этма, соқиё, даврон аро маст ўлмасам,Шарбати лаълидек эрмас бодаи унноблар.
Қатра-қатра ашкими сочдим, ғамидин ҳар бири,
Ишқнинг дарёсидиндур гавҳари ноёблар.
Кеча туш кўрдимки, зулфин тебратур эрди насим,
Қилди ошуфта димоғим бу паришон хоблар.
Ғайр ила ёрим шароби ноб ичиб, мен Фурқатий,
Рашк жомидин ичиб тонг отқуча хуноблар.
«Тариқи ишқ аро ким қадди дуто кўрунур…»
Тариқи ишқ аро ким қадди дуто кўрунур,
Мани кўзумға ўшал пир раҳнамо кўрунур.
Ажаб хатарлиқ эмиш, ё раб, ишқ саҳроси,
Заиф мури онинг мисли аждаҳо кўрунур.
Ҳаёт хирқасиға ҳар куни солур чок,
Шуоъи меҳр, дема, панжаи қазо кўрунур.
Дилим муҳаббат ила бўлди равзат уш-шуҳадо,
Анинг учун бу кўнгил мисли Карбало кўрунур.
Тариқат ичра кимиким, вужуд нафйи этса,
Қаю тарафға назар айласа – Худо кўрунур.
Жаҳонни шоҳидиға боғлама кўнгил ҳаргиз,
Ки олданурсан, анинг айши бевафо кўрунур.
Абас кечурмағил аҳди шабобинг эй, Фурқат,
«Худо», дегилки, бу дам дурри бебаҳо кўрунур.
«Жомаи саркаш кийиб, от ўйнатиб, чиқсанг нигор…»
Жомаи саркаш кийиб, от ўйнатиб, чиқсанг нигор,
Бўлмағайму заррадек хуршиду ховар беқарор.
Лаъли жонбахш узра хат қилма намоён, бўлмасун,
Хизр ерда мунфаил, кўкда Масиҳо шармисор.
Ол ниқобинг, эй, пари, ҳуснунгға баркеш қилғали,
Ҳар кеча то субҳ ой бирла тарозу интизор.
Лайлию Ширинни санга, ваҳ, на деб ташбеҳ этай,
Айлағум Мажнун ила Фарҳоддин номусу ор.
Хомаи наққош азалда суратинг чекканда ман
Бор эдим, ёзди дилим лавҳига меҳриндин нигор.
Ошно қил кўзларимга мақдаминг туфроғини,
Бўйла лутфингға кўнгил муштоқ, жон-уммидвор.
Номи хўбингни ҳуруфин зеб учун Фурқат қулунг,
Риштаи ашъориға терди чу дурри шоҳвор.
«Тушумда бир пари кўрдум, насибим бўлса ёрим бор…»
Тушумда бир пари кўрдум, насибим бўлса ёрим бор,
Юрогим тийри ишқи пора қилди, оҳу зорим бор.
Тамоми ҳури жаннат рашк этарга оразинг кўргач,
Тамошо қилғали, искаб турарга икки норим бор.
Юзини кўрдуму бошимға тушди они савдоси,
Қарору сабрим олди, кеча-кундуз интизорим бор.
Кечибман жону дилдан кўрмагунча ҳусни раъносин,
Етурдум кўз юмуб очгунча-бир чобуксуворим бор.
Муҳаббат ўтига куйди дилу жоним, аё дўстлар,
Мани айб этманг айтиб йиғласам, не ихтиёрим бор?
Азал соқийси сунди шароби ишқ жомидин,
Ичиб сархуш бўлуб ёрим диёридин гузорим бор.
Тегиб ишқ оташи ёндурди, айб этманг Зулайҳони,
Умидим васлидин, Фурқат, мани фасли баҳорим бор.
«Қиё-қиё боқишинг банда қилди, эй, дилдор…»
Қиё-қиё боқишинг банда қилди, эй, дилдор,
Табассум
