is nog nie verloof sover ek weet nie,” sê Lily. “Maar hulle ken mekaar al redelik lank.”
Naomi gaan weer na die venster, afgehaal oor Anthony Baxter wat toe nie getroud is nie, maar tog ’n vrou het vir wie hy lief is. Moenie verspot wees nie, vermaan sy haarself. ’n Man so begeerlik soos hy sal mos nie ’n alleenloper bly nie.
Sy sien twee mense op die perron aangedraf kom, met tasse wat hulle sleep. ’n Man en ’n lang, slanke jong vrou met welgevormde bene, vlamrooi hare en ’n mooi gesig. Die man is Anthony Baxter en sowaar, as dit moontlik is, is hy nog aantrekliker as toe Naomi hom laas gesien het. Die twee klim in die wa waar Naomi, Roelf en dokter Mpephu is. Naomi brand om in die gang uit te kyk om te sien by watter kompartemente hulle ingaan, maar sy beteuel haar. Hoe sal dit nou lyk as sy spioeneer? Sy hoor ’n deur oopgaan en Anthony Baxter se stem. Dit klink asof sy kompartement langs hare is. Sy is tussen hom en dokter Mpephu. Waarom wil haar hart nie normaal klop nie? Naomi, jy gaan nié vir dié man wys hy versteur reeds jou ewewig nie, raas sy met haarself. Hy behoort buitendien aan daardie skoonheid met die vlammende hare.
’n Sirene blaas skril en die trein begin beweeg. O, lekker. Uiteindelik is hulle op pad. Sy hoor ’n klop aan haar deur en maak oop. Snak omtrent na asem toe Anthony Baxter voor haar staan, sy oë opvallend in sy bruingebrande gesig.
“Welkom op die trein, dokter,” glimlag hy. “Is jy al tuis?”
“Dankie, ek het ’n lekker kompartement. Ek sien regtig uit na die reis.”
“Ons gaan almal middagete in die eetwa geniet en dan gaan ek die mense verwelkom. Jy het seker nog nie met enig-een behalwe dokter Lily kennis gemaak nie.”
“Ek het al van die mense ontmoet.”
Hy lyk verbaas. “Dis goed. Wel, dié wat jy nie ken nie, sal jy oor ’n halfuur in die eetwa ontmoet. Ek laat almal nou roep. Sien jou daar.”
Hy tree nou meer informeel op. Spreek haar nie soos by die onderhoud as u aan nie. Hy loop weer en sy maak haar deur toe. Leun daarteen. Sjoe, om weer van naby af direk in daardie blou poele te kyk is om van lam in die bene te raak.
*
Sy hoor die gekwetter van geselsende mense toe sy by die eetkompartement ingaan. Hulle sit reeds aan die rye tafels voor die vensters. Anthony Baxter, Lily Mpephu, die rooikopapteker en Roelf Malan sit saam by een groot tafel waar daar nog plek oop is. Naomi wil nie by Roelf sit nie en gaan sit oorkant die gang.
“Kom sit by ons, dokter Harker,” nooi Anthony Baxter. “Hier is nog genoeg plek.”
Sy is verplig om langs Roelf in te skuif en sien hy kyk haar skalks aan. Moenie weer idees kry nie, mannetjie, dink sy vies.
Anthony Baxter beduie na die mooi rooikop. “Dokter Harker, dit is Monique Retief, ons apteker. Monique, dis dokter Naomi Harker wat ook ’n oftalmoloog wil word.”
“Ag so? Aangename kennis.” Haar skerp roesbruin oë kyk Naomi egter met skaars verbloemde antagonisme aan.
Naomi let dadelik op dat daar geen verloofring aan haar slanke wit hand met ’n Franse manikuur pryk nie.
Die brilmaker het aangekom en kyk vies in hulle rigting. Sy gaan sit by die verpleegsters oorkant die gang. Wat sou haar makeer, wonder Naomi.
Anthony Baxter staan op. “Vriende,” roep hy hard. Almal word stil. “Welkom op die Baxter-trein. Julle is gekies vir julle kundigheid en omdat julle gewillig is om julle medemens in nood in moeilike omstandighede te dien. Julle sal hard moet werk, maar ek verseker julle dit sal ’n lonende en bevredigende ondervinding wees. Mense in die mediese beroepe se vernaamste doel is tog om heling te bring en lewenskwaliteit te verbeter.”
