агар сендек киши бизларга ёр ўлмас».Бўлиб савдозада ишқинг ҳавосидан ҳазин кўнглум,
Дами гул накҳатидин тургали Фурқат қарор ўлмас.
«Бўлса ким хилватнишин, сайри чаман лозим эмас…»
Бўлса ким хилватнишин, сайри чаман лозим эмас,
Узлат этган одамига анжуман лозим эмас.
Бенаволарни кўруб, таън этманг, эй, аҳбоблар,
Ким, харобот аҳлига ҳаргиз ватан лозим эмас.
Булбул эрмас ғордин гар ошиён этмас бино,
Чуғзи ғурбат бўлмаса байт ул-ҳазан лозим эмас.
Қосир ақлинг бирла сунъи Кибриёдин урмадам,
Билмаган одамга бир нозик сухан лозим эмас.
Лайливаш бир дилбари раъноға ошиқ бўлмасанг,
Юрмағил беҳуда бул дашти миҳан лозим эмас.
Кўҳи ғамни нохуни сабрим била қаздим бу кун,
Урма дам Фарҳоддин-ул Кўҳкан лозим эмас.
Фурқато, айғил такаббур аҳлиға Машраб деди:
«Қатраи оби манийга моуман лозим эмас».
«Ваҳм бирла ғаллани қиммат қилур ҳаннотлар…»
Ваҳм бирла ғаллани қиммат қилур ҳаннотлар,
Икки-уч кун тўҳтамасдин ёғса ногоҳ қор, қиш 2.
Шаҳр эли барча емак-ичмак балосиға қолур,
Кам бўлуб байъи широ, тўхтаб қолур бозор, қиш.
Уйда ўлтурсанг совуқдин қақшабон бу бир бало,
Сандали бирла ўчоғ айлар путунг нокор қиш.
Кўчаға чиқсанг тириклик боиси авқот ўлур,
Совуқидин еткурур жонингға кўб озор қиш.
Ҳар кишида бўлса икки-уч нафар аҳли аёл,
Дафъатандин уйға ун, ғўло ўтун даркор қиш.
Иссиғ уйда бўлса асбоб маишат жо бажо,
Чиқмасанг ташқориға деса бўлур: гулзор, қиш.
Боқмайин бору йўқингға сарф айлаб бўлмағай,
Ёз бўлғунча қўлингда дарҳаму динор қиш.
Камзулу пўстун била иссиғи йўқ тандурга,
Тез бўл, тайёр қил, деб пахталиғ шалвор, қиш.
На қилайким, ўлтурай деса, совуқни зўридин,
Эрта оқшомда чиқар ҳар кўчаға ночор қиш.
«Бошладим аввал ба номи холиқи Акбар баёз…»
Бошладим аввал ба номи холиқи Акбар баёз,
Бўлмағай деб то қиёмат даҳр аро абтар баёз.
Қодиреким қудратидин айлабон лайлу наҳор,
Нуру зулматдин яратти ҳар савод-у, ҳар баёз.
Ҳамд ҳарфидин ўзига зеблар пайдо қилиб,
Топти наъти Саййиди кавнайнидин зевар баёз.
Фахри олам, афзали одам, Расули коинот,
Шаръидин бўлди жаҳон зулматлари яксар, баёз.
Ҳазрати Бубакр сидқидину адли нуридин,
Айлади олам саводи ҳазрати Уммар баёз.
Берди динға ҳилму тамкини била Усмон ривож,
Куфр зулмотин қилиб самсомидин Ҳайдар баёз.
Бўлди ҳар мавжи ғазал бирла сафобахши жаҳон,
Зоҳир айлаб мисраенинг тийғидин жавҳар баёз.
Топти оройиш ғазаллардинки, ҳар бир мисраъе,
Қомати баржастаи бир шўхи симинбар баёз.
Ҳар саводи нуқтаю хатти эрур мушки Хито,
Ҳар
Бу ғазалнинг матлаъи ва мақтаъи асл нусхада тушиб қолган. Сарлавҳа ўрнида «Фурқатни қиш ва совуқ ҳақида айтган шеъри» деган жумла мавжуд.
