Dis net sy hare wat nie gehou het nie. Behalwe vir ’n dun strepie grys hare agterom sy kop, is hy feitlik heeltemal bles.
Ellie skud haar kop. “Moenie te gou praat nie.”
Iemand raak aan haar skouer en toe sy omdraai, staan brigadier Ibrahim Ahmed agter haar.
Sy knik stram. “Brigadier.”
“It was a fitting farewell.” Toe sy nie antwoord nie, raak hy aan haar arm. “Ons twee kan annerdag ons differences uitsorteer, vandag is nie die tyd nie. Kom ons groet hom eers soos wat hy sou wou gehad het.”
Sy knik. “Ek waardeer dit dat brigadier gekom het.”
Hy maak sy keel skoon, terwyl hy op die kroegtoonbank kap. “As ons net ’n oomblik bietjie stilte kan kry.” Hy beduie na ’n paar jonges agter in die vertrek wat weer aan die gesels geraak het. “Shut up daar agter.” Hy draai na Ellie. “Mac, we don’t have words, en ek weet eintlik glad nie wat ek wil sê nie, behalwe dat dit ’n voorreg was om hom te ken. Veral om saam met hom te kon werk. As jy daai man agter jou gehad het, het jy nooit omgekyk nie. Dis vir ons almal ’n groot verlies. Ons kan seker vir mekaar sê as hy ’n keuse gehad het, sou hy dit so verkies het, maar dit maak dit nie beter nie. Dis moeilik genoeg as hulle enige onskuldige mens op so ’n manier uitvat, maar dit vat hard aan ’n mens as dit een van jou eie is.” Hy raak ’n oomblik stil, en toe hy weer praat, is sy stem dun. “Op die Ier.” Hy lig sy glas.
Daar is ’n luide “hoor, hoor!” en dan praat een van die jonger manne. “Alles wat ek vandag van polisiewerk weet, het John McKenna my geleer.”
“Hau, man, he could chew your ear when you fucked up,” laat ’n jong swart man voor teen die toonbank hoor. “But what I liked most, is that he was as straight as an arrow. You always knew where you stood with him.”
“Onthou julle die aand wat ons daardie huis in Bonteheuwel moes gaan raid?” val ’n jarelange kollega ook nou in. “Ons het maande lank daaraan gewerk, almal was op hulle plek, en toe kry hy hierdie snaakse gevoel dat dinge nie reg is nie. Fok, die manne was darem kwaad vir hom.”
“Ja, maar vir die Ier se sesde sintuig was ons banger as vir die duiwel self. Daarmee het niemand geneuk nie. Al hierdie handboeke oor profiling kom nie naby daai man se oog en instink nie.”
Ellie laat hulle begaan. Laat elkeen sy stukkie onthou vertel terwyl hulle skouer aan skouer kuier. Wanneer hulle weer hier uitstap, dra elkeen sy eie vrese saam huis toe, en die wete dat dit jy kon wees. Haar eie woorde lê dik in haar mond.
Sy is moeg, en drink diep uit die glas wat Joe in haar hand gestop het. Sy het nog nie vandag geëet nie en voel hoe die whiskey tot in haar maag val, waar dit ’n brandkolletjie maak.
“Wat het hy altyd gesê wanneer hy sy eerste glas in die hand gehad het?” roep iemand na haar.
“May your glass be ever full, may the roof over your head be always strong, and may you be in heaven half an hour before the devil knows you’re dead,” roep sy terug en almal lag. Daardie soort lag wat net ’n bietjie te hard is, en ietwat desperaat klink.
Sy lig haar glas. “Here’s to you, old man. Ek hoop jy het die duiwel voorgespring.”
“Oh Danny boy, the pipes, the pipes are calling,” begin haar pa se neef sing, en kort voor lank staan sy vier ou vriende langs hom en sing uit volle bors saam.
Toe hulle by die volgende versie kom, gaan staan Ellie langs hulle en begin saamsing.
“And if you come when all the flowers are dying, and I am dead, as dead I well may be, you’ll come and find the place where I am lying and kneel and say an Ave there for me.”
Wat ’n cliché, en dis nie eers asof dit een van haar pa se gunstelingliedjies was nie, maar tog word haar stem al dunner. Toe die laaste woorde wegsterf, beduie sy vir Joe. Met die nuwe vol glas in haar hand beur sy tot sy weer by Ahmed staan.
“Het brigadier iets gekry om te drink?”
Hy lig sy glas. “My vrou sê al hierdie Coke gaan nog my ingewande opvreet, maar van water alleen kan ’n man wragtig ook ’ie lewe nie. Hoe gaan dit met jou ma?”
“Soos dit met haar kan gaan. Die Here alleen weet wat hy gedink het om my alleen met haar te los.”
Hy skud sy kop. “Waarom klink jy moerig? Dis nie asof hy ’n sê in die saak gehad het nie.”
“Ek wil nie wees nie, maar ek kan nie help nie. Wat het hy daar gaan soek? Hy het die mense goed opgelei. Waarom het hy hulle nie vertrou om ’n blokkade te gooi nie?”
“As dit nie hy was nie, was dit waarskynlik iemand anders.”
Sy het ook al daaraan gedink, maar het vinnig die gedagte gekeer, want dan moet sy iemand in ruil gee en ’n mens weet as jy dit gedoen het, sal jy sukkel om daardie persoon weer in die oë te kyk.
Ahmed sug. “Jy is jonk. Jy sal nog agterkom ’n mens doen soms dinge wat jy self nie kan explain nie, maar op die oomblik weet jy net dit is die regte besluit.”
Ellie voel hoe die whiskey die skerp kante van die dag begin versag. “Eet julle lasagne?”
Hy skud sy kop. “Nie rêrig nie.”
“Want anders moes brigadier saamgery het en kom haal het. Ek wonder waarom almal dink lasagne is die beste trooskos.”
Voordat sy verder kan praat, voel sy ’n mond in haar nek, maar sy draai nie om nie.
“Sorry, babes, ek kon nie vroeër hier wees nie. Ons het moeilikheid gehad. Middag, brigadier.”
“Greyling.”
Albert sit sy arm om Ellie se skouers en soen haar op die wang. “Ek is genuine sorry. Ek het probeer …”
“Hey, Greyling …” roep iemand by die kroegtoonbank voordat hy verder kan praat.
“Yo, my bro, stuur ietsie aan, man. Ek vrek vannie dors,” roep hy terug oor haar kop.
“Mac, los die man dat hy enetjie saam met ons kan kom drink.”
Ellie beduie met haar kop. “Gaan.”
Hy maak sy oë groot. “Ek sal dit opmaak, ek belowe. Kan ek vir julle iets saambring? Brigadier, hoe lyk jou glas?”
“Ek moet loop.”
“Babes?”
Ellie skud haar kop. “Ek moet ook by die huis kom, voordat my ma vir Vera-hulle uitskop.”
“Sien ek jou vanaand?”
“Ek dink nie so nie. Ons kan later praat.”
Hy sit sy hande weerskante van haar gesig en soen haar op die mond. “Kom later oor.”
Sy en Ahmed stap saam deur toe, maar vorder stadig omdat almal eers wil groet. Clive sit in die verbyloop sy hand op haar skouer. Joe kom agter die toonbank uit, en druk haar ’n oomblik vas.
“Vasbyt, my girl. Dit sal weer beter gaan, maar ongelukkig sal dit eers nog vir ’n
