na nakahiga….
– Well, nagpunta ako, Boss?! apchi.
Sa umaga ay dumating ang matandang palaka at, na nakatanggap ng mga tagubilin, ay naglinis upang linisin ang kamalig. Sa kamalig nang mahabang panahon ay hindi inilapat ang kamay ng panginoon at ang lahat doon ay natakpan ng tae. Si Ottila, tulad ng dati, ay naupo upang ihanay ang mga kuko. Nais kong tandaan na ang lahat ng mga detektibo ay may isang libangan na humantong sa kanilang pag-iisip: Ang Holmes ay may isang laro ng violin, pinagkakatiwalaan ni Poirot ang kanyang mga grey cell na walang panghihimasok, si Agent Kay ay may pie, at ang Klop ay naituwid ang mga kuko. At kapag natapos na sila, papalayasin niya sila at pinahalikin sila upang maituwid muli at sa parehong oras ay makaramdam ng isang pag-iisip.
Bale, bale, bale, bale. At kaya oras pagkatapos ng oras, araw-araw, taon-taon, at… Bigla, isang hindi magandang mukha ng palaka ang lumitaw mula sa kamalig at tinitigan, ngumiti sa pulis.
– Ano ang gusto mo, stinker? Tanong ni Ottila.
– Maaari ba akong manigarilyo, boss? walang tanong ang matandang lalaki.
– Ano, nabaho ito?
– Hindi tamang salita. Ikaw, maglakad, umikot sa isang bulok na bangkay ng isang dinosauro?
– Hindi, sinaksak ko lang ito at pinakawalan ang maliit na kalapati, na mismo ay hindi nag-oxygen.
– Okay, usok.
Lumabas ang matanda at kumuha ng isang sigarilyo.
– Maghintay!
– Ano, boss?
– Iiwan lang ang iyong asno sa kamalig.
– Hehe, nauunawaan ang biro. – Nag-squat ng kamalig at nais na magaan ang isang sigarilyo…
– … Cant, o ano? – Bug bug.
– Hindi, boss, si Belomor lang.
– Halika rito.
Ang matandang lalaki ay naglabas ng isang sigarilyo. Kinuha ito ni Ottila at sinindihan. Malinis ang sigarilyo, nang walang mga additives.
– Sa, usok. – Ibigay ang Ottil sa Toad ng sigarilyo.
– At matagal ka na sa amin?
– Anim na taon na ako dito at naisip ko na magpakailanman. Nagkasundo ako. Dumura siya sa kanyang career. Traded para sa kamangha-manghang mundo, mula sa kung saan nagdadala ito ng tae at tae… sumpain siya. Sa madaling salita, ano ako napapagod na?
– Hindi, noong nakatira ako rito hanggang sa huling oras na naglingkod ako, nagbago ang mga pulis ng distrito tulad ng mga guwantes.
– At bakit?
– Ang mga kadahilanan ay magkakaiba: umiinom sila ng labis, pagkatapos ay nagnanakaw sila nang may sukat.
– Well, hindi ito binabanta sa akin. Nakalista ako sa aking mga superyor bilang isang hindi umiinom at nagbebenta. Sabihin mo sa akin ng isang bagay, matatapos ko na bang magtayo ng kamalig bago ang taglagas?
Sinuri ng matandang lalaki ang gusali, na kalahati ay gawa sa tisa. Ang mga gumuho na gaps sa mga dingding ay naka-patch: alinman sa bulok na playwud, pagkatapos ay ang mga materyales sa bubong, pagkatapos ng mga sako.
– Maaari mong. Tanging ang lahat ng ito ay kailangang mapalitan. Oo, at ang iyong mga pader ay hindi na ginagamit.
– At ilang taon na sila?
– Ohhh! Puno, oo, hanggang sa naaalala ko, tumayo ang gusaling ito. Dito dati naging patyo ng ilang mangangalakal. Sa rebolusyon, sabi nila, nahuli nila ang isang runaway mula sa pulang mga balahibo, at doon sila nagtapos sa buong pamilya.
– Saan?
– Ano, saan?
– Well, tapos na.
– Ah, kaya dito sa kamalig. At pagkatapos ito ay isang bodega, at pagkatapos ng digmaan – isang kuta.
– Masaya. Maaari mo itong gawin? Siyempre, huwag i-disassemble hanggang sa huli. Ang mga mills ay malakas pa rin, bato din sila. Tapusin mo na lang sila.
– Para sa isang mabuting relo ay hindi gagana. Bukod dito, kailangan mo ng isang katulong at hindi isa, hindi bababa sa dalawa. At, siyempre, isang advance, kung gayon magkakaroon ng isang insentibo.
– Well, magkakaroon ng isang mahusay na orasan sa paunang lugar, ngunit makikita natin. Ngunit babayaran ko kung nagkakahalaga ito. Tulad ng – Magbibigay ako ng isang chervonet, ngunit hindi – bibigyan ng hukom ng mga chervonet. Kaya pumayag kami. At sa apprentice, sasabihin ko sa iyo ang Idot. Alam mo ba ito?
– Siyempre. Ito ay isang moron mula sa Kyzikhston. – ang matandang nagyelo ay maasim.
– At ano?
– Oo, siya ay isang adik sa droga, ako ay magkakantot. – siniko ng matanda ang mansanas ni Adan gamit ang kanyang mga daliri.
– At ikaw?
– Ako? Mapahamak, ito ang susi na tanga ng moron na sinunod.
– At ano, talagang nakikipag-usap sila? mabuti siya sa kanya.
– Ay, inalok niya ang kanyang sobrang kita. Sa pag-inom, siyempre.
– Sa korte, siyempre, hindi mo papatunayan ang mga salitang ito laban kay Idot.
– Sino ang hawak mo sa akin, boss. Hindi ako bwisit. Hindi ako nakarating sa zone at hindi ako mananayaw sa iyong tubo. Mas mahusay na oras kaysa sa isang freehand bucket.
– Malamig. Ito ako. Paano kung?!
– Naiintindihan ko, boss.
– At makakapagtrabaho ba si Baba Klava?
– Siyempre. Bagaman siya ay 65, dumarami siya tulad ng isang buldoser. Ngunit Idot?! Magkakaroon ng mga problema.
– Hindi nila gagawin. Akitin ko rin siya.
– At ang pera sa lahat, pantay?
– Marami ka pa, ngunit pagkatapos ng isang masarap na oras.
– At kung gagawin natin, at hindi tayo gagawa ng isang mabuting relo?
– Kumuha ng isang Chirp mula sa akin, at ang parusa ay hindi ipinagkaloob. Ang daming trabaho.
– Ngunit ano ang dapat itayo?
– Ang pigsty ay dapat dagdagan. Gusto kong magkaroon ng baboy. Aba, ganoon, mga kamay?
Nagkibit balikat ang matanda.
– Well, kung sa ilalim ng mga kondisyong ito, tatlong piraso.
– Apat ka, at huwag kalimutan ang term.
«Iyon at iyon,» umiling-iling siya sa ulo, lumulukso sa kamalig, «syempre pumayag ako.»
– Pagkatapos ay sumang-ayon kami.
