style="font-size:15px;"> Hasta bakıcı çıkar, bir zaman sonra bir neferle gelir. Doktor, hasta nefere çıkışır:
“Ulan, nereye defolup gidiyorsun? Ben sana hasta bakıcıyı çağır demedim mi?”
“Çağırdım.”
“Çağırdın ama sonra sen kendin yıkıldın, gittin. Ben onu çağırdımsa senin dilini anlamak için çağırdım.”
Nefer hiç cevap vermez. Doktor, hasta bakıcıya:
“Sor bakayım, bunun köyünün adı neymiş?”
Hasta bakıcı nefere sordu:
“Hangi köydensin?”
“Karığıyamık.”
Hasta bakıcı, doktora döner:
“Kargıyanık…”
“O başka bir şey söylüyor, sen başka…”
Hasta bakıcı, nefere sordu:
“Kargıyanık mı?”
“He, Karığıyamık…”
“Efendim, Kargıyanık yaz.”
Doktor, bunun doğru olduğuna inanmadı ise de daha ziyade sözü uzatmak istemedi, “Karığıyanık” diye yazdı.
“Bu köylerin adını da kimler böyle koyar anlaşılmaz.” diye söylendi. Deminden beri bir şey anlamıyor gibi duran nefer dile geldi, doktora cevap vererek:
“Köyün yatırının adıdır.” dedi.
Doktor, bir şey anlamayarak:
“Ne diyor?” diye hasta bakıcıdan sordu.
“Köyün yatırı imiş hani!”
“Allah inandırsın, hiçbir şey anlamıyorum.”
Biraz sustuktan sonra hasta bakıcı anlatmak istedi:
“Bizim köylerde yatır olur, mezar… Biz ona yatır deriz.” dedi.
Çadır sıcak, doktor terledi. Ceketini çıkarırken ilave etti:
“Anlamadım.” dedi. “Gel sen şu ceketimi al.”
Nefere sordu:
“Hangi taburdansın?”
“İkinci tabur birinci bölük birinci takım…”
Doktor, kalemi bıraktı.
“Neren ağrıyor?” diye sordu. Nefer midesini göstererek:
“Yüreğim ağrıyor.” dedi.
“Çıkar dilini. Uzat bakayım elini.”
Hastanın ateşi yok. Hasta bakıcıya:
“Nerede kâğıdın? Yaz buna bir tertip İngiliz tuzu. Hasta çadırında istirahat. Yemek yok. Dışarı çıkarsa, yarın sabah çorba.”
Nefer çıkarken hasta bakıcı da gidiyordu.
“Sen kal burada! Bak, kim var orada, gelsin.”
İçeriye, esmer yağız, iri yarı bir nefer girdi. Doktor, gözlüklerinin üstünden bakarak düşünceli bir tavırla sordu:
“Adın ne?”
“Omar.”
Doktor yazarken “Ömer” diye tashih etti.
“Babanın adı ne?”
“Akusman.”
“Ne?”
“Akusman…”
“Ben anlamıyorum.”
Hasta bakıcıya:
“Ne diyor bu?” diye sordu.
Hasta bakıcı nefere:
“Ne diyon?” dedi.
“Akusman…”
Hasta bakıcı, doktora:
“Akusman diyor efendim.”
“Ulan, sen de onun söylediğini söylüyorsun. Akusman diye isim olur mu?”
Hasta bakıcı, doktorun neden anlamadığına şaşıyormuş gibi:
“Neden efendim?” dedi.
Hepsi, biraz sustular. Sonra doktor dedi ki:
“Sakın bu Ak Hüsmen yahut Ak Osman olmasın?”
Hasta nefer:
“Ha, Akusman.” diye tekrar etti ve nihayet anlaşıldı ki “Ak Osman”mış. Doktor, deftere yazdı. Ancak fena hâlde sıkıldı.
“Ben sizin gibi adam görmedim.” dedi. “Ne söylediğiniz anlaşılır ne anlaşılandan bir mana çıkar.”
Biraz durup düşündükten sonra, gene devama karar verdi.
“Nerelisin?”
“Karadeniz’den…”
Doktor, gözlüğünü çıkardı, gözlerini açarak nefere çıkıştı:
“Ulan insafsız.” dedi. “Karadeniz dediğin kara değil denizdir. Orada insan oturur mu? Sen balık mısın? Ben bir daha bu defteri tutmam. Kim isterse tutsun. Bunlar için verem olacak değilim.”
Biraz daha durup düşündükten sonra nefere:
“Senin evin, köyün yok mu?” diye sordu.
“Köyümüz Balveren.”
“Nerede bu Balveren? Denizde değil ya…”
“Değil. Karada.”
“E, karanın neresinde?”
“İskelemiz İnebolu.”
“Gördün mü, İnebolu kazası desene…”
Doktor, yazdı.
“Vilayetiniz neresi?”
“Vilayetimiz Kastamonu. Bizim köy Araç’a bakıyor.”
“Sizin köy Araç’a mı bakıyor. Sakın sizin kaza Araç olmasın?”
“Araç ya…”
Doktor, şaşkın şaşkın nefere baktı.
“Ulan
