verset het” (v. 8).
’n Mens se geheue is darem maar kort. Dink maar aan die Ou Volk: Hulle het hulle in Egipte vir ’n vyandige owerheid afgesloof, sommige het hulle letterlik doodgewerk – maar hóór hulle nou, hier op die vyftiende dag van die tweede maand van hul woestynreis. Luister net na daardie oorverdowende gesanik oor die vleispotte van Egipte wat hulle moes verlaat.
Die Here het gehoor. Soos Hy maar hoor as sy kinders kla soos net kinders kan kla.
Hy sê aan Moses: Ek sal hulle kos gee. Gaan vertel jou mense dat hulle met hul eie oë sal aanskou dat Ek voorsien.
Die verset teen die leiers is niks, sê Moses toe later vir die klaendes, maar die Here weet die klagtes is eintlik teen Hóm gemik.
Dit is mos van altyd af mense se ou laai: te ordentlik om die Here te beskuldig, te bang, te vroom. Looi dan maar die Here se gesante. Jesus sou dit herhaaldelik sê, onder meer in Lukas 20:9-19, en Stefanus sou dit uitwys (vgl. Hand 7:51-52). Albei sou hiervoor met hul lewe boet.
Diegene wat vir die Here kwaad is, moet eerder soos sommige psalmdigters maak en Hom trompop loop. Gaan lees Psalm 13 en Psalm 22 as jou woede-woordeskat jou in die steek laat. Maar los die Here se gestuurdes uit. Hulle het genoeg om hulle oor te bekommer, onder meer om Hom reg te hoor en om sy boodskap akkuraat oor te dra.
Bid liewer vir hulle. Hulle is aan ’n Ander Een verantwoording verskuldig, nie aan julle nie.
____________________
Hoor my gebed vir u boodskapdraers, Here! Open hul ore en salf hul lippe.
Vrydag 13 MAART 2020 Lees Eksodus 16:9-21
Manna uit die hemel
Die Israeliete het dit toe gaan optel, die een baie en die ander ’n bietjie, en toe hulle dit met ’n maatemmer afmeet, het dié met baie nie te veel nie, en dié met ’n bietjie nie te min gehad nie. Hulle het volgens elkeen se behoefte bymekaargemaak (v. 17-18).
Die kwartels daardie eerste aand en die manna die volgende oggend was vir die woestyntrekkers veel meer as hul Here se praktiese voorsiening vir die woestyntrek; dit was ook ’n simbool van sy algemene voorsienigheid.
Hierdeur sou hulle elke aand en elke oggend sy sorg met hul eie oë sien. Wanneer hulle sy kos eet, sal hulle weet dat hulle voortdurend in sy gedagtes is. Daarom die reël: net genoeg vir elke dag. Hulle moet tog nooit, nie eens één dag, hul Here se sorg miskyk nie.
Daar was wel die kansvatters, die gulsiges. Hulle moes Moses se woede trotseer. Want, wys die Eksodusverteller ook uit, daar was beslis elke dag genoeg vir almal. Daar word boonop berig dat daar diegene was wat mekaar gehelp het sodat in elkeen se behoefte voorsien kon word.
Hoe goed verstaan ’n hedendaagse gelowige dit nie alles nie. Om elke keer as daar kos vir jou kom, jou hande verwonderd saam te slaan en dankie te sê vir die manna uit die hemel wat op jou tafel beland het. Om die Gewer van alle goeie gawes sonder meer te vertrou dat daar môre ook genoeg sal wees.
En om nie bloot in jou woordryke dankgebed te dink aan dié wat minder as jy het nie, maar om van die tafel af op te staan om van jou oorvloed te gaan deel.
____________________
Ek dank U vir die Vaderhande wat my voed. Leer my, Here, om die hande te vul wat nou na my toe uitgesteek word.
Saterdag 14 MAART 2020 Lees Eksodus 16:27-35
Onthou!
“’n Volle twee liter manna moet vir die nageslag bewaar word sodat hulle die kos kan sien wat Ek julle in die woestyn gegee het nadat Ek julle uit Egipte bevry het” (v. 32).
