gaan sit om te luister. Sy weet mos van hierdie De Lange-ou en sy orkes Die Naglopers wat sulke lekker musiek maak. Sy eerste liedjie “Waar is moeder?” het opslae gemaak en honderdduisende daarvan is verkoop. Almal weet dit en die man ry glo ’n peperduur kar met sy naam aan die kant gegraveer. Maar sy weet ook niemand praat hard oor hom nie want hy het glo ’n buite-egtelike kind en hou van hardehout en baie meisies.
“Luister nou na ‘Suikerbossie’,” glimlag Erik.
“Ja, dis mooi,” moet sy toegee toe die lekker liedjie klaar gespeel is.
“Ek weet dis al in 1937 die eerste keer gesing, maar ek kan nou eers die plaat bekostig.”
“Met wat nogal?”
“Tj! Ek werk ook Saterdae in die winkel, Margot. Dis nie net jy wat betaal word nie.” Hy lyk sowaar opgeruk. “En buitendien,” sê hy doodernstig, “nou kan ek die liedjie se woorde uit my kop leer en dit sing. As dit oor die draadloos speel, gaan dit te vinnig.” Hy aarsel ’n bietjie, toe sê hy: “Ek het nog iets ouliks.”
“Soos wat?”
“’n Kamera.”
Hy haal dit uit die buffet se laai. “Kyk, dit was my pa s’n. Stokoud, maar Eisenstein sê hy sal nog goeie foto’s neem. Dis ’n Kodak Six 16 Brownie.”
Sy kyk na die vierkantige swart boksie in sy hand en glimlag gelate. “Nou toe, neem af as dit jou so interesseer.”
“Goed, ek dink daar’s nog twee foto’s op die film oor. Toe, loop staan daar by die venster.”
Sy maak so, staan só dat die lig uit die eetkamervenster op haar gesig val. En sy glimlag. Maar haar gedagtes dwing al weg na Marnitz wat wou weet wat sy dink.
Kliek. Kliek. “So ja, nou kan ek die film gaan ingee dat dit ontwikkel kan word.”
Sy loop later traag terug huis toe, vergeet geheel en al van die fotonemery. En sy tref haar ma in die eetkamer aan, blaai-blaai in ’n Huisgenoot wat sy seker vandag by Debora moes gekry het. Sy lyk heel goed, maar die moeë trekkie om die bleek mond pla tog.
“Hoe voel, Ma?”
“Beter as gister, Margot. Ek dink dis maar die jaareinde se vermoeienis.” Sy glimlag flouerig. “Maar ek sien uit na die Oujaarsparty op Bloukrans.” Sy vryf met haar handpalm oor haar gesig. Sug ligweg.
“Ja, ek hoop dit gaan lekker wees,” sê Margot. “Noudat almal ’n opinie oor die politiek het, wonder ek mos.” En sy sien hoe haar ma se gesig val.
“Ek’s nie lus vir ingewikkeldhede nie, Margot. Al die onderstrominge irriteer my. Ek dink buitendien dit begin by baie mense insink dat die Schlagerfeldts nie Duitsgesind is nie.”
“Wat hulle weer in ander kringe ongewild maak.”
“Vir seker. Maar dis nie ons probleem nie. Hulle was buitendien nog nooit baie populêr nie. As jy hulle nie ken nie, sal hulle altyd vreemd voorkom, dis seker.”
Margot peins ’n rukkie daaroor. Loop maak vir hulle elk ’n koppie flou tee met ’n skeutjie melk in. Kom terug met die twee dik porseleinkoppies. Sy gaan sit oorkant haar ma en hulle teug rustig.
“Dink Ma dis net Smuts-mense wat by die holkransparty gaan wees?”
“Dit klink so. Maar Margot, maak jou klaar vir vreemde dinge.”
“Waarom is ek nie verbaas nie?” Sy kan dit nie verhelp om sarkasties te klink nie. Dis of die wêreld op sy kop omgekeer is.
“Nee, ernstig nou.” Susan sit haar koppie klinkend in die piering neer. “Daar is reeds stories wat loop dat mense op ander spioeneer.”
Margot stort ’n blerts tee in haar piering. “Hoe so?”
“Ag, jy weet so goed soos ek van die Ossewabrandwag, al praat ons nie aldag daaroor nie. Die OB, soos party dit sommer noem.”
Margot kan net knik. Sy weet, soos almal wat koerant lees en na die draadloos luister, dat daar pro- en anti-Nazi-faksies is wat nie sal huiwer om mekaar sterk te opponeer nie. Dis net dat sy nie regtig wil weet nie. Hierdie dinge gaan inmeng met haar planne vir die toekoms.
Asof Susan haar gedagtes lees, merk sy op: “Ja… Of ons dit wil weet of nie, hier is al lankal in ons land dieselfde anti-Joodse boewery as in Nazi-Duitsland. Mense wat weet, sê dat die polisie plek-plek die Naziisme en die nasionale Afrikanerdom simpatiekgesind is.”
“Maar ons is tog ook Afrikaans?” Haar stem klink dun soos ’n kind s’n.
“Ja. Sal altyd wees, ten spyte van ons Engelsklinkende van. Maar Margot, Jan Smuts is reg. Ons moet hierdie oorlog saam met die Engelse veg.”
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
