Zoti yt ka urdhëruar të ndajnë.
– Si do t’i raportoni Zotit?
– Dhe unë rrëfej para vdekjes dhe unë ende do t’ju mashtroj në parajsë. Hahaha.
Dhe pastaj unë kam ardhur dhe pa paralajmërim e çoj djalin në bark. Ai gazmon për frymë dhe, duke u përpjekur të rezistojë, ngjitet instinktivisht për mua me njërën dorë, dhe kap mëlçinë me tjetrën. Pije, kjo është një mëlçi e dobët.
– Merr paratë, shoku. – Unë them pinjoll dhe rrahu thikën nga djali në anën.
– Faleminderit!!! – ai më falënderon, dhe djaloshi në konvulsione mortore humbet vetëdijen dhe vdes. Dhe ai mund të punonte diku dhe të përfitonte nga shteti dhe njerëzit, por kaosi demokratik në vend e ktheu atë në gjumë … – Këtu, merrni një shpërblim. – më shtyn një pinjoll të faturës dhe shpejt ik, duke u hedhur në Lexus e tij dhe duke u shkëputur. Një filxhan çaj dhe dy salcice në brumë, faleminderit që kurseni dhjetëra mijëra dhe hajdutët. Por penitë duhet të ruhen. Po, ka shumë njerëz këtu dhe të gjithë ecin. Dhe çmimi është i tërbuar dhe ende në rritje. Sa më i varfër është populli në vend, aq më i kushtueshëm është çmimi.
Farë është këtu?! Unë qëndroj dhe shikoj një kalimtar tjetër pester. Unë shoh njerëz që rrinë jashtë dhe nuk ziejnë, birra thith dhe një person i pastrehë për të. Ai i kërkon diçka, dhe i rri pezull menjëherë.
– E dashur!!! Ndihmoni për bukë, jepni një gjellë parash?! – thotë një lypës misterioz.
– Dil, shoku Huy!! – djali ndërhyri në bisedë. – Shko vidh, stinker!! – ia prishi bishtin. – A jeni lodhur nga njerëzit e pastrehë?! – djaloshi buzëqeshi. Loch tërhoqi vëmendjen ndaj tij, e shqyrtoi atë dhe mori pozicionin e tij fillestar, duke marrë djalin për nivelin e tij të qytetarit. Ai vazhdoi. – Blerë vetëm një birrë dhe nuk do të pish vërtet.
– Po. ai tërhoqi. – Sapo bleva birrë, njëra del: «Më jep dy rubla?», Mori një gllënjkë, tjetra: «Më ndihmo të largohem me metro, ata vetëm më lanë të shkoj nga policët.» Po policia jonë trim po merr para personale? Një lloj absurditeti, në TV ata thonë të kundërtën.
– Hmm po! – pinjoll i fluturuar i mbështetur. Dhe ai vazhdoi:
– Ai mori një gllënjkë tjetër: «Më ndihmo, bro, dëno dënohem …", ti tashmë je duke marrë një gllënjkë të të shtatit.
– E Dymbëdhjeta. – Unë fitova mbi djaloshin duke përdorur teknikat e programimit Neuro-gjuhësor dhe këshillat e Carnegie.
– ?farë? – Mos e kuptoni Loch.
– Dhe ti je i dymbëdhjeti…
– Pse?
– Dhe sepse ne vetë jemi të lodhur nga kjo jetë, dimër, konfuzion në vend. Tashmë dhemb shpirti. Kështu që ata vendosën të organizojnë një Organizatë Publike të Pavarur për të pastrehët, me pak fjalë: NOBL! Tashmë kemi marrë me qira një zyrë dhe kemi ndihmuar shumë në strehimin, punën, udhëtimin në shtëpi, sepse për ne dokumentet janë të parëndësishme. Kjo është puna e sporteleve të pasaportave dhe FMS. Ndershmëria është në zemër, jo në letër. Measurefarë mase të marrë, Zoti do të të shlyejë…
Bari hapi lopatën, dhe pas shpinës së tij policët tashmë e dogjën djalin dhe po presin për Magarychs. Zakonisht është birrë dhe shawarma. Por unë nuk jam merak, nuk dua ta frikësoj çantën, shpesh nuk takoj një çantë të tillë, por një shtyp i vogël i faturave të qelizave derdhi dhe uroi prosperitet, dhe djali e falënderoi atë dhe u zhduk shpejt…
Fu, ai la policinë, por jo të tijën. Kur takoheni, kjo është e juaja, dhe kështu shkoni dhe shpenzoni. Kështu që dola të ishte e imja dhe shkova te një çift.
