tası- kiyelim,Är uvığı – jüyelim,
Är kernegen jüregin,
Küy kernegen tiyegin,
Sarı altınnan süyegiñ
Qazaqstan – jır elim!
Şañırağıñ – şırağım,
Topırağıñ – tumarım,
Ğalamda joq sıñarıñ,
Ğajayıbım, jumağım,
Bası taza bulağım,
Basılmaytın qumarım,
Qazaqstan – qıranım!
Ayıñ tuvsın oñıñnan,
Küniñ tuvsın solıñnan,
Juldız jansın jolıñnan,
Basıña baq ornasın,
Qıdır bolsın joldasıñ,
Quday seni qoldasın,
Qazaqstan – köz jasım!…
Arslan gibi heybetlim,
Parslar gibi gayretlim,
Göklere çıkan bayraklım,
Ne kadar yıldız parlattın,
Ne kadar bülbül şakıttın,
Kazakistan, kıymetlim!
Hızlı atının koşuşunu,
Dombıranın çalınışını,
Feryat eden dağ içini,
Deryanın akışını,
“Aşkım!” desem, hepsi gerçek,
Kazakistan, namusum!
Her bir taşı, kutsalım,
Her otağı, sistemlim,
Her gerilen yüreğin,
Nağme çalan sazların,
Sarı altından kemiğin,
Kazakistan, destan ilim!
Ocağım, nur kandilim,
Toprağın, nazarlığım,
Alemde yok bir eşin,
Harikam, cennetim,
Yeni taze bulağım,
Hiç dinmeyen hevesim,
Kazakistan, kartalım!
Ayın doğsun, sağından,
Güneşin doğsun, solundan,
Yıldız yansın yolundan,
Başına baht yerleşsin,
Hızır olsun yoldaşın,
Hüda seni kollasın,
Kazakistan, göz yaşım!…
Şair Mağjan, gençlere yönelik şiirler söylerken Ulıkbek Esdevletov Kazakistan’a adanan şiirler söyler. Amaç aynıdır; ülkenin yarınları, ona olan inanç, dilek ve dua…
Temirhan Medetbek’in “Abılay Han”, “O, Mahambet, pirim-ay!/O, Muhammet, pirim hey!”, “Mağjan – jır/Mağjan, destan” şiirleri de altı Alaş kahramanının sembolü olarak kabul edilir.
Temirhan, edebiyattaki mübalağa sanatını şiirinde bir yöntem olarak kullansa da, “Şayqalıp tur ğoy, şayqalıp qazaqtıñ qalıñ ordası/Çalkalanıyor ya, sallanıp Kazak’ın kalabalık sarayı” diyerek bir anda hüzünlenir, mısralarında umutsuzluğu da yansıtır. Demek ki, mahzunlaşınca gamsız olamayacağını düşünüp ruhların “pir”ini çağırır. Mahambet, Mağjanların romantik geleneğindeki cesur, güçlü, ateşli şiirin ruhuna doğru yol alır.
Kendi şiirini “Mağjan jır” diye adlandıran Temirhan Medetbek, bilge millî şairlerden bir diğeridir. O, 20’li yıllarda tek taraflı siyasî darbeleri hedefleyen Mağjan Jumabayev’in şiirini “’dünyadan ümidini kesmek, tabut ile mezardan başka şey görmemek, sadece ölüm nağmesi işitmek’ tekdüzeliğinde yazılmış şiirlerdir” diye eleştirir.
Mağjan’ın “Korkıt” poemasında Korkut, bu yalan dünyadan kopuzu gibi inleyerek, feryat ederek göçüp gider. Bu yüzden bugün, Temirhan Medetbek “Mağjan – jırım muñaytadı qudaydı/Mağjan, şiirim bunaltır Tanrıyı” der. Fakat bu, Mağjan şiirinin Hak Teâla’yı bunaltan sadece bir yönüdür. Şair, bu söyleyişleri derinlemesine düşünür. Şair T. Medetbek, Mağjan’ın şiirinde karşıtlıkları içeren tekdüzeliğin sadece bir kanalda çarpıştığını şiirle şöyle ifade eder:
Qorqadı onıñ qayğısınıñ qası da!
Ärbir sözi aynaldı köz jasıma.
Alasurıp şarq urıp jür Mağjan – jır
Mañğıstavdıñ jay tüsirip tasına,
Kökşetavdıñ bult üyirip basına.
Korkar onun kaygısının düşmanı da!
Her bir sözü dönüştü gözyaşıma.
Derinlerden çırpınıyor Mağjan’ın şiiri.
Manğıstav’ın yıldırım düşürüp taşına,
Kökşetav’ın bulut toplayıp başına,
Şiirdeki şair imajının millî görünümü yüksektir. Şair Mağjan’ı “Men kelemin, men kelemin, men kelem, Künnen tuvğan, Günnen tuvğan payğambar/ Ben gelirim, ben gelirim, ben gelirim, Güneşten doğan, günden doğan Peygamber” diye peygamber ilan eden duygu, Kazak halkının kahramanlık tarihine dair övgülerden güç alır.
Bağımsızlık şiirinin konu ve temalarının diğer bir özelliği de ülke tarihinin tekrar yazılmasında görev almasıdır. Elbette bu durum tasvirler vasıtasıyla gerçekleşir.
Jaraskan Abdiraş’ın “Qulpıtas/Musalla Taşı” adlı eserinde, Bökeyhanov, Şäkerim Kudayberdiulı, Mağjan Jumabayev, Ahmet Baytursınov, Mirjakıp Duvlatov, Jüsipbek Aymavıtov, Mustafa Şokayulı gibi Alaş hareketi savunucularının her birine uzun şiirler ithaf edilir. Bunlara tür özellikleri açısından ‘felsefî şiir’ demek mümkündür. Çünkü Alaş, asil oğullarını birer karakter olarak tanıtma açısından ele alındığında edebiyat bilimiyle uyumlu bir çizgidedir. Kahramanların kaderi ve yaratıcılık samimiyeti şiir türüyle dile getirilir. Şair Mağjan hakkındaki kıtadan bir örnek:
Kevdeli küreskerdiñ tili ötpegen
Bir päle tavıp aldın jürek degen,
Bedeldi Bednıymen sırlaspadıñ,
Sırlastıñ janı küygen Blokpenen.
Güçlü savaşçının dili söylemez,
Bir bela bulup aldın yürek denen,
Ünlü Bednıy ile sır paylaşmadın,
Sır paylaştın kederlenen Blok ile.
Bu tek kıtadan hareketle ilmî bir makale yazmak mümkündür. “Bir bela buldun yürek denen” mısrası, Mağjan’ın “Jan Sözi” şiirini okumayan insanların anlayabileceği bir ifade değildir. Son iki mısra sosyalist realizm ile sembolizmden haberdar insanlar için bir şeyler ifade eder.
Bağımsızlığa kavuşulan ilk dönemlerde müjde istenmesi ve şiirlere atıfta
