het. Hy’t haar pa in ’n woestyn van wanhoop en disinformasie gelos en met sy lewe aangegaan asof haar pa se lewe nie van belang was nie. Van hóm wou sy so ver as moontlik wegbly.
Die ander werknemers van Koekemoer Internasionaal wat al deur Koos gestuur is om na hul harte te laat kyk, was hoeka almal by dieselfde persoon in die middestad. Adam ook. Glo werklik ’n vaal fossiel, as sy hom kan glo. “Sy hande is yskoud en hy bewe asof hy ’n babelas het,” het Adam kom vertel toe sy hart getoets en sterk genoeg vir Koekemoer Internasionaal bevind is.
Sy haat koue hande, en vir ’n gebewe het sy ook nie kans gesien nie. Tannie Rademan se voorstel het na net die regte ding geklink. Een of ander ouerige dokter wat hom soos ’n gentleman gedra, het sy gedink toe tannie Rademan hom beskryf.
Nou troon hier ’n man oor haar teenoor wie geen vrou onaangeraak kan bly nie. Hy neem haar hand in syne om haar pols te voel en hou sy horlosie dop.
“Polsslag is ’n bietjie vinnig,” lewer hy kommentaar.
Wat verwag hy dan ook? dink Jenna. Hier sit sy in ’n pienk satynjapon met hom só na aan haar dat sy bewus is van die geur van sy naskeermiddel. Sy is nou wel toegevou tot by haar kuiltjie, maar nogtans!
Ook toe hy haar bloeddruk neem, frons hy. “Bietjie hoog,” mompel hy.
Hy buk oor haar, kyk in haar oë. “Dit kán natuurlik die witjas-sindroom wees wat dit so opjaag, maar ek is nogtans nie tevrede daarmee nie.”
“Die witjas-sindroom?”
“Ja. Mense is geneig om gespanne te wees wanneer ’n dokter hul bloeddruk neem. Daarom is hul bloeddruk dan heelwat hoër as normaalweg.”
Dis nie noodwendig vrees wat ’n vrou se bloeddruk sal opjaag as dié man dit neem nie, dink sy. Sy probeer so rustig as moontlik asemhaal.
“Hoë bloeddruk is gevaarliker as wat ’n mens dink,” sê hy. “Dis een van die grootste risiko’s vir hartsiektes en miljoene Suid-Afrikaners ly daaraan. Weet jy dat voorspel word dat daar binne ’n klompie jare meer Suid-Afrikaners aan hartsiektes sal sterf as aan vigs?”
Hy probeer praatjies maak om my op my gemak te stel, maar hy misluk klaaglik. Dis eerder bangmaakstories, dink Jenna vies.
“ ’n Mens se bloeddruk word bepaal deur die hoeveelheid bloed wat die hart met elke sametrekking uitpomp, en hoe maklik dié bloed deur die heel kleinste bloedvate kan vloei. Hoe nouer die bloedvate, hoe hoër die bloeddruk natuurlik.”
Sy weet dit, elke mens met gesonde verstand weet hoe dit werk. En oor hartaanvalle en soortgelyke rampe is sy ook nie heeltemal onkundig nie.
“Wat word as ’n normale bloeddruk beskou?” vra sy nogtans, sodat hy belangrik kan voel en hopelik daarna sal ophou praat.
“Ongeveer 130 oor 85. Enigiets bo 140 oor 90 word as hoë bloeddruk geklassifiseer.”
“Net deur dokters wat paranoïes is daaroor,” probeer sy ’n grappie maak.
“Deur navorsers wat die gevolge van hoë bloeddruk ondersoek het,” reageer hy ernstig.
Hy haak sy stetoskoop om sy ore. “Maak ’n bietjie oop dat ek na jou longe kan luister.”
Sy laat glip die japon oor haar skouers af, maar hy is nie tevrede nie en skuif dit verder af. “Jou longe is skoon,” laat hoor hy na ’n rukkie. “Jy’s gelukkig. Mense wat gerook het ... dalk nog steeds rook ... het gewoonlik probleme daarmee.”
