Сине сөям, дисең… Шигырьләр. Рифа Рахман

      Төннең көнгә карышуы шулдыр, дидең,

      Карышкач тән, синең назга калып сабыр.

      Көннең әле җиңми китеп барганы юк…

      Тап бер юлын, син бит – талант, син бит —

      шагыйрь.

      Төннең көнгә карышуы шулдыр, дидең,

      Ишегемнән кертми сине торганымда.

      Син син булып калалмассың, уза калсаң:

      Таң ишеген ача да… төн юкка чыга.

      Бусагадан узмый гына үптең дә син,

      Төннең көнне үбүе күк булды, дидең.

      Төн салкындыр, син салкындыр, инде китәм,

      Ишегеңнең тыш ягында туңмыйм, дидең.

      Төннең көнгә карышуы, минем – сиңа.

      Шулай… Шагыйрь күң(е)ле һәрчак чагыштыра.

      Әйткән сүзе кайчак миндәй тотнаклының,

      Татлы булса, аякларын чалыштыра.

      Кайтам, диде кызым, берәр вакыт,

      Тик вакытын әйтмим әлегә,

      Болай да бит синең йөрәккәең

      Мине көтеп яшәү хәлендә.

      Болай да бит, мине уйлый калсаң,

      Йокыларга китми ятасың,

      Ишегалларына чыгам, дисең,

      Тавышларың белән саташып.

      Кайтам, дисең, кызым, кайтам, дисең,

      Кайтуларың шундый озактыр.

      Көнем синсез генә уза торыр,

      Ишегендә сиңа йозактыр.

      Вакытларын әйтми генә, миңа

      Бирсәң дә син кайту хәбәрен,

      Көтүләрем бик көчәеп китә,

      Авыраеп китә хәлләрем.

      Поездларның барам каршысына,

      Телефонны йөртәм кесәмдә…

      Мин булырга тиеш тик Казанда,

      Кайчан гына кайтып килсәң дә.

      Почта тартмаларын карамыйм мин,

      Электронка карыйм, таң туса.

      Мин эшемә белми китәрмен дә,

      Син көтәрсең кебек атуса.

      Ишек төпләрендә көтәрсең күк,

      Бакча эшләрендә көтәрсең,

      Дәресемне минем бүлдермим дип,

      Телефоннан хәбәр итмәссең.

      Кайтам, дисең, кызым, кайтам, дисең,

      Вакытларын шуның әйт, зинһар.

      Вокзалларда, Мәскәү поездларын

      Белмичә дә, сине көткән бар…

      Сагынам тавышларыңны,

      Син дә минем күк икән.

      Таңда көй көйләгән идем,

      Таң кошлары ишеткән.

      Алар сиңа ирештергән,

      Җырлаганнар җыр итеп, —

      Күзеңә яшь китергәннәр,

      Таңда өеңә илтеп.

      Сагынганмын тавышыңны,

      Дип телефон ачкансың.

      Телефоныңны ачкансың…

      Сөйләшмичә япкансың!

      Без бит әле бу көннәрдә

      Үпкәләшеп яшибез.

      Бик сагынган булганда да,

      Күрсәк исәнләшмибез.

      Күрше генә яшәсәк тә

      Күрешмибез, күрмибез,

      Ә эчтән тавыш сагынып,

      Сагышланып йөрибез.

      Койса кояр көй генә дип

      Үпкәләрнең юшкынын,

      Балконымда сузам һәр көн

      Таңның сихерле җырын.

      «Музаң

Скачать книгу