– асирни этиб эмдиликда девона,Рақиби сияхрўни бори ошно қиласиз.
Жудолиғ айлар экансиз келиб-келиб охир,
На деб мурувват этиб аввал вафо қиласиз?
Вафо қилурға менга бердингиз чу минг ваъда,
Ўшал ваъдани бирига қачон вафо қиласиз?
Нечук эрурки, собир худога дод этсам,
Жафоларики менга мунда ҳолиё қиласиз.
Суруб таковарингиз, қатл этиб халойиқни,
Бу ерни қон ила чун дашти Карбало қиласиз.
Фироқингизда бу беморликда ётганим-ётган,
Келарсиз ўзингизу васлдин даво қиласиз.
Тағофул ўлса сизи феълингиз ҳамиша нигор,
Камина Фурқатийни ғам билан адо қиласиз.
«Ўртанур токай фироқинг оташида жонимиз…»
Ўртанур токай фироқинг оташида жонимиз,
Жонимизға раҳм қил бўлсанг агар жононимиз.
Сен каби товус пайкар нега келтирсун хиром,
Чуғз қўнмас кўзга илмай кулбаи вайронимиз.
Қайда бўлсанг гул юзинг ёдида ул ердур бизи –
Боғимиз, бўстонимиз ҳам равзаи ризвонимиз.
Онқадар қилдинг жафою жаврлар, эй шўхким,
Онча бор эрди чекарга қолмади имконимиз.
Ноламиздин кечалар гардун қулоғи бўлди кар,
Оҳким, етмас сенга бир нолаю афғонимиз.
Сели ғам бедодидин ет додимизга, адл қил,
Сенки бордурсен малоҳат мулкида султонимиз.
Ҳар замон кўз бошинга сурсак агар бир важҳи бор,
Зийнат ортар, кокулингга шонадур мужгонимиз.
Турмайин аҳдингда паймонингни синдурдинг ахир,
На эди аввалда, Фурқат, аҳд ила паймонимиз.
«Ишқ изҳор этганимға қаҳр этиб, эй, сарвиноз…»
Ишқ изҳор этганимға қаҳр этиб, эй, сарвиноз,
Жисм ила жоним итоб ўтиға то бердинг гудоз.
Ҳар неча элдин кўнгулда айласам пинҳон бу дард,
Ашки олу чеҳраи зардим этар ифшойи роз.
Ул куни гулгун кийиб миндинг саманди ноз уза,
Қилдинг, эй, қотил, кўнгул майдони ичра турктоз.
Қумри янглиғ иштиёқингда нечук қон йиғламай,
Сарв осо қад била бўлсанг кўзимға жилвасоз.
На эмиш ишқингда барбод айламоқ бир хонумон,
Сен каби маҳвашқа минг жон ўлса танда ёна оз.
Бир пари зинжири зулфидин халос ўлмай ҳануз,
Зор кўнглум сен ситамгарга гирифтор ўлди боз.
Тийри афғонимғаким ҳар тун сурайёдур нишон,
Бежигарлар оҳидин албатта қилғил иҳтироз.
Ўзга дилбарларга нозе бордур истиғно тўни,
Айланай, қаддингға лойиқ хилъати дебойи ноз.
Мунтазирликдин йўлингда ўзни туфроғ айлади,
Бир нигоҳинг бирла қилғил Фурқатийни сарфароз.
«Анбарин хаттеки қилдинг ошкор, эй, сарвиноз…»
Анбарин хаттеки қилдинг ошкор, эй, сарвиноз,
Кўрдиму чиқти кўнгуллардин ғубор, эй, сарвиноз.
Кўксима ўқларки отдинг ғамзадин, пайконларинг,
Чекмаким, жонимға қолсун ёдгор, эй, сарвиноз.
Демадинг ҳаргизки: менсиз