Sy bloos. Hy laat voel haar soos ’n skoolkind wat skelm gerook het. Ek gedra my oor die algemeen soos ’n skoolmeisie, besef sy. Dis tog laf om skaam te wees voor Luca de Wet. Die man is professioneel. Vir hom is dit net nog ’n doodgewone dag in die spreekkamer. ’n Vrou se lyf, énige lyf, is vir hom soos ’n grafiek op papier vir haar is. Dis werk! Blote roetine.
Hy beduie dat sy agteroor moet lê sodat hy na haar hart kan luister. Hy knoop self haar japon los en vou dit oop sodat hy die koue stetoskoop op haar bors kan laat rus.
“Daar’s ’n effense ongereeldheid in jou hartritme,” merk hy mymerend op. “Is jy bewus daarvan?”
“My hart het ’n knou weg,” sê sy sonder om te dink.
Hy kyk haar ondersoekend aan. “Hoe so?”
Sy skrik vir haar los mond. “Ag, sommer iets wat gebeur het.”
“ ’n Liefdesteleurstelling?”
’n Liefdesteleurstelling beskryf kwalik waardeur sy is, dink Jenna. Oor ’n liefdesteleurstelling skryf ’n mens gedigte en gaan vra jy raad by een of ander sielkundige wat jou sal probeer oortuig om die verlede te vergeet en die lewe aan die keel te gryp. Sy’s hopeloos te kwaad om gedigte te skryf, en as iemand haar nou in ’n soet stemmetjie sou aanmoedig om die glas as half vol te sien, nie as half leeg nie, gaan sy nie verantwoordelik wees vir wat sy doen nie. Wat haar betref, is die glas nie alleen leeg nie, die flippen ding lê aan skerwe voor haar voete.
“Vergeet dit,” sê sy. “Ek was sommer laf om daarna te verwys.”
“Daar is baie medici en filosowe, ek inkluis, wat glo aan die noue verband tussen persoonlike belewenisse en die reaksie van die hart daarop.”
Hy glimlag skielik en Jenna se hart slaan bollemakiesie. Liewe hemel, maar die man is aantreklik. Geen hart sal dit naby hom kan hou nie!
“Daar kan natuurlik ook ’n heeltemal logiese verklaring wees vir die effense versteuring van jou hartritme. Dit kan selfs ’n tekort aan kalium wees.”
“Wat moet ek eet om meer kalium in te kry?”
“Blaargroente, volgraanprodukte, piesangs, selfs peulvrugte, en natuurlik avokadopere. ’n Tekort lei tot moegheid, spierswakheid en onreëlmatige hartklop. Dis maklik genoeg om reg te stel, maar ons sal verdere toetse moet doen om seker te maak.”
“Toetse?” vra sy versigtig. “Soos wat?”
“My assistent, die tegnoloog, sal ’n EKG op jou doen, en miskien ook ’n stres-EKG as jy daarvoor kans sien.”
“Op ’n trapmeul?”
Hy knik. “Dan sal ons sien hoe fiks hierdie meisie is.”
“Hierdie meisie is nie vreeslik fiks nie,” waarsku sy.
“Hoe dan so? Kry jy nie oefening nie?”
“Wanneer? Waar? Ek was vir twee jaar in Londen, onthou? Daar waar meer reën val as op enige ander plek op aarde. Of altans, dis hoe dit voel. Selfs in die somer is die son maar traag om kop uit te steek.”
En natuurlik, vandat sy terug in die land is, het sy haar dae min of meer in haar bed deurgebring. Eintlik wou sy ónder die bed inskuif, saam met die stofbolletjies wat daar vergader het in ’n bondel onder die bed lê en haarself bejammer.
“Hoekom dan nie maar gim toe gaan nie? Dis tog onderdak.”
“Omdat ek nie die tyd daarvoor gehad het nie, dokter,” maak sy verskoning. “By Koekemoer Internasionaal werk ons tot sestien uur per dag om die pas vol te hou.”
“Dis
