gelukkig is teetyd net daarna.
Leandra kom later as die ander in die teekamer aan. Sy was eers ongevalle toe om ’n pasiëntjie te ondersoek. ’n Traumasuster het darem die dogtertjie se besonderhede by haar ma gekry en ’n vorm ingevul. Op die oomblik word X-strale van haar arm geneem. Die noodgeval het die operasielys so pas langer gemaak. Leandra het gehoor hoe dokter Van Niekerk vroeër vir Dieter sê hy sal nie terug wees vir die volgende operasies nie, want hy het nog sake om voor die naweek af te handel.
Leandra gaan staan by die tafel langs Suné waar sy tee drink en ’n broodjie eet. “Is hy nie wonderlik nie?” Suné praat sag, want Dieter staan saam met Izak en tee drink.
Leandra skink vir haar tee in en hou haar dom. “Ek het nog altyd gesê Izak gaan dit ver bring. Ek hoor hy gaan volgende jaar voluit in ortopedie spesialiseer. Boonop is hy een van die aantreklike ouens hier rond.” Sy kry ’n deurgesnyde broodjie en vat ’n hap. “Mm, lekker. Ek’s dood van die honger. Kom ons kry stoele. Ek sit amper regdeur die operasies, terwyl jy heeldag op jou voete is.”
Toe hulle sit, kyk Suné peinsend na Izak. “Ja … wel, ek ken Izak mos darem self. Ek praat in elk geval van Dieter Erlank. Het jy gesien hoe goed en deeglik hy is …” Suné raak stil toe Katleen by die twee mans gaan staan. “Daai vroumens krap altyd in my slaai,” mor sy en drink haastig groot slukke tee.
Leandra lag saggies. “Watter een van die twee ouens is nou eintlik jou slaai?”
“Ag, jy weet wat ek bedoel. As ek net naby ’n man kom, kom druk Katleen haar neus tussenbeide.” Suné sit haar koppie neer. “Ek gaan gou hoor waaroor hulle gesels.”
Leandra loop kry nog ’n broodjie en skink gou vir haar ’n tweede koppie tee in. Die tee is lou, maar dis oukei. Sy wil voor Dieter en Izak terug wees in teater.
Sy kyk nuuskierig na die groepie en glimlag heimlik terwyl sy eet. Suné en Katleen staan teenoor mekaar tussen die twee mans. Albei mans luister nou geïnteresseerd na Suné terwyl Katleen toekyk. Waaroor de ongeluk praat en lag Suné so lekker? Skielik draai albei mans se koppe terug na Katleen toe. Kyk nou net hoe vererg Suné haar. Die mans se koppe swaai van die een vrou na die ander. Dis omtrent ’n sirkus, a nee a, kry die vroumense nie skaam nie?
Leandra loop sit haar koppie neer. Suster Emmie en die twee verpleegsters is ook reg om terug te gaan. Hulle stap saam met haar.
“Daar is twee dokters wat met die volgende operasies bystaan,” sê ’n verpleegster.
“Weet dokter Erlank hiervan?” vra Emmie.
Die verpleegster knik vir die ongeskropte suster. “Ek het gehoor toe dokter Van Niekerk vir dokter Erlank vra of hy sal omgee. Toe sê hy nee, glad nie.”
“Is dit Barend en René?” vra Leandra.
“Jip,” knik die verpleegster.
Leandra glimlag wrang. Sy sal maar moet sien hoe Dieter die dokters hanteer. Barend en René het maar pas in ortopedie begin spesialiseer.
Dis nie lank nie of die hele span is terug in teater, klaar geskrop en gereed dat die pasiënt ingebring word. Leandra gaan gou weer die kind se details na. Die paramedici het vir haar pynmedikasie gegee. Iets hinder Leandra, maar sy kan dalk bevooroordeeld wees. Sy frons ingedagte. Is dit die ma wat te veel verduidelik het en nie langs haar kind gesit het nie, of die kind se apatiese houding? Sy skud haar kop liggies. Goeiste, die ma was in skok en die dogtertjie onder verdowing, sy moenie ’n slang in elke bossie gaan staan en soek nie.
Dieter kry hulle aandag. “Izelle, vyfjarige dogtertjie, van ’n muur afgespring by ouerhuis, elmboogfraktuur opgedoen. Bring die pasiëntjie in, dankie.”
