уйқуда мен уйғоқ танҳо.Ойдин кеча. Ойми парқуда
Ётган, ёки сенми, дилрабо?!
Ухлолмайман гар сен уйқуда.
«ЎНАР ГУЛЛАР, ЯШНАР ВА ТОЛАР…»
ЎНАР ГУЛЛАР, ЯШНАР ВА ТОЛАР,
Неки бордир иқлимда.
Лекин ижод меҳнати қолар,
Толиш билмай ақлимда.
Эзгу туйғу маскани, юрак,
Ёнғин янглиғ ёнғил сен.
Менга илҳом осмони керак,
Ёмғир янглиғ ёғил сен.
«ОНА, МЕНИ УЙҒОТ САҲАР…»
ОНА, МЕНИ УЙҒОТ САҲАР,
Уйғот кўзим кўрсин жаҳон.
Поёни йўқ ўз йўлим бор,
Ҳали бордир улкан довон,
Она, мени уйғот саҳар.
Кечирма гар тояр бўлсам,
Ахир бир кун оғир йўлда,
Сабр-тоқат косам тўлса
Ва қолмаса куч ҳам қўлда:
Йўқ! Кечирма тояр бўлсам.
Ҳеч чекмайсан, уят, изо,
Сенга ваъдам – элга ваъдам,
Сен норизо – эл норизо,
Рози бўлсин азиз Ватан,
Саҳар уйғот, онаизор.
«КИМ БИЛАДИ ОРЗУ ВА ХАЁЛ…»
КИМ БИЛАДИ ОРЗУ ВА ХАЁЛ,
Балки хазон бўлар узлатда.
Ким билади иқбол, эҳтимол,
Жилва қилар бир кун қисматда.
Ким билади сокит, бедаво,
Кечармикин кунларим маним?!
Шундай эса керакмас ҳаёт,
Яхшироқдир минг бор ўлганим.
«СЕНСИЗ КЎКДА МОҲИТОБ…»
СЕНСИЗ КЎКДА МОҲИТОБ,
Сенсиз минг юлдуз уйғоқ,
Бу тун шамол ҳам увлоқ,
Қани, деб этар хитоб.
Қани у, деб жилдирар,
Гулзор томон оққан сув.
Кўз ёши тиниқ, оҳу,
Гул баргида милтирар.
Сира ўчмайди чироқ,
Уйқу келмайди ахир.
Айрилиқ бунча оғир,
Айрилиқ бунча йироқ…
Танҳо тағин бугун ҳам,
Хаёлингни ўпаман.
Ухла, мен-да ётаман,
Ухла, хайрли оқшом.
АЛЛА
Йўқ деб ота ва онам,
Куйма, ҳаммаси ўзим.
Қўғирчоқ, ухла энди,
Кўрар кўзим, оҳ, қўзим,
Алла-ё, алла.
Тинг… тинг… ёмғир ёғар, тин,
Кеча шундай зимистон –
Чунки ухлаш керак тун,
Олам кўрпаси осмон,
Алла-ё, алла.
Индамайсан сира ҳам,
Йиғламайсан сен доим,
Ухлагин ювош болам,
Кимдир келар… Жим, ойим,
Алла-ё, алла.
Оҳиста ётур бу чоқ
Ва қиз юмади кўзин.
Уйғоқ эди қўғирчоқ,
Ухлаб қолди қиз ўзи,
Алла-ё, алла.
«ЭЛТАР ДЎСТУ ЁР…»
ЭЛТАР ДЎСТУ ЁР,
Аста мотамдор,
Уни тупроққа
Кўмишга.
Нимадир ёдгор
Қолдирмаса гар,
Ҳукм – унутмоққа
Кўнишга.
Шамол кезади,
Юрак
