by hom.”
“Sy is my Puff-girl,” sê Jinx en sit weer sy arm om haar middel.
“Wel, Val hou nie van rook in die huis nie. Jy sal op die stoep moet rook.” Ben lyk meer bekommerd oor ’n rokery in die huis as oor die rokery self.
“Wie is Val?” vra Alexandra.
“Valeria, my vriendin.”
“Jy het ’n girlfriend?” vra Alexandra ontsteld.
“Ja. Val. Sy gaan saam met ons vakansie hou. Dis sy wat vir ons die gastehuis met die stalle bespreek het,” sê Ben onverstoord.
“Wel, wel, Valeria! Dis nou mooi! ’n Potensiële stiefmammie! Wanneer het jy nogal beplan om ons te vertel van ons hele nuwe extendend family?” Alexandra is woedend.
Ben trek sy hande deur sy lang krulhare, maar sê niks. ’n Tipiese hippie uit die sestigs, dink Zahn: enige iets is aanvaarbaar, behalwe konflik.
“Wat sê jy, Zahn?” Ben se vraag vang haar onkant.
“Ek rook nie,” antwoord sy.
“Nee, nie oor die rook nie, oor Alexandra se BF. Hy kan saamkom as jy sê hy kan.”
Zahn kyk verbaas na Ben. Hy klink sowaar ernstig, asof hy werklik vir Jinx gaan saamneem of los op grond van wat sy dink. Op ’n manier laat dit haar belangrik en deel van die gesprek voel, maar aan die anderkant voel sy vies. Weet hy dalk regtig nie wat hy moet doen nie en dink hy sy sal ’n beter besluit kan neem as hy?
“Kan ons hom saamneem?” vra Ben weer.
“As Alexandra netjieser kan lewe en nie alles vir my los om op te ruim nie, gee ek nie om of sy ’n singende tarantula saambring nie.”
“Thanks, Zahn! ’n Singende tarantula? Jy leer mooi by jou ma.” Jinx trek ’n gesig.
Alexandra knik gretig. “Ek sal met alles help.”
“Nou goed, dan het ons ’n ooreenkoms. ’n Perd vir Zahn en ’n BF vir Alexandra, enige iets om my meisies saam met my op vakansie te kan neem. Kom ons kry rigting sodat ons voor donker op Plett kan wees,” sê Ben.
“’n Stiefma om te leer ken. Ek hoop net sy is cooler as my ma se boyfriend,” sê Alexandra.
“Wel, Val is . . . sy is baie jonger as Marius.” Ben trek sy groen oë op skrefies en lyk vir ’n oomblik of hy iets verder wil sê, maar bly dan stil.
“Ek sal hoop sy is jonger. Marius is so oud, hy is al op die waglys van Huis Stoepsit-aftreeoord,” sê Alexandra.
“Onthou net, meisies, en jy ook, Mister Boyfriend: as dit uitkom, as iemand my vra,” – Ben kyk stip na Alexandra – “byvoorbeeld julle strenge moeder, dan gaan ek nie jok nie. Ek gaan net sê julle het saam besluit om ’n skoolpel van julle by ’n garage op te laai.”
“Cool dit, Dad,” sê Alexandra. “Ma en Marius speel lekker ouetehuis-ouetehuis in Melkbos. Wat hulle nie van weet nie, kan hulle nie pla nie.”
“Jinx, is jy nou uitgesorteer vir ’n lift?” roep Jinx se broer van die CitiGolf af.
Jinx wys vir die motor vol studente met sy duim na bo. Sy broer en sy pelle hang by die Golfie se venster uit en gee lang wolffluite vir Jinx en Alexandra toe hulle verbyry.
“Check julle later in Jeffreys!” skree Jinx agterna.
Ben pak Jinx se rugsak by die bagasie agter in die Land Rover. Dan neem hy Jinx se kitaar en soek ’n plek daarvoor.
