style="font-size:15px;"> Tumingin ang palaka sa mga co-may-ari ng kayamanan at tinali ang bulok na lubid nang walang kahirapan at dahan-dahang nagsimulang buksan ang bundle. Mga Saksi na nagbabantay.
– Uy, ang mga bote. Clay…
– Mga kaliskis…
– Isang daang mililitro bawat isa…
– Anim na piraso…
– At ano ang nakasulat?
– Oh, may selyo ba sila?!
– Cork. Vintage, marahil…
– At kung ano ang nakasulat, hayaan mo akong makita? – Sinubukan kong kumuha ng isang scaffold.
– Hindi isang tropa, malandi ka! – ang lola ng bata ay sinampal sa isang kamay.
– Ah, bwisit ka … – Sumabog si Idot at hinatid ang lola Key.
– Mabuti, sabi ko! – sinabi ng palaka at kumuha ng isang daang milimetro scale. Nilinis ko ang label sa aking dibdib at muling tumingin ng mas malapit … – Isang bagay ay wala sa Russian…
– Bigyan mo ako ng syudy. – Itinaas ni Idot ang kanyang kamay at kumuha ng isang maliit na sukatan. – Tingnan, ang mga numero: isang libo.. walong daan.. siyamnapu’t pitong.. o ang ikapitong… Hindi malinaw.
– At subukan natin?! Alak, pumunta … – iminungkahing Keyboard.
– Hindi ko alam, hindi ko alam. Halika, subukan, ikaw ay isang babae, ikaw at ang diyablo ay hindi mahuhulog. – sumang-ayon na palaka.
– Bakit? – Namamagitan ang Idot – Mas mahusay sa St. Petersburg upang lumiko sa antigong dealer tulad ng.
– Oo, susubukan natin nang paisa-isa, well,..wash ito, at ibigay ang natitira sa antigong dealer… Oo, palaka?
– Well, teka, sino ang una? Tanong ni Idot.
– Ang susi. – sinabi ng palaka. – iminungkahi niya.
– Well, oo, kung hindi ka mamatay, maaari kang uminom.
– Ano ang gagawin mo nang wala ako, mga magsasaka. At hindi ako natatakot na mamatay. Ako ang aking…
– .. mula sa kumikislap. – Ipinakilala ang Idot at, kumuha ng kanyang iwanan, para sa bastard.
– Baka! – Ang matandang babae ay sinampal sa balikat gamit ang palad ng bata at, pinulot ang kanyang pangil, pinunit ang tapunan mula sa bote. Napa-sniff. «Alak..» ngumiti siya, at sinipsip ang mga nilalaman sa isang gulp. Napalunok at umungol. -Kryaaaa! cool.
– Well, ano? tanong ng Toad, paglunok ng laway.
– Maayos. Isang bagay na nagsimulang maglaro sa aking ulo.
– Oo bullshit ito. – Hindi sumagot si Idot nang malambing, na nalasing ang kanyang bote.
– Oo, alam ng impiyerno. Ngunit matanda na ba?! – sinabi, naghahanap sa paligid ng kanyang walang laman na bote, palaka.
– At magkaroon tayo ng isa pa.. – ang masayang lola na iminungkahi. – Ang mga Tatar ay hindi nabubuhay nang walang mag-asawa.
– Kaya’t tatlo lamang ang naiwan. – Nagagalit si Idot. – Ano ang ibibigay natin?
– Makinig, ano?! Ang pag-inom, upang uminom ng ganoon, royally. Sa sandaling kami nabubuhay. At ang mga bote ay antigado. Ang mga ito ay walang laman o buo. Ang mga botelya ay pinahahalagahan, hindi alak.
At uminom sila ng iba pang tatlong baso. Naupo sila sa isang log at sinindihan ang isang sigarilyo: Idot – Marlboro, Toad – Belomor, at lola Clavka sa lumang fashion – isang binti ng kambing. Kaya lumipas sila, nang hindi tinatapos ang paninigarilyo, nakaupo…
APULAZ 4
– Ahhhh!! Ahhh!!! – narinig mula sa bakuran.
– Ano ito? – tumalon mula sa kama Ottila, nagtanong sa kanyang sarili. Ang kanyang isipan ay nasa panaginip pa rin at dahan-dahang nahulog siya sa unan at agad na hilik.
– Ahhhh!!! – Tumalon ulit si Blop at bumagsak mula sa kama. – oh, sumpain ito. – Hinawakan niya ang noo niya sa kanyang palad. – Ano ang iyong yelling, tanga?
Pumasok si Pale Isolda Fifovna sa silid na may mga mata, na tinatakpan ang kanyang nakangangaang bibig sa parehong mga kamay.
– Aa, aa. siya snapped at itinuro ang isang daliri patungo sa pintuan.
– Ano pa? – nakaupo sa sahig nagtanong kay Klop.
– Doon, sa kamalig…
– Ano ito sa kamalig? mas malinaw na magsalita…
– May patay na pusa…
– Anong pusa? Tanong ulit ni Ottila, pinunasan ang namamaga na noo nito. – Ano ang pinag-uusapan mo?
– Mummy! – Ang pagkakaroon ng pagkalat ng kanyang mga mata sa sahig ng kanyang tinig, sinabi niya.
– Ngayon, tingnan natin. – Tumayo si Ottila sa paa at nagtungo sa paa sa kanyang mga kamalig sa kamalig.
Kahapon, bumalik siya huli ng gabi nang ang lahat ay natutulog at samakatuwid ay hindi nagtanong tungkol sa mga trick ng mga bilanggo. Sinundan siya ni Zhinka.
Ang kamalig ay mukhang kalat. Ang lahat ng maling pag-kalat na kalat ay nanatiling hindi nagbabago Si Osteroid Odnoglazovich ay nakaupo sa gitna ng basurahan: isang pensiyonado, isang beterano sa paggawa, isang anim na grade cattleman, ipinanganak sa araw ng mga astronautika. Ang asawa ni Lola Klawka, na mas tiyak, si Claudius Aldarovna von Schluchenberg, anak na babae ng Baron, iligal na anak ni Lenin. Sinabi niya sa lahat na.
– Ano ang ginagawa mo dito? tanong ni Ottil, isang matandang lalaki na nagdurusa sa dystrophy.
– Nakaupo ako. – Kalmadong sagot ni lolo at hinigpitan ang telepono.
– Nakita ko na hindi ka nagtatrabaho.
– At ano ang hinihiling mo pagkatapos?
– Paano ka nakarating dito? – idinagdag Isolda bass.
– Pumunta, malaman ko ito. sabi ni Bedbug sa asawa at lumingon sa kanyang lolo. – Sagot.
– Sa pamamagitan ng butas sa dingding, tumango si Osteroid.
Si Ottila ay dumaan sa basurahan sa isang butas sa dingding at nakita ang likod ng isang baka na nakataas ang buntot nito. Tumingala siya sa kanya at natakot: makikita ang mga bubong ng mga bahay.
– Mayroon bang kalye o kung ano? tanong niya sa kanyang lolo.
– Heh, syempre.
– At nasaan ang lahat ng aking mga baka? – Ang unang bagay na pumasok sa isip ni Klopu, na may pag-ilid ng pangitain at mga sensoryong buhok sa tainga ay tumingin sa paligid ng kamalig mula sa loob.
