digter op treffende wyse hoe die uitspansel die werke van God se hande bekendmaak. Dit is ’n deurlopende proses van die een dag na die ander, ’n onophoudelike getuienis van die grootheid van God. Van al die hemelliggame word die son hier as voorbeeld by uitstek uitgesonder. Want van al die skeppingswerke van God is die son die teken van lig en lewe. Weer dink ons aan Psalm 36 se woorde: in u lig sien ons die lig. In die natuur kom God se magtige werke aan die lig. Maar dan is daar nog iets meer …
Die woord van die Here is volmaak: Dit gee lewe (vers 8). Ja, God openbaar Homself in die natuur, maar ons mag nie vergeet dat ook die natuur deur God se skeppingswoord in aansyn geroep is nie. God se woord is volmaak: Dit gee lewe. En dan nie net die Bybel-woord waarin Hy Homself openbaar nie, maar veral in die vleesgeworde Woord, Jesus, wat vir ons die lewe verdien het deur sy soenverdienste aan die kruis.
Kyk na die natuur en loof God vir sy skeppingsmag. Kyk na die kruis en dank God vir die Woord wat lewe gee.
Here, ek verwonder my oor die grootsheid van u skepping; ek jubel oor u volmaakte Woord wat lewe gee. Amen.
10 Januarie
Kom ons maak die mens …
Toe het God gesê: “Kom Ons maak die mens as ons verteenwoordiger, ons beeld, sodat hy kan heers oor die vis in die see, die voëls in die lug, die mak diere, die wilde diere en al die diere wat op die aarde kruip.” Genesis 1:26
En toe skep God die mens. Die skepping van die mens was anders as dié van die uitspansel en alles op aarde. Tot met die skepping van die mens het God alles uit niks geskape. Net deur ’n woord te spreek. Maar toe neem God iets van die materie wat reeds geskep is, en iets van Homself om die mens te skep. Die mens is as’t ware ’n mengsel van aarde en hemel, materie en gees. En daarom sal ’n deel van die mens ná sy dood weer terugkeer na die aarde, en ’n deel sal terugkeer na God.
Die mens is ’n uitsonderlike skepping van God. Met die skepping van die mens maak God sy plan met die skepping van die mens bekend: Kom Ons maak die mens as ons verteenwoordiger, ons beeld, sodat hy kan heers … Die skepping het by ’n hoogtepunt gekom. Die mens is nie gewoon net die
voortsetting van die skepping wat reeds daar is nie, nie net maar nog ’n wonderlike toevoeging tot die skepping nie. Die mens is ’n nuwe skepping, ’n eiesoortige skepping. Want die mens word geskep as beeld, as gelykenis van God self.
In die skepping van die mens verbeeld God Homself. In die mens word God in vlees en bloed deel van sy skepping. Nee, die mens is nie self ’n god nie, maar in die mens word die potensiaal ingebou om Goddelike eienskappe te openbaar.
Here, ek buig in eerbied by hierdie geweldige moment in u skeppingsprogram. Om te dink dat ek deel daarvan is . . . Amen.
11 Januarie
Die naam van die kunstenaar
Here, ons Here, hoe wonderbaar is u Naam oor die hele aarde, hoe glansryk alles wat U in die hemelruim geplaas het! Kinders en suigelinge besing die magtige werk wat U tot stand gebring het. So word u teëstanders, die vyande en swraakgieriges, tot swye gebring. Psalm 8:2–3
God se Naam word in hierdie lied besing. Die Naam van die groot kunstenaar wat op al sy skeppingswerke pryk. Die ganse aarde en die hemelruim getuig van die Skepper se wonderdade. God het dit gemaak. Telkens wanneer ek hoor hoe die digters God se skeppingswerke besing, hoor ek hoe God self sê: “Dit is goed.” God se tevredenheid met sy grootse kunswerk word dag vir dag vasgelê in die verfhale wat op die groot doek van die natuur voor ons oë ontvou. Oor God se goeie, volmaakte skepping kan ’n mens nie uitgepraat raak nie. Jy kan hoogstens ’n gedig daaroor skryf, in stamelende woorde aan die Skepper hulde bring.
