sou so dink,” antwoord Karel terwyl hy ander klere aantrek.
“Jy beter,” brom Giepie en knoop sy tekkieveters vas. “En dié keer sluit ek.”
Terwyl Giepie die agterdeur toesluit, sien hy hoe Karel en Wikus al begin koers kry na die Lazaretto-begraafplaas. “Julle stap in die verkeerde rigting!” skreeu hy.
“Karel soek nog steeds ’n wenfoto!” spot Wikus oor sy skouer.
“Ag . . . asseblief!” Giepie sug en stap agter hulle aan. “Ek haat begraafplase.”
Nie ver van hulle af nie, stap ’n ou man met sy kierie langs die see. Sy Jack Russell hardloop in die vlak water en hap-hap na die skuim wat oor die sand spoel. Kort-kort staan die man stil en beduie met sy kierie na die bruisende branders. Die hondjie sien die seuns en blaf waarskuwend. Die ou man beduie met sy kierie in hulle rigting. “Julle soek op die verkeerde plek! Hy’s hier iewers.”
“Daai omie is van sy trollie af,” sê Wikus toe hy die begraafplaas se draaihek oopmaak.
“Dis seker oom Gert Mossel,” antwoord Giepie toe hy sien hoe die man met die branders raas. “Hy stap glo elke dag op die strand en praat met homself.”
Karel neem ’n foto van ’n brander wat in sproeireën oor ’n grafsteen breek. “Ouens, ek het nou net my wenfoto geneem.”
“Uiteindelik!” juig Wikus. “Nou kan jy maar jou kamera bêre.”
“Kom ons loop,” sê Giepie en beduie na die ou man op die strand. “Gert Mossel gee my die creeps. Kyk hoe kyk hy vir ons.”
“Lyk my alles gee jou die creeps,” sê Wikus en slaan Giepie se boarm. “Jy moet ook maar bykom, my ou,” lag hy en koes vir ’n hou wat Giepie na hom mik.
Langs die pad gaan hulle gou in by Kodak Express wat net tot eenuur oop is en Karel besluit vinnig watter foto’s hy wil laat druk.
Terwyl hulle daarvoor wag, gaan drink die drie vriende melkskommels by die Swart Mosselkafee. Wikus kyk belangstellend rond. Eenkant teen die muur staan ’n musiekkas waaruit sestigermusiek weerklink. Groot plakkate van Leonardo de Caprio, Madonna, Celine Dion en ander akteurs en sangers pryk teen die mure. Dan vang sy oog ’n kennisgewingbord met koerantknipsels op:
HOUTHUIS IN HUCKLESTRAAT GAAN GESLOOP WORD
“Ek sien daar’s ’n koerantberig oor die houthuis wat gesloop gaan word,” sê Wikus toe hy die kelner betaal.
“Ja, dis hoog tyd,” antwoord die kelner. “Dit staan op prime grond en . . . Toemaar, dis in elk geval net stories.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
