dat ander mense hulle misreken met my vrugte. Dat hulle nie weet hoe hulle dit met my het nie. Maak my anders, Here!
Sondag 24 MAART 2019 Lees Jesaja 55:1-9
Wanneer kinders kenners word …
My gedagtes is nie julle gedagtes nie … (v. 8).
Dit is ook maar goed so, nie waar nie? Dié dat God se denke en dade van ’n ander orde en aard as ons s’n is. Want dit weerhou ons van ’n oormoedige paradering met ons gewaande Godkennis, ’n breedsprakige uitstalling van alles wat ons kamma by Hom gehoor het. Wanneer Hy wát vir ons sou gesê het.
Of hoe?
Dit is tog vanselfsprekend dat ons ons grootoog oor sy roekelose vrygewigheid sal verwonder. Oor die onbegryplikheid van sy wydoop hande (vgl. v. 1). Sy nabyheid aan mense soos ons wat na Hom roep, wat Hom soek (vgl. v. 6). Sy herhaalde vergifnis (vgl. v. 7).
Dit alles is ’n ongekende houding, ’n verbluffende werkwyse, by enige god, in alle tye. En dit dwing ons, die ontvangers van hierdie “genade, onbeskryflik groot”, tot uitbundige dank en/of ’n eerbiedige swye wanneer ons met soveel goedheid gekonfronteer word.
Of hoe?
Nou: Hoe gebeur dit dan dat gelowiges so tuis geword het in God se teenwoordigheid dat hulle die geselskap begin oorneem het? Dat hulle, soos stout kinders, die aandag opeis wat God toekom? Dat hulle so volledig ingelig is oor God se saak, sy wil, sy doen en late? Dat hulle tot elke prys as Godkenners gesien en gehoor en bewonder wil word? Dat hulle so onafgebroke oor Hom praat dat hulle lankal opgehou het om mét Hom te praat? Dat hulle, kinders van die grote God, hulle aanmatig om die vernaamste verdedigers van sy saak te word, die beskermers van sy Naam?
Asof Hy nie is wat Hy is nie. En dit altyd sal wees nie, ten spyte van ons.
____________________
Ag, Here, help my dat ek my plek sal ken wanneer ek voor U kniel.
Maandag 25 MAART 2019 Lees Jeremia 11:1-17
Duur genade
En jy … moenie vir hierdie volk bid nie … Ek (sal) nie luister nie (v. 14).
Sjoe! Hoe gebeur dit dat die Here sy profeet verbied om vir sy mense te bid? Dat Hy by voorbaat sy ore toedruk? Hoe bitter ver moes hulle nie afgedwaal het om Hom tot sulke harde woorde, sulke drastiese optrede te dryf nie?
So blyk dit dan ook uit hierdie Jesajaverse: Hulle het die pad volledig byster geraak. Hulle het teruggekeer na hul voorvaders se “eerste sondes” (v. 9) deurdat hulle nie na hul Here se woorde geluister het nie, deurdat hulle agter ander gode aanloop. Daar is trouens soveel afgode in hul lewe soos wat daar stede in Juda is, soveel Baälaltare as wat daar strate in Jerusalem is (vgl. v. 13).
Nou, sê die Here, is Hy klaar met hulle. Hy onttrek Hom, Hy het finaal bes gegee. Dit sal nie help die profeet tree vir hulle in nie; die Here, die Enigste wat saak maak, sal sulke pleidooie ignoreer. O, en hulle moenie dink dat hulle met hul vrome offergawes sy aandag sal trek nie. Al wat sal gebeur, is dat die vyandige hordes hulle sal kaal stroop.
Dit is die onafwendbaarheid waarop hul volhardende dwaling uitloop: ’n inval, ’n verwoestende strooptog.
Kan God dan so wrokkig wees dat Hy nie sy mense, die “groen olyfboom” wat Hy self geplant het (v. 16-17), genade betoon nie? Kan Hy nie nóg ’n slag van plan verander nie?
So vra hulle, dalk. Só vra ons, gereeld. Hulle, ons, die dissipels van die goedkoop genade-evangelie.
En so kyk ons die Here se trane mis. So vermy ons die eintlike kwessie: ontrou. Verbondsverbreking. Die skaamteloosheid waarmee Godskinders agter al wat ’n afgod is aanhardloop.
____________________
Here, herinner my gereeld daaraan dat daar duur betaal is om my te verlos.
Dinsdag 26 MAART 2019 Lees Romeine 2:12-16
Vreemde genade
Dit sal aan die lig kom … wanneer God … oordeel … (v. 16).
Dit is die ding met Paulus se Romeinebrief: Die sinne is lank en die redenasies ingewikkeld, en gewone Bybellesers blaai dikwels hier verby. En só loop ons van die merkwaardigste gedeeltes in die Bybel mis, tot ons groot skade.
Kyk dan nou hier: Op ’n logiese wyse – al is die taalgebruik nogal ingewikkeld – bevestig Paulus minstens twee Jesusuitsprake wat ons in die Evangelies teëkom. Eers verduidelik Paulus dat nie die hoorders nie maar die doeners van die wet deur God vrygespreek word (vgl. v. 13). Dit rym volledig met Jesus se waarskuwing, reeds in sy preek op die berg, dat die “Here, Here”-sêers ’n groot en onaangename verrassing te wagte kan wees wanneer hulle God van aangesig tot aangesig sal ontmoet (vgl. Matt 7:21-23).
Dié doodskisspyker word behoorlik omgeklink wanneer Jesus sy bergpreek afsluit met die gelykenis van die huise wat onderskeidelik op die rots en op die sand gebou is (vgl. Matt 7:24-27).
Die tweede uitspraak van Paulus in hierdie paar Romeineverse is selfs veelseggender. Hy sê daar sal eendag, wanneer God oor die verborge dinge oordeel, ’n nóg groter verrassing (’n ontnugtering, dalk?) op gelowiges wag: Heidene, wat nie God se wet ken nie omdat hulle dit nooit gehoor het nie en wat nogtans die eise van die wet nakom, sal vrygespreek word.
Goeie genade!
Maar ook dit moet ons nie verras nie. Jesus het immers aan sy volgelinge gesê Hy het ook ander skape “wat nie van hierdie kraal is nie”, maar wat ook na sy stem luister (vgl. Joh 10:16).
O die ruimhartigheid van God, tog! Die groot hande, die wye arms. As ek dit tog net sal raaksien, sal uitleef …
____________________
Ook ék pas in u omhelsing, Here! Leer my om elke dag te doen wat U vra.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
