van jou duiwe?” vra Trompie.
“Ek het maar net twee,” mompel Blikkies.
“Wel, jy sal nie niks vir hulle kry nie. So dan het ons al ’n paar rand.”
Blikkies kou stadig aan die grashalmpie in sy mond.
“Onthou,” sê Trompie en sy stem is sag, “Bakore lê daar in sy bed en hy kan nie eers loop nie!”
Vinnig sê Blikkies: “Ek weet nie waarom ek nog wonder nie. Dit moet vreeslik wees om nooit weer te kan loop nie!” Blikkies skud sy skop. “Natuurlik sal ek my duiwe verkoop. Ek gee môre vir jou die geld, Trompie.”
Trompie lek die potloodpunt en skryf in sy boekie:
Blikkies -- twee duiwe verkoop (mo^re)
Rooie en Dawie sit albei ernstig en dink. Hulle is heeltemal bereid om iets op te offer. Maar wat?
“Ek kan nie aan iets dink om te verkoop nie,” sê Dawie, “maar ek sal my pa vra om my sakgeld môre vir my te gee, in plaas van die einde van die maand. En miskien kan ek nog ’n ietsie ekstra ook uit hom kry.”
Trompie skryf in sy sakboekie:
Dawie se sakgeld (môre)
Rooie kyk ingedagte na sy wikkelende tone. Hy het twee pare skoene – ’n nuwe paar en ’n ou paar. Twee pare skoene is natuurlik heeltemal oorbodig vir Rooie. Hy dra nooit eers een paar nie!
“Die tuinman wat by die mense langs ons werk, het nou die dag gevra of ek nie vir hom skoene het om vir sy seun te koop nie. Ek sal my ou skoene aan hom verkoop en môre vir jou die geld bring, Trompie.”
“Dankie, Rooie.”
Trompie skryf in die sakboekie:
Rooie – skoene verkoop (môre)
Nou wonder Trompie wat hy kan opoffer. Hy besit niks wat waardevol genoeg is nie.
“Ek sal ’n bietjie met Anna praat,” sê hy ná ’n rukkie. “Sy sweef mos deesdae daar by die huis rond asof sy in ’n droom is. Ek gaan haar vir geld vra. Ek is seker sy sal vir my iets gee. Ek moet net aanhou kerm sodat sy van my wil ontslae raak.”
Trompie skryf in sy sakboekie:
Trompie – Anna se geld (môre)
Dan sê hy: “Dit behoort darem vir ons ’n goeie paar rand in te bring. Maar vir ingeval dit nie genoeg is nie, moet ons maar ons ore en oë oophou. Bring enigiets anders wat julle kan kry vir my. Ek sal boekhou en sodra ons genoeg het, koop ons Bakore se mondfluitjie.”
“Kom ons gaan swem nou,” sê Rooie.
“Ja, laat ons weg wees,” sê Trompie.
Die Boksombende stap vinnig deur die veld na die dam in die kloof.
Toe hulle die water in die blink sonlig sien, skree Trompie: “Laaste een in is ’n vrot eier.”
Die seuns lê oop dam toe. Hulle trek hulle sommer so in die hardloop al uit.
Vier kaal lywe trek een ná die ander deur die lug en kloof die verfrissende water. Trompie wen net-net. Hy en sy manne baljaar heerlik terwyl Boesman blaffend op die wal rondhardloop.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
