style="font-size:15px;"> – Өөө, Харутун, хуучин мөгөөрс, яагаад таныг ирэхдээ хаалгаа цоожлоогүй юм бэ? Та эмээ нь гараад ир, бид уулзалт боллоо.
– ? гэж дүлий эмээгээс асуув.
– Тэвчих! оройн хоолны дараа ирээрэй!! – гэж Клоп чангаар хэлэв.
– Идээрэй, идээрэй, чихэрлэг махтай хамт… Би хүлээх болно. гэж хэлэхэд эмээ нь инээмсэглээд, сандал байхгүй тул энд зайгаа тавьж өгөх нь заншилгүй бөгөөд үзэгчидээс хэн ч санаанд ороогүй байв.
– Ямар төрлийн үдийн хоол вэ? Хөөе? Би өглөөний цайгаа ууж байна… Тэгээд дараа нь хэлэлцэх асуудалд: харьяа байгууллагуудтайгаа хамтарч ажиллана. – Оттила гараа даллан өндөгний халбагаар барьж, хөхрөлтийг Харутуны нүд рүү шууд татав, – та мөн үү? – сандал дээр үсэрч, – хоёрдмол утгатай биш, – дараа нь ширээн дээр үсрэв, – та зөвхөн moonshine идэж, бие биентэйгээ нүүр тулж чадна. Би coyote шиг алхахгүй.. – мөн акробат шиг юмаа ашиглан би ширээн дээрээс шалан дээр үсэрч унав – тэгээд чамтай хамт зогсож байна.. Мэдэгдэл бичээрэй, тэгээд л болно!
– Ямар мэдэгдэл вэ? Чи юунд хашгирч байгаа вэ? «Изолде Фифовна түүнийг Кинг Конгын хашгиралд саад хийв.»
– Аан? – одой эхнээс нь эхлэв.
– Чи юунд хашгирч байгаа юм бэ? гэж тэр илүү тайван, чимээгүйхэн асуув. – Та тэр харж чадахгүй байна, тэр удаан унтсан шүү дээ.
– Тэгэхээр, энд, одоо, нэг шөнө хонох уу? Инфалафус, энэ тэтгэвэр авагчийг гаргаж ир. – Оттила уутанд ороод, оройн хоолоо идэхээр сандал дээр авирав.
– Би бол Инцефалопат, Incifalate биш, ивээн тэтгэгч. – Корпалийг засч, унтаж байгаа хөгшин эмэгтэй рүү явав. Пирот эсвэл Ватсон гэх мэт зулзаган дээр түүнийг зөөлөн цохив. – Эрхэм ээ, алла?! – аль хэдийн ширээ, шампан дээр суусан Босс руу эргэж харав.
– Босс, тэр миний бодлоор уурлав.
– Юу? Рэп-ротлинг.
– За. Амьсгалахгүй байна. Энэ нь үхсэн. гэж Харутун дахиад л айдастайгаар хэлэв. Түүний уруул чичрэв. Түүнтэй ижил хувь тавилан түүнийг хүлээж байх болно гэж тэр төсөөлжээ. Харутун уйлав.
Оттила нэг аягатай хоолоор хөлдөв. Тэр эхнэр рүүгээ хараад асуув:
– Жинка, үүнийг шалгаж үз.
Фифовна дээш гарч ирээд хөгшин эмэгтэйг хүзүүвчээр өргөв. Хөл нь шалан дээрээс унаж, өвдөг нь шулуун биш байв. Тэр босож, цогцсыг нь аяганы өмнө ваар шиг тавьчихсан, нөхөр нь түүний зажилж буй өндөгөөр дүүрэн амаараа хардаг.
– Өөрөө хараач, schmuck, тэр үхсэн эсвэл үгүй гэж үү?! – гээд явах гэж байсан. – Сайн уу, Жинка. Жинкагийн хувьд та хариулах болно. гэж тэр бувтнав…
– Түүнийг ширээн дээрээс гарга, чи тэнэг!!! Та… үнэхээр үү, эсвэл юу? Би бол босс чинь босс чинь мөн…
– За, энэ нь дахин эхэлсэн. – Интсефалопатын тавиурыг бувтнав.
– Мөн та Ottila Aligadzhievich Klop санг үнэгүй ашиглаарай! – амнаас үйрмэг нь салж одов, – Ер нь… па, цоглог, – тэр ширээн дээр авирахаасаа өмнө амнаас нь бүх агуулгыг цацаж, хашгирав. «Чи энд үйлчлэгч байна» гэж Ойлгож байна уу?
– Тийм ээ, эзэн минь. – Дональд Исолдушка, өвдөг