’n Geloofgemeenskap bestaan ook om die lede daarvan te help onthou. Onthou waar hulle vandaan kom. Onthou hoe dit gebeur het dat hulle nou is waar hulle is. Onthou hoekom hulle of hul voorgangers op dié reis vertrek of dié projek aangepak het.
Die herinneringe word dikwels aan spesiale dae gekoppel, of aan feesjare. Maar soms ook aan spesiale voorwerpe. Hedendaagse kerke het dalk ou foto’s teen die muur; sommige het ’n vertoonkas in ’n voorportaal, ’n soort argief. Dit is nodig, dink dié kerk se mense, dat die ouer lede aan die geskiedenis herinner word en die jonges ’n slag agterkom dat alles nie sommer uit die lug geval het nie.
Die ou woestyntrekkers het ’n kruik vol manna bewaar: die woestynkos wat destyds, nou ja, uit die lug geval het. Dit sou hulle herinner aan hul Here se voorsiening, dit sou hulle hopelik inspireer om hul vertroue opnuut in die Voorsienigheid te stel.
Want dit is mos die ding met ’n spesiale onthou-dag of ’n gedenkteken: Dit doen meer as herinner; dit gee ook nuwe moed. Kyk hoe het Hy ons moeders en vaders versorg! Sal Hy dan nie ook vir ons op óns pad help nie?
Gelowiges het vandag ook kos wat hulle help onthou hoe hulle tot hier gekom het. Die brood en wyn is egter nie ’n blote uitstalling nie; hulle eet en drink dié herinnering. Dit is sommer ook padkos.
Dit is broodnodig, dié ete; die reis is nog lank nie voltooi nie.
____________________
Ek dank U, Here, vir die manna uit u hemel wat die tafel vol staan en my hart kom vul.
Sondag 15 MAART 2020 Lees Johannes 4:5-42
Derde Sondag in Lydenstyd
Watergewer
“… die water wat Ek hom sal gee, sal in hom ’n fontein wees …” (v. 14).
Wat ’n dinamiese vertelling is dit nie! Die Evangelieskrywer sorg hier vir behoorlike drama deur spreekbeurte aan ’n hele klomp karakters te gee. Die meeste daarvan gaan aan Jesus, soos dit sekerlik hoort; maar daar is ook baie ruimte vir die vrou se reaksie. Die dissipels kom aan die woord, asook die inwoners van die Samaritaanse dorp Sigar.
Daar word nogal ’n volronde prentjie van die vrou geskets: haar sedelike lewe (“Jy het reeds vyf gehad, en die een wat jy nou het, is nie jou man nie”); haar godsdiensbeskouing (“Ons voorouers het God op hierdie berg aanbid …”); haar lewe as dorpenaar (“Kom kyk, hier is ’n man wat my alles vertel het …”).
Die dissipels is, soos meermale in die Evangelievertellings, effens van koers af. Hier is hulle minder gepla met die teologiese implikasies van Jesus wat met ’n vrou praat – boonop ’n Samaritaan, en dit alles in die openbaar – en meer geïnteresseerd in die kos wat hulle vir Hom gebring het.
Maar die kollig behoort aan Jesus. Hy wat nie onderskeid tussen mense tref nie. Wat die sosiale taboes oortree, openlik, sodat niemand later kon sê hulle het nie geweet dit is hoe Hy is nie. Wat uiteindelik twee dae lank op die Sigar-inwoners se versoek daar bly en hulle leer.
Want dit is soos Hy is: Hy bemoei Hom met mense wat deur ander as randfigure afgeskryf word. Hy vertoef by hulle, ten spyte van die koppe wat hieroor in Jerusalem geskud sal word. Hy is dus nie polities korrek nie, Hy was dit nooit.
Goddank! Hy het dus vir my, en mense soos ek, ook water.
____________________
Kyk, Here, kyk my dorre hart! Gee my u lewende water.
Maandag
