“Jy’t dit tog nie self gemaak nie,” sê ’n elegante vrou in swart satyn en enorme pêrels na die tyd vir hom. “Wie is jou spysenier?”
Dis op die punt van sy tong om Victoria se naam te gee, toe hy van plan verander. As sy regtig met hom gaan trou, kan hy tog nie haar naam vir almal gee nie.
“Dis iemand wat my sekretaresse gekry het,” antwoord hy dus vaag en maak hom uit die voete.
Nadat almal weg is, betaal Roland die twee kelners en kry vir Victoria in die kombuis waar sy die oorskietkos in kleiner bakke skep en met foelie verseël.
“Jy’t genoeg kos vir môre,” sê sy sonder om op te kyk. “Verhit dit net in die mikrogolf.”
Sy lyk vir hom baie moeg. Daar hang ’n paar los hare oor haar voorkop, en alhoewel hy haar nog nooit met grimering gesien het nie, lyk sy vaal.
“Jy’s moeg,” sê hy en gee vir haar die koevert met haar tjek.
“Ja, ek is. Dankie.”
“Kan ek jou nie huis toe neem nie?”
“Nee dankie, my kar staan hier buite.”
“Dit was ’n wonderlike ete,” sê hy. “Almal het my gekomplimenteer met die kos. Mense wou weet wie jy is, maar ek het nie jou naam gegee nie.”
Sy maak die yskas oop en begin die bakke insit. “Hoekom nie?”
“As ons getroud is, hoef jy nie meer vir ander mense kos te maak nie.”
“Ek weet nie dáárvan nie,” sê sy. Sy druk die yskas toe, gee ’n laaste kyk oor die skoon kombuis en tel haar handsak op. “Ek ry nou. Laat my maar weet wat verder nodig is en wanneer ek by die magistraatskantoor moet wees.”
Hy knik effens oorbluf en stap saam met haar tot by haar motor, maar sy is duidelik nie lus vir verder gesels nie en groet net met ’n handbeweging voordat sy met die rylaan afry.
Victoria dink nie meer as een of twee keer per dag aan haar toekomsplanne nie, maar toe haar suster Marlise daarvan hoor, is sy baie ontstoke.
“Is jy mal, Vicky?” vra sy ontstem. “Jy kan nie sommer met ’n wildvreemde man trou nie!”
“Jy moenie daaraan dink as trou nie,” sê Victoria. “Dis meer soos ’n nuwe werk, maar vir die eerste keer ’n werk wat my geval. Ek kan heeldag by die huis bly. Ek hoef nie in ’n kantoor te sit nie.”
“Onsin! Trou is trou en jy ken die man van geen kant af nie. Vir al wat jy weet, is hy ’n totale pervert.”
“Nee wat, hy lyk darem nie so nie.”
Marlise is in die stad om babakleertjies te koop vir haar eersteling, wat sy oor enkele maande verwag. Sy is vyf-en-twintig, drie jaar jonger as Victoria, en sy is baie lief vir haar man, Eric. “Hoe lyk hy dan?” vra sy kwaad.
Victoria kyk in die verte. “Baie ordentlik. Jy sal seker dink hy’s baie mooi.”
“Hoekom sal ek so dink?”
“Hy’s lank met sulke dik, donker hare en donkerbruin oë.”
“Dis nie genoeg rede om met hom te trou nie. Wat gaan gebeur as jy iemand ontmoet op wie jy verlief raak?”
“Ek twyfel. Ek het al baie mans ontmoet op wie ek verlief was, en hulle was almal op die ou end skurke.”
“En nou trou jy met ’n wildvreemdeling!”
“Ja. Ek dink dit behoort baie goed te werk. Ek weet presies wat hy van my wil hê en dis presies waarvan ek hou. Hy is buitendien selde by die huis en dit pas my nog beter.”