Dieter en Izak stap ligkas toe, sien Leandra voor sy al haar aandag by haar pasiënt bepaal. Sy praat met die blondekopdogtertjie terwyl sy vir haar ’n drup insit. Die arme dingetjie is duidelik lomerig. Sal gewone narkose met ligte spierverslapping moet gee sodat die kind nie beweeg nie en die lugpyp makliker kan afgaan. Lokale verdowing sal nie werk nie, sy moet liefs nie by haar bewussyn wees nie. Toe Izelle slaap, koppel Leandra haar aan die ventilator.
“Izelle slaap,” sê Leandra toe Dieter vraend na haar kyk. Sy het vanoggend se ergerlikheid teenoor Dieter opsy geskuif. Met twee ernstige operasies agter die rug, kyk sy nou uit ’n ander hoek na hom. Sy kan nie anders as om hom te bewonder nie, want toegewyd en briljant is hy beslis.
“Barend en René, staan nader aan die ligkas,” sê Dieter en verduidelik: “Dis ’n noodgeval omdat die fraktuur drie uur gelede opgedoen is en die arm reeds geswel is. Daar is nog operasies op die lys. Tyd raak min.”
Leandra word yskoud. Hoekom het die ma drie ure gewag voor sy Izelle ongevalle toe gebring het? Was die kind alleen by die huis toe sy gespring het?
Dieter beduie na die linkerkantste foto. “Op dié X-straal, Izelle se gesonde arm en elmboog.” Hy knik na die tweede X-straalfoto. “Die twee voorarmbene. Sien, tipies van ’n kind wat die elmboog uitgestrek het om die val te keer, nè? Distale kant van die humerus morsaf, kyk hoe’t dit hier geskuif.”
Izelle se arm rus op ’n middelhoogte tafeltjie. Barend en René volg Dieter soontoe. “Ek heg die breuk sonder om te sny.” Dieter kyk op die beeldskerm terwyl hy die arm draai en tegelykertyd praat. “Ek voel die bene met my hand en bring hulle in een lyn. Kyk daar op die beeldversterker, nè?”
Leandra sien hoe sag en versigtig Dieter met die armpie werk en haar hart raak effens week. Hy kan dalk kortaf praat, maar hy werk tydsaam aan die arm, asof dit kosbaar is.
Dieter werk ’n rukkie in stilte terwyl Barend en René toekyk. “Ek draai een van drie staalpenne in. Dit hou die stukke been in posisie terwyl hulle heg.” Dieter kyk ’n rukkie later na die beeldversterker. “Kyk daar, drie staalpenne, nè? Daarso, die voorarmbene is mooi in lyn met die humerus. Ses weke en die gips kom af.”
Leandra kyk hoe Dieter gips om die armpie vorm. Hy het eenvoudig met die taak begin, al kon Suné en Katleen, of Izak, of die studente die werk verrig het. Sy vergeet totaal van haar antagonisme, kyk net na sy groot hande wat so versigtig aan die armpie werk. En haar simpel hart raak week …
Leandra en Suné stap na hulle onderskeie parkeerplekke toe. “Jy moenie vergeet van Sondag se ete nie. Bennie en Anja gaan daar wees, so ons gaan lekker kuier,” roep Suné.
“Dit sal lekker wees om hulle weer te sien.” Leandra onthou skielik: “Kevin val dalk weer by my uit, ek weet nooit wanneer nie.” Hy het twee keer by haar kom afpak sonder om te bel. Aarg, sy kry sommer ’n naar kol op haar maag wanneer sy aan Kevin dink.
“Dis nie ’n probleem nie. Bring Kevin saam, my ma het hom mos ontmoet.”
“Oukei, sien julle dan.” Leandra stap aan en steek vas toe sy die gewraakte grys viertrek sien. Sy het skoon vergeet haar kar staan heeltemal aan die ander kant van die hospitaal. Die operasielys was lank vir ’n Vrydag. Nou moet sy nog dié ent na haar voertuig toe stap.
Leandra is al naby haar kar toe die grys viertrek langs haar stilhou. Nou wie de ongeluk …? Die passasierskant se deur gaan oop. Dis wragtig Dieter Erlank wat agter die stuurwiel sit. Sy kom agter haar mond is oop en sy maak dit toe.
“Klim in, dan gee ek jou ’n lift tot by jou kar,” sê hy.
Sy kry haar stem. “Nee dankie, ek’s naby myne. Hy staan net daar oorkant.”
Hy