Waarom sou die die digter daarop klem lê dat kinders en suigelinge God se magtige dade besing? Miskien wil hy daarmee net sê dat dit nie noodwendig slim geleerde mense is wat hulle oor God se magtige dade verwonder nie. Hulle is die mense wat so dikwels hulle koppe breek om die hoe en die wanneer van die skepping te probeer vasstel. Maar kinders, eenvoudige mense, kyk met blink oë in verwondering na die grootheid van God se werke. Dit laat my dink aan Jesus wat later ’n kindjie nader geroep het om te wys aan wie die koninkryk van die hemel behoort. Per slot van rekening bly dit maar net waar dat ’n mens voor die grootheid van God niks meer of anders as ’n kind kan wees nie, kinderlik afhanklik en met kinderlike verwondering.
My God is so groot en so magtig! Daar is niks wat my God nie kan doen nie! Amen.
12 Januarie
Die grootse skepping
… en ’n koningskind
As ek u hemel aanskou, die werk van u vingers, die maan en die sterre waaraan U ’n plek gegee het, wat is die mens dan dat U aan hom dink, die mensekind dat U na hom omsien? U het hom net ’n bietjie minder as ’n hemelse wese gemaak en hom met aansien en eer gekroon, U laat hom heers oor die werk van u hande, U het alles aan hom onderwerp: Psalm 8:4–7
Hoe meer ek oor die uitspansel te wete kom, hoe kleiner voel ek. Dit is veel meer as ’n onbeskryflike waarneming van son en maan en sterre. Om te ontdek dat dit wat ek sien maar ’n verspot kleine breukdeel van die geheel is. Kan jy jou voorstel dat daar meer as ’n biljoen ander sterrestelsels soos ons s’n is? En dan dink ons sowaar nog dat die wêreld om onsself draai!
Psalm 8 is ’n lied van verwondering oor die grootsheid van die skepping. En die digter het nog maar so min geweet van hoe groot dit regtig is! Maar wat hy wel geweet het, is dat ons onsself tog nie al te groot moet reken nie. In die grootsheid van die sterrehemel ervaar ek iets van die grootheid van God. En eers dan kan ek voor die spieël gaan staan: Wat is die mens?
Die groot mens. Die mens wat homself so hoog aanskryf. Wat is die mens? Hou jou hart vas: net minder as ’n hemelse wese! Want die mens verbeeld die wese van God. En die mens is belas met die verantwoordelikheid om God se wonderlike skepping te help bestuur. Heerser. Koning. Want hy is Koningskind. Ek en jy: Koningskinders. Presies hoe vertolk ons die belangrike rol? Gesels gerus met die Koning daaroor.
Here, Koningskind, ek? Heerser oor u skepping, ek? Help my om dit te verstaan. Amen.
13 Januarie
Die versorgende Skepper
U laat gras uitspruit vir die diere, en groen plante vir die mens sodat hy sy kos uit die aarde kan kry: wyn om mense se harte bly te maak, olie om die gesig te versorg, kos om die mens nuwe krag te gee. U het baie dinge geskep, Here, die aarde is vol van wat U gemaak het, en tog, U het alles in wysheid geskep. Mag daar aan die roem van die Here geen einde wees nie! Mag die werk van die Here Hom vreugde verskaf. Psalm 104:14–15, 24, 31
Psalm 104 is ’n lied van verwondering. Dit is ’n lied wat bruis van grootheid en almag en heerlikheid. Hoe groot is God! Hoe onbeskryflik wonderlik sy werke! Maar veel meer nog as ’n wonderlike Skeppergod; Hy is ook die versorgende Skeppergod, die Vadergod.
Deel van God se grootse skeppingsplan is die voortdurende herskepping in die natuur: gras wat weer en weer uitspruit; plante wat weer uit die aarde te voorskyn tree; vrugte en wyn en olie wat jaar na jaar daar is om mens en dier te voed. Ja, die aarde is en bly inderdaad vol van alles wat die Here gemaak het. En as ’n mens daaroor nadink, ontdek jy saam met die digter hoedat God alles in wysheid gemaak het. Dit is nie maar net ’n doellose opmaak van ’n wêreld vol goed nie; dit is ’n fyn en unieke legkaart wat meesterlik voltooi word.
Hoe