Naomi hou hom noukeurig dop. Hy kyk rond na almal, maar sy blik talm ’n oomblik op haar. Of verbeel sy haar net?
“Julle het almal kontrakte geteken. Die maatskappy veronderstel dat julle al die punte van die kontrak bestudeer het voordat julle geteken het. Julle werksomstandighede en pligte is breedvoerig daarin beskryf. Sal julle asseblief een-een opstaan en sê wie julle is en wat julle op die trein gaan doen? Ons begin by my. Ek is die hoofoftalmoloog, oftewel hoofoogarts, op die trein. Ons treinbestuurder is dokter Lily Mpephu. Staan asseblief op, Lily, sodat almal jou kan sien.”
Lily staan op, kyk rond en glimlag.
Anthony Baxter knik vir Naomi. Sy staan op. “Ek is dokter Naomi Harker. Ek wil in oftalmologie spesialiseer en is hier om praktiese ondervinding op te doen.”
Anthony Baxter knik glimlaggend en beduie dat Roelf Malan homself moet voorstel.
Hy staan nie heeltemal regop nie. “Ek is ’n oftalmoloog.” Hy gaan sit weer vinnig.
Die brilmaker staan op en sê met ’n parmantige houding, kop agteroor en een hand op ’n heup: “Ek is Welma Botma wat brille maak.”
Die mooi rooikop staan met ’n onwillige sug op, en kyk van links na regs. In ’n heserige stem sê sy: “Ek is Monique Retief, die apteker.”
So doen almal dit die een na die ander. Naomi konsentreer sodat sy die mense en hulle name kan onthou.
Lily Mpephu staan vervolgens op. “Mense, ons gaan julle nou wys hoe die trein lyk en waar die ontvangs en klinieke sal wees. Ons deel ook roosters uit. Julle sal sien daar is vaste tye vir etes om dinge vir almal, veral die spyseniers, maklik te maak. Hou asseblief daarby. Moenie te lank in die eetkamer bly nie en kom asseblief betyds. Ons moet ongelukkig badkamers deel. Dié is aan die agterkant van elke wa. Ons sal môre in Johannesburg wees. Daar sal die optometris dokter Braam Lotter en die teatersusters by ons aansluit. Ons sal hoogstens ’n uur lank daar staan, dan is ons volgende stop Polokwane. Lekker werk. As enigiets pla, kan julle na my of dokter Baxter kom, maar verkieslik na my.”
Clyde Bosman, geklee in chefklere, staan daar naby. Sy wink hom nader. “Mense, laat ek julle voorstel aan Clyde Bosman, ons hoof van spyseniering en logistiek. Hy is in beheer van die leerlingchefs en kombuispersoneel. Ek verseker julle: ons gaan lekker eet. As julle oor die kos wil kla, gaan asseblief na hom toe.”
Hy slaan ’n dreigende houding in en swaai sy hand in die lug. “Ek sal julle met die vleisbyltjie in die hand te woord staan.”
Almal lag en klap hande. Clyde glimlag, buig eers na links en regs soos ’n akteur voordat hy loop. Twee jong mans en ’n meisie kom uit en deel spyskaarte uit.
“Het julle lus vir wyn?” vra Anthony Baxter. “Ons werk mos nog nie.” Hy kyk na Naomi. “Toe, Kapenaar, waarvoor het jy lus?”
“ ’n Lekker glas sauvignon blanc, dankie. Enige soort.”
“Ek het ook lus vir wit wyn.”
Roelf en Monique Retief wil ook wyn hê, maar Lily Mpephu drink Appletiser. Die drank kom voor die kos en nadat alles geskink is, lig Anthony Baxter sy glas: “Op ’n suksesvolle reis op die oogtrein, mense.”
Naomi bestel hoenderpastei en slaai. Lily, Monique en Anthony volg haar voorbeeld, maar Roelf bestel biefstuk en dring aan dat die bees nog moet bulk.
Hy kyk die jong studentekelner kwaai aan. “Moenie vir my verkoolde vleis bring nie, hoor. Anders stuur ek dit terug.”
Die kelner lyk effe verskrik. Verseker
