hemen odaya kaçtı. Bense şaşkın şaşkın bakakaldım. O geceden sonra hiç aklıma gelmemişti Replikçi Amca. Adamın eli kolu paketlerle doluydu. Bana gülümseyerek, “Kardeşin kaçmakta haklı, az azarlamadım onu.” dedi. Sonra gözlüklerinin gerisinden koluma dikkatle bakıp, “Nasılsın evlat?” diye sordu. Çekinerek, “İyiyim, teşekkür ederim.” dedim.
Yaşlı adam elindeki paketleri nineme uzatıp, “Çocuklara meyveyle kitap getirdim.” dedi. “Zahmet etmişsiniz efendim.” diyerek teşekkür etti ninem. Sonra elindeki paketlerle mutfağa gitti. Ben de Replikçi Amca’yı soba yanan küçük odamıza buyur ettim.
Kuzinemiz gürül gürül yanıyordu. Ninem, yaşlı adam gelmeden az önce börek atmıştı fırına. Replikçi Amca sobanın karşısındaki divana oturdu. Pişen böreğin kokusunu içine çekip bize gülümsedi. Kardeşim bir köşeye sinmiş ürkerek bakıyordu yaşlı adama. Ben de suskundum.
Kısa bir süre sonra ninem girdi odaya. “Ne iyi ettiniz de geldiniz efendim! Torunlarım sizi görmekten çok mutlu oldular!” dedi. Kardeşimle birbirimize baktık. İkimiz de dut yemiş bülbüle dönmüştük. Ninem bize, “oh olsun size” der gibi bakıp kıs kıs güldü. Onu hiç bu kadar neşeli görmemiştim.
Yaşlı adamla ninem, önce hâl hatır sordular birbirlerine. Sonra da neşeli bir sohbete başladılar. Çıt çıkarmadan dinledik onları. Böreğimiz pişmiş, çayımız da demlenmişti. Ninem ikram hazırlığı için mutfağa gitti. Replikçi Amca’yla yine baş başa kaldık.
“Hadi anlatın bakalım çocuklar, nasılsınız?” dediğinde gıkımız bile çıkmadı. Ne diyeceğimizi bilemedik. Adamın sevgi dolu bakışlarından cesaret alarak hep merak ettiğim şeyi sordum.
“Size neden ‘Replikçi Amca’ diyorlar?”
“Çocukken replik toplardım da ondan.”
“Replik mi? Nereden toplardınız?”
“Tiyatro sahnesinden…”
Adama aval aval baktım. O da sevimli sevimli gülmeye başladı. Aslında repliğin ne olduğunu da bilmiyordum, ama sormaya çekindim. Yaşlı adam da anlatmaya başladı.
“Sizin atari salonunun olduğu sokakta eskiden çok büyük bir tiyatro vardı. Ben o tiyatroda büyüdüm işte. Ama tiyatro miyatro kalmadı artık, yerinde yeller esiyor şimdi! Babam tiyatroda çalışırdı. Her hafta sonu beni de yanında götürürdü. Bütün oyunları izlerdim.
Babam bazen provalara da götürürdü beni. Prova yapan oyuncuları merakla izlerdim. O zamanlar tiyatro çok sevilirdi. Şimdi insanlar, şu aptal televizyona saplanıp kaldılar!”
Televizyonu çok seven kardeşim nasıl olduysa birden dillendi. Yaşlı adama sitemle bakıp, “Ama çizgi filmler var televizyonda!” dedi. Replikçi Amca, “Sen de haklısın, ne diyeyim…” diyerek gülümsedi kardeşime. Yine anlatmaya devam etti.
“Bizim çocukluğumuzda ne televizyon ne de çizgi film vardı. Sadece tiyatroyla sinema bilirdik biz. Bir de yaz aylarında gelen sirkler vardı.” dedi. O sırada odaya giren ninem karıştı lafa.
“Benim büyüdüğüm köyde hiçbiri yoktu! Ne sinema ne de tiyatro gördük biz!”
“Siz de haklısınız Nesibe Hanım. Ben şehirde büyüdüğüm için şanslıydım.”
“Ama bayramlarda sirk görmüşlüğüm vardır Mehmet Efendi!”
Böreklerimizi yiyip çayımızı içmeye başladık. Replikçi Amca, “Fokurdayan çaydanlıkla odunların çıtırtısını dinleyelim biraz.” dedi. Ninem keyifle gülümsedi, ama bana tuhaf geldi adamın söylediği.
Çaydanlığın fokurtusunda dinleyecek ne vardı ki? Ama ninemin pek hoşuna gitmişti. Sessizce çıtırdayan odunları, çaydanlığın ıslığını dinleyerek böreklerimizi yedik. Replikçi Amca, biraz sonra tekrar anlatmaya başladı.
“Bir gün babam yine beni bir oyunun provasına götürmüştü. Boş sıralardan birine oturmuş sessizce provayı izliyordum. Oyuncuları izleyen yönetmen de sessizdi. Her zaman öyle sessiz olmazdı yönetmenler, ama o gün hiç kimseye karışmadı.
Oyuncular bir süre sonra ara verip sahneden indiler. Yönetmenin yanına gelip sohbet etmeye başladılar. Bir ara beni fark ettiler. Yanlarına çağırıp adımı sordular. Sonra da, ‘Hadi bakalım, madem provayı izliyorsun, şu replikleri topla gel!’ dediler. Şaşırdım!
‘Replik toplanır mı hiç!’ dedim. Gülüştüler. İçlerinden biri kadın, biri erkek oyuncu, ‘Gel birlikte toplayalım!’ diyerek elimden tutup sahneye çıkardılar beni.
Hep birlikte replik topladık. Nasıl mı? Sahnede bir şeyler arar gibi yaptık. Sağımıza solumuza, dekorlara dokunarak aranıp durduk işte. Sahne perdelerinin kıvrımlarına bile baktık.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «Литрес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на Литрес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