“Ek dink dis onsinnig. As julle eers getroud is, is jy wettiglik sy vrou en hy kan van jou verwag om … wel, om jou pligte na te kom. Hoe gaan jy hom keer?”
Victoria se oë rek. “Ek dink nie hy is ’n barbaar nie, maar ek sal my deur sluit as dit jou gelukkig sal maak.”
Marlise kyk haar moedeloos aan. Soms voel sy en hulle jonger sussie, Karien, skuldig omdat hulle altyd so swaar op Victoria gesteun het. Sy was die een wat die huishouding oorgeneem het en ma gespeel het vir die twee jongeres, wat gesorg het dat hulle toebroodjies gemaak kom, hulle skooltasse gepak is en hulle klere in orde was. Sy het selfs Marlise se trourok gemaak en die onthaal behartig.
Karien hoef maar net te gebel het om te sê sy moes na ’n dans toe gaan, dan het Victoria materiaal en patrone uitgeruk en vir haar ’n rok gemaak. Deur die jare het hulle op haar skouer gehuil as hulle liefdesprobleme gehad het. Toe Karien op sestien skielik baie gewig opgetel het en sielsongelukkig was daaroor, was dit Victoria wat ’n dieet vir haar uitgewerk het en toegesien het dat sy haar figuur herwin. Hulle het geweet daar was nou en dan ’n man in Victoria se lewe, maar niks meer nie. Of hy haar gelukkig gemaak het, of waarom die verhouding op die rotse beland het, het hulle nooit gehoor nie.
“Ons was nog altyd te selfsugtig,” sê sy nou en steek haar hand uit. “Ek en Karien het jou misbruik. Jy het ons deur al ons dramas gehelp en ons het nooit eens uitgevra na jou lewe nie.”
“My lewe is nie ’n probleem nie.”
“Maar is jy gelukkig?”
Victoria kyk haar peinsend aan. Haar ma was die laaste mens wat dit vir haar gevra het, en dit was twaalf jaar gelede. “Nee,” sê sy eenvoudig. “Ek is nie.”
“Hoekom nie? Hoekom het jy my nooit vertel nie?”
“Ek doen heeldag ’n werk waarvan ek nie hou nie en waarvoor ek nie veel betaal word nie. Die res van die middag en aand werk ek my as af in iemand se kombuis, kom baie laat in die bed en moet weer vroeg opstaan vir nog ’n vervelige dag op kantoor.”
“Maar jy het tog ander kêrels gehad. Wat van … wat was sy naam nou weer? So ’n mooi man met blonde krulhare. Leo, was dit Leo?”
“Ja,” sê Victoria bot.
“Wat het van hom geword? Jy het hom nog saamgebring na ons troue toe en ek het gedog jy lyk baie verlief.”
“Hy het nie dieselfde gevoel oor my nie. Ek was nie sy enigste meisie nie, soos ek mettertyd agtergekom het. Die ander een was baie mooi en sexy.”
Marlise sug. “Jy is ook mooi. Ek dink jy is pragtig. As jy bietjie moeite doen en ander soort klere dra en …”
“Ek hou van my klere,” sê Victoria. “As iemand nie van my hou soos ek is nie, stel ek nie belang nie. Leo en voor hom Johan en voor hom Casper wou altyd hê ek moet iemand wees wat ek nie is nie. Hulle het altyd aan my getorring om my hare kort te knip of te laat krul of rooi te kleur, of om korter rokke te dra, of hoëhakskoene of jeans of iets. Hulle het nooit van my gehou soos ek is nie; hulle wou my verander. Dis hoekom ek dink dit sal werk met Roland. Hy lyk nie asof hy omgee hoe ek lyk nie. Dis ’n saketransaksie en dit pas my.”
“Wel, ek dink dis ’n vermorsing. Ek dink jy het baie om ’n man te bied.”
Victoria glimlag. “Ek weet. My huislike eienskappe. Ek kan kook en ’n huishouding bestuur.
