I
Słownictwo:
Every day – codziennie
Leave for – wychodzić do
Have a shower – brać prysznic
Chinese – chiński
Meat – mięso
Czy często bierzesz prysznic?
Mój tata jest nauczycielem, uczy chińskiego.
Marta nie chodzi do pracy codziennie.
O której godzinie wychodzimy do pracy?
Ania, Maciek i ja nie jemy mięsa.
Jak ma na imię twoja mama?
Jak często się uczysz?
Czy Marcin jest w domu?
Nie lubię gotować.
Czytacie książki?
Do you often have a shower?
My dad/father is a teacher, he teaches Chinese.
Podając zawód, zawsze musimy użyć przedimka nieokreślonego a/an. W drugiej części zdania pojawia się ‘he’ ponieważ zawsze w zdaniu angielskim musi pojawić się podmiot – osoba, ewentualnie możemy przetłumaczyć: My dad is a teacher and teaches Chinese – tutaj używamy ‘and’ i pomijamy osobę, ponieważ chodzi cały czas o tą samą – mojego tatę.
Marta does not go to work every day.
Marta to 3 os. .poj (she), dlatego musimy użyć przeczenia does not (doesn’t), nie pojawi się doesn’t goes ponieważ końcówka ‘es’ wystąpić może tylko raz. Jej miejsce jest ściśle określone, tutaj jest to czasownik pomocniczy – operator. Jest on dużo ważniejszy, ponieważ sugeruje nam rodzaj zdania (twierdzenie, przeczenie, lub pytanie) oraz czas (teraźniejszy, przeszły, przyszły). Nie pojawi się a work ponieważ rzeczownik ‘work’ jest rzeczownikiem niepoliczalnym. Nie możemy również napisać everyday – słowo to pisane łącznie jest przymiotnikiem, np. codzienna rutyna, codzienny zwyczaj – everyday routine; everyday habit. Every day jest natomiast przysłówkiem częstotliwości, odpowiada na pytanie: ‘jak często’? – codziennie, każdego dnia.
(At) what time do we leave for work?
‘At’ – ‘O’ (używane z godziną) często jest pomijane, stąd znajduje się tutaj w nawiasie. Nasza fraza pytająca jest dość długa ‘at what time’ dopiero po niej pojawia się operator.
Ania, Maciek, and I don’t eat meat.
Nie możemy napisać a/the meat ponieważ mięso jest rzeczownikiem niepoliczalnym, możemy policzyć kotlety, filety ale nie mięso. Z rzeczownikami niepoliczalnymi nie używamy przedimków nieokreślonych a/an. Możemy po prostu zostawić pole puste. Jeżeli idzie o użycie przedimka określonego ‘the’, również go nie użyjemy, bo nie chodzi o żadne konkretne mięso,które nasi rozmówcy znają, tylko mięso w ogóle.
What is your mum’s/mother’s name?
Czasownik ‘to be’ pomimo tego, że tworzy pytania i przeczenia bez operatora ‘do,’ również przynależy do czasu present simple. Przy pytaniu, musimy zostosować inwersję, zamianę miejsca między osobą, a czasownikiem, ponieważ to czasownik ‘to be’ jest dla siebie operatorem.
Kolejna uwaga, jaką należy zrobić, to jeszcze ‘s – dopełniacz, odpowiadający na pytanie kogo? czego? Tutaj pojawia się imię (kogo?) mamy, więc musimy dodać ‘s aby to wyrazić.
How often do you study?
Na samym początku pojawia się fraza pytająca, dopiero na drugim miejscu operator.
Is Marcin at home?
Ponownie musimy użyć czasownika ‘to be’, w j. angielskim polskie słowo pytające ‘czy’ zostaje zastąpione operatorem odpowiednim dla danego czasu – tutaj czasownika ‘to be’. Mówimy zawsze ‘at home’, a nie in home, czy in the home
I don’t like cooking.
Po czasownikach like/love/hate drugi czasownik ma końcówkę –ing.
Do you read books?
W j. angielskim zawsze musi pojawić się osoba, to dzięki niej zdanie ma sens, jak wspomniałam we wstępie, bez osoby nie jesteśmy wstanie rozszyfrować wiadomości, gdyż nie ma końcówek fleksyjnych w j. angielskim. Osoba to jedna rzecz, drugą rzeczą jest operator ‘do’, który musi się pojawić. To dzięki jego obecności na pierwszym miejscu wiemy, że chodzi o pytanie. Nie możemy powiedzieć you read? Ani read?
Present continuous – czas teraźniejszy ciągły
Istnieje jeszcze jeden czas, jest to czas ciągły służący do wyrażania czynności, które są w trakcie, i o których zakończeniu bądź ich efekcie nie wiemy.
Przeanalizujmy polskie zdania:
Chodzę do szkoły. – I go to school.
Jest to czynność, która się powtarza, idę do szkoły, jestem tam, uczę się, wracam do domu, odrabiam zadania i natępnego dnia znowu idę do szkoły i tak przez kilka lub kilkanaście lat. Jest to nasz zwyczaj oraz rutyna, którą określamy poprzez użycie czasu present simple.
Idę do szkoły. – I am going to school.
Idę do szkoły teraz, za chwilę, nie wiem czy tam dojdę, wiem tylko, że dana osoba będzie w drodze do szkoły. Czynność trwającą w danym momencie, której efektu/rezultatu nie znamy, wyrażamy czasem present continuous.
Porównajmy:
Jadę do szkoły. – jestem w trakcie
Wychodzę z domu – Jadę – Dojechałem
Teraz/Dzisiaj
Jeżdżę do szkoły. – zawsze to robię, dojeżdżam/przyjeżdżam tam.
Zeszły tydzień – Ten tydzień – Przyszły tydzień
Co tydzień
Innymi czasownikami są:
Lecę do Nowego Jorku. – teraz, wieczorem, jutro
Latam do Nowego Jorku na wakacje. – zawsze na wakacje, co roku.
Płynę do ciebie, zaczekaj. – właśnie to robię, zaraz będę i tobie pomogę.
Pływam szybko. – ogólnie pływam szybko, nie pływam w tym momencie, mogę siedzieć w domu, ale wiem, że potrafię pływać. Czasem pływam, a jak już to robię, to pływam szybko.
Czas present continuous bazuje na informacjach, które już posiadamy,