– Me një yndyrë, mbase, Zyoma-mik, i pashëm, ju e panë atë si Laz… Por unë i mora policët vetë, i pashë, ata më joshnin?
– Kush jeni ju? – e trembur e pyeti djalin.
– Unë jam njësoj si ti, ma fik… mirë, ndajmë apo skaj?
– Ne do të japim një mallkim për pazarin, kush është kush, kush … – ai mbështeti djalin dhe i ofroi të shkonte në Bistro. Hymë brenda dhe u ulëm për gjysmë dite. Ata udhëtuan në plazhin nudist në Sestroretsk. Dielli, gumëzhitja, dope dhe mori nudistët në liqene për të qeshur, sepse në plazh janë të ndaluara? Por kjo është një histori e veçantë.
Në mëngjes, paratë duhen përsëri, dhe unë shkoj, duke parë në arkitekturë. Unë pi birrë, marr dhëmbët, pjek lëvozhgat dhe bëj një tufë të gjatë cigareje, për dyzet e tre rubla, dy herë më të shtrenjta se një shishe vodka. Tymi i kondensuar ngrihet dhe bymehet me një erë të erës…
shënimi 10
Dhe të pastrehët janë në një festë
Dhe unë shkova me një të dashurën, një stilisti aktiv të modës pa një vendbanim të caktuar sipas pasaportës time, që është e gjithë bota perëndimore, në fshatin taiga në Buturlinovka… In!.. Mbretëria e gjumit, ku të gjithë nuk shohin para dhe është në gjumë gjysmë duke ëndërruar për një jetë të kaluar.
Në mëngjes u ngrita, u zvarrita në oborr dhe më mungoi. Zonja e trajtoi purenë në prag. Baska dhemb dhe derdh manaferrat në oborr. Një pulë e vetme i hëngri ato dhe ra pa jetë. Zonja, një budalla, mori dhe filloi të këpusë pendët në një jastëk nga një hangover, mendoi se ishte tepër vonë për të prerë, ajo vetë vdiq dhe pa prerë kokën, mishi ishte i ngurtë.
Ndërkohë, pula u zgjua dhe u përplas, duke ndezur pendët kudo, kudo, kudo, zogu tha nga një hangar dhe vrapoi tullac nga njëra anë.
– Le të shkojmë në një shëtitje nëpër fshat. – sugjeroi, në një të kaluar të ngathët, mezzo-soprano, një mik që u tërhoq pas meje.
– Apo ndoshta do të zvarritemi? – duke u zvarritur nga hapi tjetër i hyrjes, u përgjigja me një sushkim. Takat e mia ishin të ndenjura përtej pragut brenda kasolle dhe gjaku rridhte në kokë, gjë që intensifikoi dhimbjen. Një shok u ngrit në këmbë, duke u mbështetur në napën time dhe tundi hundën, këpucë të shtrenjta, vazhdoi në daljen nga oborri. Zvarrita hapat në këmbët e mia dhe hapa pas saj duke luajtur mollaqe në dyqan për vodka.
– Dhe azot? E pyeta, duke marrë një gllënjkë nga një shishe alkooli e blerë.
– Dhe ai ka një gjyshe Nyurka, nëna e tij turshi dhe kripë aq shumë sa është e mjaftueshme për të bërë një kafshim në kompani.
Pasi mbaruam, u drejtuam te autoriteti lokal, një i afërm i cili u lirua së fundmi nga vendet e privimit të lirisë dhe lëvizjes së ushqimit. Kasollja e tij ishte, si shumë, e ashpër. Ne, duke u përkulur në pjesën e poshtme të shpinës, hymë në verandë dhe pa u zhveshur hymë në kasolle. Në tryezë u ul me gjatësi beli, të zhveshur, të gjitha në tatuazhe, një njeri i dobët me nofkën Kharya. Nga muskujt në trupin e tij, vetëm kockat ishin të dukshme.
– Kharya