“Oppas net vir Lola,” sê Jinx.
“Lola?” vra Ben.
“Ja, Oom, my kitaar. Haar naam is Lola.”
5
Valeria
Die N2 is besig. Dit lyk of die helfte van Kaapstad se inwoners op reis is in die rigting van Knysna en Plettenbergbaai. Teen vyfuur die middag bliep die GPS en hulle draai af op ’n grondpad wat tussen groot bome deur ’n bos binnekronkel. Die perdesleepwa rem en ruk bietjie met die afdraai, maar die grondpad is in ’n goeie toestand en die Land Rover sleep vir Briggs in sy wa moeiteloos verder.
Die ongelyk grondpad se geskud laat Alexandra regop sit. Vandat hulle buite George langs die pad middagete geëet het, lê sy met haar kop op Jinx se skoot en slaap op die agtersitplek.
“Aaa! Ieeek!” skril sy. Zahn ruk orent voor in die Land Rover langs Ben waar sy rustig musiek op haar iPod luister.
“Kyk! Ons is uit die beskawing uit!” Alexandra loer na die bome weerskante van die pad. “Waar is die teerpad, waar is die winkels?”
Jinx grinnik. “Toemaar, Puffy, die teerpad met baie motors en baie surfboards is net hier agter ons.”
“Plett is net om die draai en daar is dit nooit heeltemal stil nie,” verseker Ben haar.
“Ja, Puffs, Plett, plek van die Matriek rave, is net hier naby,” beaam Jinx.
“Wel, ek sien net bosse en bome en ’n plaaspad! Waarheen gaan ons nou eintlik?” Alexandra sit meerkatregop, haar oë soekend na nie-natuur-avontuurtekens. “Dit lyk nie vir my na mý soort omgewing nie. Hierdie bome is te hoog, en kyk net hierdie flippen grillerige plante met die gekrulde blare!”
Zahn begin die padtekens en die GPS dophou en hoop net hulle is al byna by hulle gastehuis. Sy ken vir Alexandra. Haar geduld is na aan op as haar stem so begin klim.
“Ek weet ook nie presies waarheen ons gaan nie. Ek weet net dit is ’n gasteplaas naby Plett en mens moet hier van die grootpad afdraai. Val het vir ons die koördinate gegee. Kyk, volgens die GPS is ons nou amper daar.” Ben wys na die geruite swart-en-wit vlaggie in die middel van ’n groot groen gekleurde deel op die kaart wat die eindbestemming op die GPS se skerm aantoon.
“Harkerville Forest. Harkerville-bos,” lees Jinx die naambord.“Jonathan Harker was die agent wat vir Dracula doodgemaak het in die eerste Dracula movie van 1931,” sê hy opgewonde. Hy is ’n groot aanhanger van vampierflieks en -boeke.
“Ja, die fliek is in 1992 oorgedoen as Bram Stoker’s Dracula. Dit was klassiek,” sê Ben.
“Marius sal nooit weet van só iets nie.” Alexandra is beïndruk met Ben en Jinx wat nou al ‘n paar keer vandag lekker oor flieks en musiek gesels het.
Zahn is verlig dat Jinx en Ben oor iets praat wat Alexandra interesseer. Sy is self moeg en jammer vir arme Briggs wat nou al heeldag in die sleepwa is. Sy is nie nou lus om haar oor Alexandra se moontlike woedebuie te bekommer nie, want as hulle by hulle bestemming aankom gaan sy dadelik vir Briggs moet versorg.
Die pad kronkel vir nog kilometers die woud binne. Die bome is hoog en die boomvarings groei dig onder die bome. Hulle ry by verskeie handgemaakte padtekens en kunstige pleknaamborde verby wat wys na afdraaipaadjies wat in die bos wegkronkel.
“Toorboshuisie is hier af.” Ben wys na die houtbordjie wat ’n afdraai na regs aandui.
