sy beurt afwag om te groet. “Dankie dat jy die kinders veilig hierheen gebring het, Jan-Erik. Oom Awie is kort na middagete weg om tant Ragie in haar tuin te help. Hy sal daar met jou gesels.”
“As tannie skielik haastig is om van my ontslae te raak? Tot siens, tant Marcia. Tot siens, Lani … Danika. Dalk loop ons mekaar op die strand raak,” antwoord hy en draai om na die tuinhekkie.
“Dankie vir al jou hulp, Jan-Erik! Tot siens,” roep Lani hom agterna, bewus van ’n gevoel van verlies wat ’n hol kol op haar maag vorm. Vreemd, hy praat net van die moontlikheid dat hulle mekaar op die strand sal raakloop. Sy het gedink hulle is vriende, maar haar spinnewebdrome is net die resultaat van haar ooraktiewe verbeelding wat met haar op loop gesit het. Dis die spanning van haar werkloosheid en die min slaap tydens die lang motorrit.
Jan-Erik is net so onbelangrik soos Rikus in haar lewe, behalwe dat Rikus altyd bereid is om haar te help. Sy sal probeer om nie gou weer oor Jan-Erik te praat of aan hom te dink nie, besluit sy afgehaal, net gedeeltelik bewus van Danika se lawaai.
“Jy kan weer malvalekkers koop en vir my bring. Tata, Jan-Erik!” skree Danika onnodig hard, bang dat hy haar nie sal hoor nie.
Hy druk sy hande oor sy ore, glimlag treiterend vir Danika, klim in sy voertuig en ry weg.
“Eindelik!” Marcia lyk skielik senuweeagtig en glimlag engelagtig onskuldig toe sy na Danika draai. “Danika, my poppie, loop deur die voorportaal en volg jou neus. Die eetkamerdeur is die laaste deur op regterhand aan die onderpunt van die lang gang. Ek het spesiaal vir jou klein melktertjies gebak en daar is ’n bottel tuisgemaakte gemmerbier. Maak dit versigtig oop, gehoor, kindjie?”
“Lekkerrr! Tannie is ’n skat! Dankie, tannie!” roep Danika uitgelate, reeds op pad deur die voorportaal.
“Hoekom wou tannie van Danika ontslae raak – of raai ek verkeerd?” vra Lani onkant.
Marcia gooi ’n dik arm om Lani se skouers en gee haar ’n vertroulike drukkie. “Jy is wonderlik oplettend en slim, nes jou dierbare ma wat moeilik kan raak as ’n mens agter haar rug konkel. Verstaan ons mekaar, Lani?” vra sy met grootoog-erns, haar stemtoon gedemp.
“E … ja, tannie. Konkel ons?”
“Asof dit uit die mode gaan! Het jy jou ma al gebel om haar te verseker julle is veilig hier by ons?”
“Nee, tannie, maar ek sal haar sommer nou dadelik …”
“Nee, sussie!” val Marcia haar luid in die rede, kyk bekommerd oor haar skouer, en vervolg sagter: “Jy sal maar die een of ander storie moet uitdink om te verhoed dat Danika haar ma-hulle van Jan-Erik vertel. Verstaan mooi, Lani: Hoor jou ma die man is hier, vlieg sy met haar eie straler hierheen, pak jou in een van haar tasse en emigreer na die Noordpool toe. Jy wil tog nie vir die res van jou lewe rou vis eet en velklere soos die Eskimo’s dra nie, Lani?”
“Nie as ek dit kan verhelp nie, tant Marcia. Hoekom haat my ma vir Jan-Erik? Ek het nie eens geweet sy ken hom nie.” Haar oë rek geskok. “Genade toggie, my ma is te oud om met hom ’n verhouding te hê! Ek weet sy is mooi en –”
“En jy praat te veel, hartjie. Ek kan nie verduidelik nie, maar een ding is so seker soos die sonsopkoms môreoggend: Jou ma kom haal jou as sy hoor Jan-Erik van Eeden is hier op Silwersee. Sy hou nie van die Van Eedens nie, verstaan, en ek meen dit sal haar ontstel as jy en Jan-Erik vriende word. Nee, moenie jou lippe tuit asof jy ‘hoekom?’ wil sê nie, Lani, want die hoekom kan net jou ma aan jou verduidelik. As jy nou net jou ma kan bel en sê oom Awie het jou en Danika in Kaapstad ontmoet en julle is tans veilig hier by ons, is die Kaap weer Hollands.”
“As ek eendag so oud soos tannie is, sal ek nie lieg en bedrieg nie. Ek bedoel, is tannie nie bang tannie gaan skielik dood nie? Dis mos veiliger om met ’n skoon gewete dood te gaan, nie waar nie?” mor Lani, ergerlik omdat Marcia haar nie in haar vertroue wil neem nie.
“Soek jy en Danika werk, of wil julle teruggaan huis toe, kind?”
Lani wik en weeg, en sug dan oorwonne. “Goed, tannie gaan my nie vertel waarom my ma nie van Jan-Erik en sy mense hou nie. My ma hou van almal, want sy is so sosiaal dat selfs die koerante oor haar skinder. Mag ek vir Jan-Erik vra hoekom my ma nie van hom hou nie, tannie?”
“Asseblief nie, my hartjie. Laat die jong man met rus, want dis erg genoeg dat die sedelose Alishia jag maak op die arme man, sonder om ’n verdere komplikasie in sy lewe te bewerkstellig. Luister jy na my, Lani? Bly weg van Jan-Erik, of ek stuur jou en Danika terug huis toe.”
“Dreig tannie my, of is dit afpersing?” vra Lani in ’n sedige stemtoon wat deur die vonkelende pret in haar oë weerspreek word.
Marcia gee haar weer ’n drukkie en antwoord goedig: “Dit is wonderlik hoe blind ek kan wees, my liefie. Sou jy en Jan-Erik mekaar op die strand raakloop, is dit iets wat jy nie kan verhoed nie. En om te groet en ’n bietjie te gesels, is ook nie sonde nie.”
“Solank my ma nie weet nie,” sê Lani begrypend.
“Dis reg, kindjie. Bel nou dadelik en laat Danika se ouers ook weet julle is veilig. Ek sal haar intussen geselskap hou,” sê Marcia, draai om en gaan die huis binne.
Lani stuur boodskappe met haar selfoon aan haar ma en die Retiefs, skop haar sandale uit en draf oor die teerpad na die strand toe. Sy bly staan op die nat sand, net buite die bereik van die branders, tuur uit oor die oneindigheid van golwende water tot waar dit op die gesigseinder met die wolklose hemelruim saamsmelt.
“Oom Awie sê ek het nie vir jou en Danika in Kaapstad ontmoet nie,” praat die stem wat sy die graagste wil hoor, saam met die eindelose geklots van die skuimende branders teen die enkele swart rotse.
“Hy sê ek moenie met jou praat nie, want julle Taljaards haat ons Van Eedens. Weet jy waaroor die vete gaan, Lani?”
Sy kyk op na hom toe hy haar hand vat. “Ek wil graag met jou praat, Lani. Wil jy ook met my praat?”
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
