εις την Αττικήν ναός της Κωλιάδος Αφροδίτης, εις μέρος καλούμενον «Κωλιάς», λαβόν το όνομα εκ της ομοιότητος προς το ομώνυμον μέλος του ανθρώπου.
5
Φορέματα χωρίς ζώνην και μη συρόμενα, καλούμενα ως εκ τούτου «ορθοστάδια» και αναλογούντα προς τα παρ’ ημίν «μπεμπέ».
6
Στρατηγός Αθηναίος, κωμωδούμενος ως δωροδοκούμενος και προδότης.
7
Εσθής εκ της νήσου Αμοργού λεπτή και διανθής.
8
[Σημείωση του μεταγραφέα. Στο σημείο αυτό από τη μετάφραση λείπουν μερικοί στίχοι τους οποίους μεταφέρουμε εδώ στο πρωτότυπο:
ΛΥΣ. Το του Φερεκράτους, κύνα δέρειν δεδαρμένην.
ΚΑΛ. Φλυαρία ταύτ’ εστί τα μεμιμημένα.
Εάν λαβόντες δ’ ες το δωμάτιο βια
έλκωσιν ημάς;
ΛΥΣ. Αντέχου συ των θυρών.
ΚΑΛ. Εάν δε τύπτωσιν;
ΛΥΣ. Παρέχειν χρη κακά κακώς.
Ου γαρ ένι τούτοις ηδονή τοις προς βίαν.
Κ’άλλως οδυνάν χρη: καμέλει ταχέως πάνυ απερούσιν....]
9
«Μηλοσφαγούσας»: εννοεί την θυσίαν των προβάτων (μήλων), παρωδών τον εν «επτά επί Θήβας» στίχον του Αισχύλου: «άνδρες γαρ επτά θούριοι λοχαγέται ταυροσφαγούντες εις μελάνδετον σάκος..»
10
«Λευκόν ίππον» (σ. 191): Φαίνεται ότι ο Αριστοφάνης παίζει ενταύθα με την λέξιν, υπονοών δι’ αυτής το αιδοίον· άλλως: εννοεί τας Αμαζόνας θυσιαζούσας λευκούς ίππους.
11
Όπου ευκαιρία, ο Αριστοφάνης κωμωδεί τας γυναίκας ως επιρρεπείς εις την μέθην.
12
«Προσλαβού μοι του κάρπου» (σ. 202): εννοεί το αιδοίον.
13
Δια το κωμικώτερον η Καλονίκη εφεξής πρέπει να επαναλαμβάνη τον όρκον κλαυθμηρώς.
14
«Τα Περσικά» (σ. 230): είδος εμβάδων γυναικείων· εννοεί τον τρόπον της συνουσίας.
15
«Ου στήσομαι λέαιν’ επί τυροκνήστιδος» (σ. 231): Είδος συνουσιάσεως πορνικής οκλαδόν, όπως αι λέαιναι αι έγγλυφοι επί των μαχαιρών του μαγειρείου, ως είδος λαβής αυτών.
16
Εκ του ονόματος τούτου ολόκληρον το ανωτέρω χορικόν ονομάζεται και «Στρυμόδωρος».
17
Ονομάζει ενταύθα γνωστήν εταίραν εν Αθήναις, Ροδίαν ονομαζομένην, μητέρα του Αυτολύκου και σύζυγον του Λύκωνος· «ώσπερ επί την Λύκωνος έρρει πας ανήρ» (Εύπολις).
18
Στρατηγός Λακεδαιμόνιος, εκστρατεύσας κατά της Αττικής κατέλαβε την Ακρόπολιν· πολιορκηθείς δε υπό των Αθηναίων ηναγκάσθη να εξέλθη υπό συνθήκην.
19
Ως γνωστόν ο Ευρυπίδης ήτο μισογύνης, ο δε Σοφοκλής σκώπτων αυτόν έλεγεν: «εν γε ταις τραγωδίαις μισογύνης εστίν, εν δε τη κλίνη φιλογύνης».
20
«Λήμνιον πυρ» (σ.299): παίζει με την φράσιν, εννοών την παροιμίαν «λήμνιον κακόν», προκύψασαν εκ του γνωστού εγκλήματος των γυναικών της Λήμνου, αι οποίαι κατά τον
