cechą sztucznych fulerenów jest to, że mają one puste miejsce, które można wypełnić. Podobnie jak piłka, którą można wypełnić powietrzem.
Umożliwia to zmianę cech „od wewnątrz”, poprzez proste wypełnienie węglowej piłki obcymi atomami.
Pomysł produkowania takich fulerenów wywołał silną fascynację na krótko po ich odkryciu. Myślano na przykład o tym, aby w piłce węglowej umieszczać substancje medyczne, jako że fulereny są cząsteczkami organicznymi. Następnie w postaci mikrokapsułek wprowadzano je do ludzkiego organizmu, gdzie uwalniały swoje działanie w konkretnych miejscach.
Regularna kulista struktura oraz mikroskopijna wielkość pozwalały naukowcom przypuszczać, że cząsteczki te mogą działać jako mechaniczna blokada przed wnikaniem wirusów do komórek.
Następnie powstał pomysł tworzenia preparatów przeciwnowotworowych na podstawie rozpuszczalnego w wodzie wiązania fulerenu z wbudowanym radioaktywnym izotopem. Wstrzyknięcie takiego leku do tkanki miało zapobiec dalszemu rozwojowi guza.
To, o czym kiedyś myślano, jest obecnie częściowo stosowane w medycynie i branży kosmetycznej.
Kobiety znają fulereny jako substancje aktywne w preparatach z wysokiej półki zapobiegających starzeniu się.
Również w medycynie kilka preparatów jest obecnie w fazie eksperymentów. Jest jednak jeden problem.
Jako że produkcja fulerenów jest wymagająca i bardzo kosztowna, ich wytwarzanie na masową skalę jest niemożliwe. Podczas produkcji laserowej dziennie można wytworzyć tylko 1 gram fulerenów. Z powodu wymagającego procesu produkcji ten gram kosztuje ok. 900 dolarów. Dla konsumentów jest to cena horrendalna. Jednak możliwości wykorzystania fulerenów są bardzo kuszące dla przemysłu farmaceutycznego i dlatego badania nadal są prowadzone.
Odkrycie fulerenów i wyróżnienie tego osiągnięcia Nagrodą Nobla sprawiło, że badacze rozpoczęli poszukiwania fulerenów na ziemi. Kilka lat po otrzymaniu Nagrody Nobla fulereny odkryto w:
► szungicie,
► meteorytach (które spadły na Ziemię),
► substancjach o wysokiej zawartości węgla powstałych przez uderzenie pioruna,
► w przestrzeni kosmicznej.
Fulereny w swojej naturalnej formie są składnikiem szungitu – w ten sposób nauka wyjaśnia magię tego kamienia.
Ze wszystkich rodzajów szungitu wyróżnia się szungit szlachetny zawierający do 99% węgla, ponieważ jest świecący, bardzo lekki i ręcznie wydobywany.
Kamień ten jest rzadki i zawiera do 12% naturalnych fulerenów. Jego uzdrawiające moce wielokrotnie przewyższają uzdrawiające moce innych rodzajów szungitu.
Naukowcy uznają szungit, opisując naturalne fulereny jako „kwantową esencją szungitu”. Do dzisiaj szungit jest jedyną organiczną formą na Ziemi, w której udowodniono występowanie fulerenów w naturalnej formie. Nie same fulereny sprawiają, że jest on tak interesujący. Chodzi tu o jego wypełnienie.
Minerał szungit oferuje naturalne fulereny, które z natury są wypełnione; to właśnie to wypełnienie zmienia naturalne fulereny w bardzo silne antyoksydanty. Ten rodzaj antyoksydantów działa o wiele tysięcy razy bardziej efektywnie niż witaminy C lub E. Dla organizmu oznacza to odmłodzenie na płaszczyźnie komórkowej, witalność, harmonię i o wiele więcej. Wszystkich tych właściwości od dawna szukamy w nowych technologiach i zabiegach.
