расво ўлса не парвоси бор?Расми маҳвашлардур: ошиқ олдида ағёрға,
Лутф этиб дегайлар, они ўзга бир барноси бор.
Ман гадога хоки кўйинг маскан этмак орзу,
Эрмиш аммо итларинг ҳар гўшадин ғавғоси бор.
Ҳури жаннат васфин этмиш зуҳд аҳли муддао,
Ишқ эли маҳшар куни маъшуқиға даъвоси бор.
Майл этар гулзори ҳар ким ёрдин маҳрум эрур,
Найласун ризвонни улким, сан каби раъноси бор.
Дам чиқармас сидқ ила даъвойи ишқ этган киши,
Булҳавасдур, ишқ ойинида «оҳ»у, «во»си бор.
Бўстони назм аро ҳар бандидин бир гул узуб,
Даста қилким, ёрни исми чаман ороси бор.
«Ҳар кишиким даҳр аро сендек малак сиймоси бор…»
Ҳар кишиким даҳр аро сендек малак сиймоси бор,
Ҳури жаннат юзига боқмоқдин истиғноси бор.
Айлагил рафтарким, шарманда бўлсун боғ аро,
Жилва бобида санга товусни даъвоси бор.
Дилбаро, олмас жамолингдин назар бир ламъае,
Ҳар кимиким, даҳр аро гар дийдаи бийноси бор.
Жон чиқар ҳолинда лаълингни сувидин раҳм этиб,
Солки, ҳар бир қатрасида юз Масиҳ анфоси бор.
Жон қачон қолғай саломат, боғласанг қош ёсиға,
Тийри мужгонингни, жоно, нўгида олмоси бор.
Айлади масти шароби ноз золим кўзларинг,
Юз менингдек ўлса эмди они не парвоси бор?
Нома иншо айладим, Фурқат, муҳаббат шавқидин,
Ҳар ҳатеким, ҳарфи исмингдин ани туғроси бор.
«Бу баҳор айёми бўлди, келинг, эй аҳбоблар…»
Бу баҳор айёми бўлди, келинг, эй аҳбоблар,
Боғ аро нўш айлайлик биз ҳам шароби ноблар.
Эмди жонпарвар насим бўлғоч, булут қатрафишон,
Ғунчалар кулдию, юз очди гули сероблар.
Сарв уза қумри, гул узра андалиб афғонидин,
Ўчди якбора чўчиб, наргис кўзидин хоблар.
Сабзалар узра мусалсал бўлди сунбул турраси,
Бир тараф савсан аросидин равондур облар.
Қони бир ёреки, гулгашт айласак қўл ушлашиб,
Бехалал, оҳиста-оҳиста, шаби маҳтоблар.
Лаългун соғарда, соқий, арғувоний бодани,
Сибқориб бергум эрур, ғамдин дилим хуноблар.
Айб эмас, бош олмасам, Фурқат, нигор абрўсидин,
Ким сужуд этмабди, топса бу сифат меҳроблар?
«Саҳарларда мени ҳолимға мурғони чаман йиғлар…»
Саҳарларда мени ҳолимға мурғони чаман йиғлар,
Фиғонимдин сабо ҳар дам қизил гул пираҳан йиғлар.
Жигар уди куюб бағри биёбон гардиға тушса,
Ушолди қадри мушкин, деб ғизолони Хўтан йиғлар.
Юракда оташи дардим олиб борсам лаҳад ичра,
Қиёмат тонги отқунча куюб гўру кафан йиғлар.
Сани дардинг билан йиғлаб, фиғону нолалар қилсам,
Кечиб фарзанду молидин, бўлуб эл беватан йиғлар.
Етилмай меваи мақеад, аруси жон эрур ҳайрон,
Чидолмай жустужў айлаб, юруб тун-кун… йиғлар.
Саҳарларда «Юсуф», деб оҳ уруб пири
