om oogkontak met Zoë te maak.
“Nice to meet you, Tril … Troy!” strompel Zoë. Sy vlam van voor af bloedrooi. Jan-Hendrik sukkel om sy lag te hou. “Merry Christmas.”
Troy glimlag vir haar en wens haar ook ’n geseënde Kersdag toe.
“So wat’s jou planne vir die dag, Jellietot?” verbreek Jan-Hendrik uiteindelik die ongemaklike stilte.
“Ek, wel … gaan vanaand by Taryn-hulle eet. Maar verder het ek geen planne vir die dag nie. Ek het gister vergeet om ’n houthouer vir Boom se as te kry.” Zoë sug. Nou sal dit moet wag tot oormôre.
“Boom was her pet,” verduidelik Jan-Hendrik aan Troy wat steeds na sy voete staar. “We loved him as our own child.”
“Oh, yes,” maak die mooi man weer keel skoon, “Jan-Hendrik told me. I’m sorry to hear about that.”
“It’s okay,” sê Zoë. “He died of old age. Had a full life. It could have been much wors … worse!”
Jan-Hendrik ruk soos hy lag, maar maak geen geluid nie.
Zoë voel heeltemal te ongemaklik en spring op. “Kan ek maar stort?”
“Natuurlik,” glimlag Jan-Hendrik. “Onthou om die deur te sluit!”
* * *
Kersaand staan Zoë in die kombuis van uncle John en auntie Patsy Davidson. Taryn is hul enigste dogter en was een van haar heel eerste kliënte toe sy destyds met die joga-ding begin het. Hulle is sedert daardie dae al goeie vriende. Die Davidsons het vir Zoë byna as hul eie aangeneem en na elke verjaardag, troue, doop en selfs begrafnisse word Zoë ook genooi. Uncle John sit rustig in die sitkamer en pyp rook terwyl auntie Patsy heen en weer van die kombuis af na die eetkamer draf om die tafel gedek te kry. Zoë en Taryn is in die kombuis besig om slaai te maak.
“My ma dryf my teen die muur uit,” fluister die vyf en twintigjarige donkerkop toe haar ma om die hoek verdwyn.
“Nou vir wat?” vra Zoë terwyl sy die slaaibak aangee.
“Kleinkinders, jong!” sug Taryn, draai haar lang hare in ’n losserige bolla en maak dit vas met ’n rekkie. “Bloody hell. It’s hot.”
“Dit is nogal,” beaam Zoë, maar sit weer die vorige gesprek voort. “So hulle druk jou om te trou?”
“Dis wat mens kry as jy die alleen-dogter is,” sug Taryn en begin die blaarslaai loswikkel. Zoë was nog altyd mal oor Taryn se Afrikaanse aksent en hoewel sy haar moet reghelp met haar grammatika, is dit soms so snaaks. Dan laat sy dit maar deurglip.
“Ek hoor wat jy sê!” lag Zoë en sny die groenrissie in fyn repies. “Is jy al gereed vir so iets?”
“Oh for heaven’s sake, no! Ek wil my opsies oophou. Heeltemal te lekker visse in die see as om nou met een opgeskip te sit. Ek sê mos: ‘Beproef almal en behou die goeie!’ ”
“So, wat het van Richard geword?” vis Zoë uit. Sy was seker Richard sou die ou wees wat Taryn se hart gaan steel.
“Richard,” begin haar vriendin, “wel, ek hou regtig van Richard, maar ek weet nie. Kom ons sê net hy – ”
“Did you take the turkey out of the oven, dear?” bars auntie Patsy by die deur in.
“Not yet, Mum.”
“Ag, ek moet ook altyd alles doen!” sug die ou tannie en storm na die oond met die handskoene. “Zoë-kind, waar is Jan-Hendrik vanaand?”
“Hy en ’n vriend is uit, auntie Pats,” glimlag Zoë. “Hy stuur groete!”
“Wat ’n oulike seun is hy nie,” sê auntie Patsy en sit die kalkoen op die kombuistafel neer. “Now that’s the kind of man I can see my Taryn with!”
“You see me with a gay man, Mum?” Taryn rol haar oë.
“No, Pebble,” lag haar ma, “not his sexuality, his personality!”
“Whatever,” sug Taryn en skud haar kop toe haar ma weer die vertrek verlaat. “See?!”
“Terug na Richard,” herinner Zoë haar. “Hy’t nogal lank gehou. Sien julle mekaar dan nie meer nie?”
“Dog jy’t die gesprek vergeet.”
“Never in a million years!”
“Okay, okay!” sê Taryn en praat dadelik sagter. “Hy was hot en alles wat ’n vrou kon begeer.”
“Ja?”
“Maar …” Taryn bloos effens terwyl sy die croutons in die slaaibak gooi.
“Ek luister.”
“Zoë, we’ve known each other for a few years now, but there’s something you don’t know about me.”
Zoë trek haar oë asof sy die groen lig gee om die gesprek voort te sit.
“I love sex. L-O-V-E it!” fluister Taryn en loer of haar ma inkom.
“So?” vra Zoë gou.
“Like a lot,” probeer Taryn weer, maar sien geen teken in Zoë se oë dat sy die vaagste benul het waarvan sy praat nie. “Ek dink soms ek is verslaaf aan seks! Kry nie genoeg nie.”
Zoë verstik in haar eie spoeg en vlam sommer bloedrooi om albei se onthalwe.
“Daar het jy dit,” sê Taryn en trek die fetakaas nader. “Richard kon nie altyd met my needs byhou nie.”
“So jy wil vir my sê ouens kan nie by jóú byhou nie?” vra Zoë geskok. Sy’t in haar lewe nog nie van so iets gehoor nie.
“Hey, Zoë,” verdedig Taryn haarself. “Some girls just love embracing their own sexuality. I can do it seven times a day!”
“What can you do seven times, dear?” vra auntie Patsy onverwags agter hulle. Zoë laat glip ’n skril gilletjie, maar Taryn gooi sommer dadelik ’n “Go for a twinkle, Mum” om die situasie te ontlont.
“Oh, goodness me,” lag auntie Patsy en tel die kalkoen weer op. “That’s a Davidson’s family thing, Zoë. Ons klomp kan piepie vir die Olympics!”
“O … regtig?” is al wat Zoë kan uitkry, maar auntie Patsy is al klaar om die hoek met die kalkoen.
“En wat van jou, juffrou?” gooi Taryn die bal na Zoë toe.
“Wat van my?” vra Zoë asof sy nie die afgelope paar minute in die geselskap was nie.
“Jy kan probably vir my ’n thing or two leer van yoga in die bed!” lag Taryn.
Zoë kyk af na die kombuistoonbank en sug. “Nie regtig nie. Ek weet eintlik net die basics.”
“Jy jok!” sê Taryn gemaak geskok.
“Onthou
