bedoel hy met die minste in omstandighede? Hy het mos net so hard gewerk soos sy. Eintlik baie harder, want uit die aard van die saak sit sy meestal en staan hy letterlik en beitel soos ’n beeldhouer met boor en saag, en die skroewe wat hy indraai. No way, sy gaan nie langs hom inklim nie. Hy het in die loop van die dag nie ’n woord met haar gepraat nie, en nou wil hy skielik nice met haar wees? Nee dankie, sy ry nie saam met hom nie. “Dis oukei, regtig, ek stap sommer tjoef-tjaf tot daar.”
Dieter kyk voor hom en tik met sy regterhand se vingers teen die stuurwiel, kyk dan met spot uitdruklik in sy groen oë na haar. “Sê liewer die skedonk van ’n gepanelbeate viertrek wat vir plaasdiere gebruik word, is benede jou.”
2
Leandra is heeltemal stomgeslaan. Aarde, sluk haar asseblief tog net in. Hoe weet die vent wat sy oor sy ryding gesê het? Haar brein backtrack vir ’n vale, kom dan tot stilstand by vanoggend. Daar is net een plek waar hy dit kon gehoor het, en dis in die kafeteria. Maar hoe? Daar was nou wel ’n paar eters en koffiedrinkers rondom haar en Suné, maar sy praat nooit hard nie.
Hoekom haal hy dit nou op? Hy is sommer spiteful. As hy maniere gehad het, sou hy liewer stilgebly het oor wat hy gehoor het. Sy sou mos nooit in sy gesig vir hom gesê het wat sy vir Suné gesê het nie. Sy maak nooit mense se gevoelens seer as sy dit kan verhelp nie.
Maar as hý dan nou so aspris is, gee sy hom van sy eie medisyne terug. “Luister, het jy al die spreekwoord gehoor wat sê dat mense wat afluister nooit iets goeds van hulleself hoor nie?” Leandra wag nie op ’n antwoord nie. “Jy hét immers my parkeerplek gesteel, jy’t dus alles verdien wat jy gehoor het.” Sy stap blindelings aan en hoor hoe hy die deur toemaak.
Dieter wag vir ’n vervoerbussie wat mense oplaai voor hy verder na die uitgang ry. ’n Wit Mercedes hou voor hom stil, en die wag lig die sperpaal. Die wit bloes en donker hare van die bestuurder trek sy aandag. Nes hy gedink het: Leandra Muller reis in styl. Dis boonop ’n splinternuwe model. Sy het ’n goed besoldigde werk, sy kan die duur motor bekostig, maar iets sê vir hom sy is ook met ’n goue lepel in die mond gebore.
Eintlik het die goue waas wat haar omring niks te doen met die vier jaar oue model viertrekbakkie waarop sy neersien nie. Hy het al in sy lewe met baie verskillende persoonlikheidstipes te doen gekry. Mense wat gewoond is aan rykdom, het ’n onsigbare aura aan hulle. Dis te siene in Leandra se houding en haar manier van stap, in die glans van die lang, donker hare en gloeiende, fyn vel. Enige aap kan met die eerste oogopslag sien sy dra boutiqueklere, uitsonderlike mooi skoene en seker ontwerperonderkleertjies … mm … hy kan hom indink … ’n sexy swart broekie van kant en satyn maak haar netjiese sitvlak seker net so effentjies toe … en ’n bypassende swart bra bedek daardie volronde borste seker net deels… Nee, hel, hy moet uitskei. Kyk net wat staan en doen die idiotiese gedagtes aan hom. Hy moet sy kop laat lees om op dié manier aan die snobistiese vroumens te dink. Hy haal ’n paar keer diep asem, dink darem weer effens helder. Leandra Muller is onteenseglik ’n rykmanskind wat alles op ’n skinkbord gekry het.
Hy, aan die ander kant, moes op hoërskool smiddae en saans op die plaas werk. In graad elf moes hy sy skape, wat hy as lammertjies met ’n bottel grootgemaak het, verkwansel om geld in te samel vir ’n rugbytoer, nuwe rugbyskoene en sakgeld. Sy ouers kon skaars sy koshuisgeld en skoolfonds bymekaarskraap. Droogte en skaapvrektes het sy arme pa geknak. Om te dink hy was maar aan die einde van sy matriekjaar en sy suster in graad sewe toe sy pa aan ’n massiewe beroerte oorlede is. Toe het die stryd om oorlewing éérs begin. Om langer ’n sukkelbestaan op die plaas te voer, was nie in sy alfabet nie. Sy kop het medies toe gestaan, en medies sou hy swot, kom wat wil.
Gelukkig was die plaas terselfdertyd sy redding, want met die eiendom as sekuriteit het die bank vir sy ma ’n lening toegestaan sodat hy medies kon swot. Maar daardie lening moes terugbetaal word of die bank het hulle grond gevat. Daarom het hy sy alie saans by ’n bekende eetplek afgewerk terwyl ander mediese studente die tyd gebruik het om te swot. Sommige nagte het hy nie ’n oog toegemaak nie, want dan moes hy werk inhaal voor hy kon klasloop.