Działanie naturalnych fulerenów
Witamina C jest najbardziej znana ze wszystkich witamin. W latach 70. dwukrotny laureat Nagrody Nobla, Linus Pauling, sprawił, że stała się ona popularna. Obecnie witamina C nie potrzebuje reklamy. Prawie każdy przyjmuje tę witaminę i wie o jej uzdrawiającym działaniu na funkcjonowanie organizmu. Witamina C to klasyczna forma antyoksydantu. Najważniejszą cechą łączącą wszystkie klasyczne antyoksydanty, jest mechanizm jej działania.
Naturalne fulereny, a dokładniej – ich wodny roztwór – przewyższają wszystkie inne antyoksydanty pod względem siły oraz czasu działania. Mają one specyficzny mechanizm działania. Podczas gdy inne antyoksydanty poświęcają same siebie (zużywają się) w czasie swojego działania, w przypadku fulerenów wygląda to zupełnie inaczej. Działają one niczym katalizator nawet w najmniejszych dawkach. Nie poświęcają samych siebie, a ich działanie trwa przez kilka miesięcy po jednorazowym zastosowaniu.
Jako że działanie fulerenów porównywalne jest z działaniem witamin, cząsteczkę C60 można spokojnie nazwać „witaminą węglową”. Cząsteczka tradycyjnego antyoksydantu zużywa się i zmienia, kiedy oddziałuje na wolne rodniki. Łączy się z nim, tworząc nieszkodliwe wiązanie. Do neutralizacji jednego wolnego rodnika niezbędna jest cząsteczka antyoksydantu. W ten sposób utrzymywana jest naturalna równowaga. Cząsteczka fulerenu ma ten sam efekt (przywrócenie naturalnej równowagi), ale uzyskuje go w inny sposób. Wolne rodniki stymulują nie tylko sąsiadujące biocząsteczki, ale mogą również wiązać się między sobą i wzajemnie się neutralizować.
W tym celu muszą się ze sobą zetknąć, co przy małych ilościach jest mało prawdopodobne. To punkt, w którym zastosowanie znajdują fulereny. Jedną z cech kuli fulerenowej jest to, że zbierają one na swojej powierzchni wolne rodniki, sklejają je i dzięki temu tworzą się strefy o większym stężeniu wolnych rodników. W tych strefach wolne rodniki wpadają na siebie i łączą się oraz neutralizują.
Fuleren nie jest przy tym zużywany: może on przetrwać neutralizację wolnych rodników setki, a nawet tysiące razy.
Fuleren spala wolne rodniki bez uszkadzania samego siebie i w ten sposób oczyszcza organizm. Tym samym fuleren jest najsilniejszym antyoksydantem, który powstrzymuje procesy oksydacji na poziomie komórkowym oraz na poziomie organizmu.
Wolne rodniki i działanie fulerenów
Wolne rodniki powstają w wyniku różnych procesów, takich jak spalanie czy produkcja ozonu; zawarte są one również w tlenie obecnym w powietrzu. Powstają także we wnętrzu żyjącej komórki, szczególnie wtedy, gdy metabolizm komórki jest zaburzony. Ustalono, że procesy zapalne zawsze związane są ze wzrostem ilości wolnych rodników.
Stężenie wolnych rodników jest przyczyną chorób oraz czułym wskaźnikiem diagnostycznym.
W przypadku wielu stanów patologicznych przyczyny i skutki tworzą zamknięty krąg.
Oparzenie słoneczne, które jest naturalnym rodnikiem, prowadzi do stanu zapalnego, w przebiegu którego wzrasta ilość wolnych rodników. Niszczone są wszystkie układy komórkowe, w pierwszej kolejności materiał genetyczny. Można opisać to jako „efekt Domina”. Aby mogło dojść do uzdrowienia, krąg przyczynowo-skutkowy musi zostać przerwany; można to osiągnąć dzięki antyoksydantom. Dlatego też antyoksydanty działają nie tylko podczas promieniowania, ale także po nim, kiedy wolne rodniki załatwiły już swoje „ciemne interesy”.
Metabolizm to katalizowane spalanie produktów spożywczych w niskiej temperaturze. Jego produktami końcowymi są woda i dwutlenek węgla. Dzieje się to w wielu etapach; w procesie tym powstaje wiele półproduktów oksydacji, między innymi wolne
