verskoning kan vra en ’n lammertjie na haar toe bring om haar van haar vrees vir plaasdiere te genees. Net vir ’n klein rukkie kon sy glo dat hulle vriende kan wees en toe … Wie is Roland Stadler? Die man met die warm lag in sy oë, of die koue, stroewe man met die geletselde gelaat?
Oom Giepie storm die trap uit na sy woonstel waar tant Breggie, in ’n helder rooi reënjas met ’n erdebak in haar hande, rittelend van die koue voor die deur staan.
“Is jy onnosel, Breggie? Hoekom staan jy hier buite in die reën terwyl my deur nie gesluit is nie?” vra hy kwasterig, maak die deur oop en wag dat sy binnegaan, voordat hy haar volg en die deur toemaak.
“Ek ken my plek as oujongmeisie, Giepie,” sê tant Breggie met ’n preutse tuit van haar smal lippe. “In ons jeug was ons nou wel as ’t ware boesemvriende, maar na al die jare … My plek is my plek, Giepie.”
Boesemvriende! dink oom Giepie oorbluf, maar besluit om te swyg. Solank tant Breggie nie glo hulle was verloofdes nie, het hy seker geen rede om te kla nie.
“Wat is in die erdebak, Breggie?” vra hy met gedwonge belangstelling, trek sy reënjas uit en hang dit aan die kapstok.
“Pannekoek. Ek het hoeka gesien dit kom reën en toe dag ek by myself: ’n reëndag sonder pannekoek is soos Krismis sonder ’n kalkoen. En terwyl ek pannekoek bak, toe dink ek aan jou. Dis nou van my, Giepie: ek onthou altoos die minderbevoorregtes. Soos ’n ongetroude man. Watter ongetroude man sal vir homself pannekoek bak? Nie jy nie, Giepie,” sê tant Breggie en laat dit soos ’n verwyt klink.
“E … ja. Nie ek nie, Breggie. Dankie, in elk geval. Roland het my vertel jy wag hier voor my woonsteldeur. Die pannekoek is seker al koud?” vra oom Giepie byna hoopvol.
“Yskoud en taai, maar moenie jou daaroor kwel nie. Ek steek dit gou in die oond en maak vir jou ’n lekker koppie koffie,” antwoord sy, reeds op pad na die kombuis toe.
“Liewer nie!” sê oom Giepie hard.
Tant Breggie steek in haar spore vas en staar hom verwytend aan. “Wil jy vir my sê jy eet nie pannekoek nie, Giepie Taljaard?”
“O, ek eet graag pannekoek, maar nie dié tyd van die dag nie. Dis al ná vyf. Ek sal die pannekoek vir aandete hou. Baie, baie dankie, Breggie. Ek sal sorg dat jy môre die erdebak terugkry …
Tant Breggie gee die bak onwillig aan hom, kyk deur die venster en ril koulik. “Die reën val nou kwaai. ’n Mens sal nie kan sien waar jy loop nie.”
“Ja … ja, seker nie. Trek dan jou reënjas uit en sit ’n rukkie, Breggie. As die reën nie opklaar nie, sal ek jou met my motor huis toe neem.”
Sy glimlag stralend. “Jy is ’n alte dierbare man, Giepie,” prys sy terwyl sy haar reënjas uittrek en aan die kapstok ophang. “En nou kan jy net daar bly sit, terwyl ek vir ons ’n lekker koppie koffie gaan maak.”
Oom Giepie kreun innerlik, maar laat haar begaan. Hy voel na sy pyp in sy hempsak en swaai om toe die voordeur na ’n ligte klop oopgaan.
“Ek het vir jou pannekoek gebring, Giepie,” sê tant Engela en kom die woonstel binne.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