Toe hy die dag amptelik dokter voor sy naam kon skryf, is hy vir drie jaar Engeland toe om te gaan werk in ’n neerdrukkende, grys hospitaal in die middestad van Londen. Die pond staan nog altyd sterk teenoor die rand. Hy het versigtig met sy salaris gewerk en ’n piepklein woonstelletjie in Paddington met twee ouens gedeel. Hy het die tube hospitaal toe en terug gery en sy finale studieskuld gedelg. Buig of bars, hy sou die geld bymekaarmaak om op eie bodem as ortopeed te spesialiseer.
Terwyl mejuffrou Leandra Snob lekker sonder kommer op kampus gebaljaar en in weelde geleef het, het hy in ortopedie gespesialiseer en gelocum net waar hy kon. Dit was nie maklik nie, min slaap het hom soms soos ’n zombie laat voel. Maar dit alles is darem lankal iets van die verlede. Die afgelope paar jaar, wat hy ortopeed in Massachusetts was, het hom nie alleen ondervinding besorg nie, maar ook genoeg fondse om ’n huis en ’n nuwe ryding aan te skaf, en dan het hy nog heelwat eenkant gesit. So die klein snob kan haar maar upstairs hou; hy wat Dieter is, is g’n hierjy nie.
Die pad is besig en hy draai af na sy onpersoonlike hotel. Hy wed Leandra Muller is op pad na ’n spogbuurt waar haar ouers haar met ’n glasie wyn inwag. Suné het mos gesê Leandra is nie getroud nie. Hy het nie gevra nie. Suné praat net baie. Sy het gesê Leandra het onlangs met ’n ou begin uitgaan, toe selfspottend gesê dis net sy wat nie ’n ou kan hou nie. Hy frons. Daar is vreemde onderstrominge tussen Izak en Suné en Katleen. Leandra was heeldag stil en het net gepraat wanneer sy verslag oor ’n pasiënt doen. Dis nogal vreemd ná haar tirade vanoggend. Sy is toe nie die brandrissie in teater wat hy verwag het nie. Sy het soos handomkeer verander toe die eerste pasiënt die teater ingestoot is. Hy kon nie anders as om te hoor hoe mooi en lieftallig sy met die pasiënte praat nie. Hy skud sy kop vir homself en lag droogweg. Eerste indrukke, ou maat, dís wat tel. Leandra Muller is ’n verwende rissiepit, dis nou maar klaar.
Leandra vou haar arms en kyk vies na Kevin. “Luister, as jy nie meer wil saamgaan nie, kan jy ’n U-draai maak en my by my huis gaan aflaai. Ek sal my kar se tenk vol petrol gaan maak en alleen na Suné-hulle toe ry.” Kevin het gisteraand vir ’n derde keer ongenooid by haar aangekom. Hy het nie eens probéér bel nie. Wie hét haar adres vir die vent gegee? En sy het nogal gedink sy gaan rus.
“Ja, toemaar, ek weet jy’t my nie nodig nie,” sê Kevin met sy Jannie Jammergat-stemmetjie.
Sy moet haar inhou, liewer nie vir hom sê hy is in die kol met sy aanmerking nie. Hy wys te graag vir die wêreld sy sorge, en sy wil verhoed dat almal by Suné-hulle agterkom daar is fout. Dit maak haar ongemaklik as mense bespiegelend na haar kyk. Hoekom dink almal altyd ’n meisie móét ’n ou hê? Sy het nie tyd vir ’n vaste verhouding nie en is ook nie lus daarvoor nie.
Kevin trek te vinnig weg toe die robot groen oorslaan. Hy is lief vir spoed en wys graag hoe vinnig sy kar is. Dink verdomp altyd hy is op Kyalami se renbaan. As Kevin maar net een aand by ongevalle kan kom werk en sien wat spoed aan ’n liggaam doen.
Sy leun effens oor en kyk na die spoedmeter. “Jy’s oor die spoedbeperking, Kevin, ek haat dit as jy jaag.” Sy klink soos sy bleddie ma.
Hy maak asof hy haar nie gehoor het nie. “Ons sien mekaar hopeloos te min. Ek soek alleentyd saam met jou. Gisteraand tel nie, want jy’s bed toe en toe sluit jy jou kamerdeur.”
Wat? Het hy dan wragtig aan haar kamerdeur kom voel? Dis nes sy gedink het. Al wat hy wil doen, is om haar te probeer vry en op hierdie heilige Sondag in die bed te probeer kry. Gmf, die aap het ’n hoop. Sy slaap nie los en vas by mans nie. Oukei, sy is nie meer onskuldig nie, maar hy kuier op geleende tyd by haar. Sy loer na hom en sien hy is steeds dikbek. Laat sy liewer verby die onderwerp praat.
“Jy bly op
