitap ve malzemeler karşılığında yüz adet saf altın sikke verdikleri anlaşılmıştı.
Medresenin baş muhafızı, “Böyle bir suç karşısında suçlunun eli kesilmeli ve uzun yıllar zindanda kalmalı.” dedi.
Vali Ebu Nasır, “Durun bakalım. Medrese öğrencilerinin benim yanımda farklı bir saygınlıkları var. Böyle bir hükümde bulunamam. Sadece onu medreseden atın. O, şu andan itibaren medreseden kovulmuş biridir. Hiçbir derse girmeye, yatakhanede kalmaya hakkı yoktur. Hepiniz gidebilirsiniz sadece Muhammed kalsın.” dedi.
Muhammed dışında herkes salonu terk etti. Ebu Nasır ile Muhammed kaldılar salonda başbaşa. Ebu Nasır çok üzgün görünüyordu. Uzun bir sessizliğin ardından Muhammed’e, “Ne düşünüyorsun?” diye sordu.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «Литрес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на Литрес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
