нима ўзи тақозо,Оҳ, ишонч бу энг олий жазо.
«ЛАГАНБАРДОР ЭМАСМАН…»
ЛАГАНБАРДОР ЭМАСМАН,
Ёқтирмайман хушомадни.
Ҳар кимга ҳам букмайман
Мағрур қоматни.
Лекин биламанки,
Сен елкада кўтарган
Бу жаҳон ғами оғир.
Милёнларнинг кўзи бўлсанг сен,
Милёнларнинг сўзи бўлсанг сен,
Мақтамай нега,
Нега осмонларга кўтармай ахир?!.
Лаганбардор эмасман,
Хушомадни ёқтирмас кўнглим.
Ҳамдард дўстим,
Меҳрибон отам,
Лекин қошингда бу кун
Виждон буюрганин ёяман,
Яхши фарзанд каби
Жаҳонда бир зарра бўлиб мен ҳам
Таъзим ила қўяман
Юрак узра ўнг қўлим:
Ассалому алайкум!
«РИЁКОР КЎЗЛАРИНГГА…»
РИЁКОР КЎЗЛАРИНГГА,
Ҳамдард сўзларингга
Зор эмасман,
Илтифотинг ўзингга, ошнам.
Сариқ чақа қадрим йўқ, аммо,
Сени сариқ чақага ҳам
Олмасман.
Истасам ўзимни
Тубан санай биламан,
Истасам сўзимни
Сайлай биламан.
Истасам дейманки;
Машҳури замонаман,
Назаримга илмайман лекин
Бу мулк, дунёни,
Гарчи мен девонаман…
«МЕН КЕЛГАНДА ХАСТА ЭДИ…»
МЕН КЕЛГАНДА ХАСТА ЭДИ
Меҳрибон онам.
Лекин бошим силаб деди:
Соғмисан, болам.
Онажоним ётар касал,
Ва чўпдай ориқ.
Лекин дейди: ориқлабсан
Уринма ортиқ.
Қолмиш сочи оппоқ бўлиб,
Сезмайди ўзи.
Лекин ғамга қалби тўлиб,
Узмайди кўзин…
«ЭҲТИМОЛ ТУШУНМАБСАН…»
ЭҲТИМОЛ ТУШУНМАБСАН
Мен айтмоқчи бўлган фикрни.
Телбароқ кўринаман.
Шундайми?!
Ва лекин,
Ўз кўзларингга ишонмайсан,
Жасорат кўрсатсам бир кун.
Катта кетма, демоқчисан,
Мийиқда кулиб қўйдинг ҳозир,
Лабингда порлади истеҳзо,
Юзларингда ачиниш рози.
Қойилмисан?
Сенда ўзгариш бўлсин учун
Мен нимадир этдим эҳсон.
Зинҳор,
Сен янги товушдан чўчима,
Қулоқ сола берма
Вазн ва қофияга,
Қўй, эски қанот билан учма!
Бас энди риё қилмоқ –
Бу ҳижо деб, бу туроқ деб
Осилмоқ қоидага.
Ғарб – отам менинг,
Шарқ – онам.
Банд этгандир бошимни
Жаҳон ва Инсон…
Ортиқ бўлмас қурол ҳаётда,
Ортиқ бўлмас қонун ҳам, инон.
Эҳтимол, тушунмайсан…
«ДЎСТИМ…»
ДЎСТИМ,
Сира бўлма ўзингдан рози,
Ғафлатда қолма бир замон,
Дўстларингнинг меҳри, эъзозин
Бир гап
