niemand anders die skuld daarvoor gegee kan word nie. Hierdie psalm se opskrif verwys tog ook na die konfrontasie wat die koning met die profeet Natan gehad het. Bybellesers sal uit 2 Samuel 12 onthou hoe lank dit geduur het voordat Dawid die kloutjie by die oor kon bring.
Maar in dié intieme belydenis hoor ons meer as ’n pynlike selfkastyding; ons sien ook ’n knie wat voor die Here buig. Ons hoor die verleë stem: “Skep vir my ’n rein hart, o God …” Ons hoor genadiglik ook die duidelike afwysing van moontlike teenprestasie: “’n Offer vra U nie …”
Nee, die klem is op Hom, die vergewende, handelende God. Die Een wat asseblief tog moet skoonmaak, opruim en ’n nuwe begin moet moontlik maak.
Want dit is die vernaamste kenmerk van gelowiges se lyding oor hul eie sonde: Dit speel voor hul Here se oë af. Die afstand tussen skulderkenning, belydenis, vergifnis en herstel is dus genadiglik bitter kort.
____________________
U sien dwarsdeur my, Here. U weet alles.
Sondag 1 MAART 2020 Lees Matteus 4:1-11
Eerste Sondag in Lydenstyd
Boosheid
Toe is Jesus deur die Gees die woestyn in gelei om deur die duiwel versoek te word (v. 1).
In hierdie vertelling oor Jesus se versoeking deur die duiwel – tog so vreemd vir ons, 21ste-eeuse Jesusvolgelinge – sien ons die eerste treë op sy lydensweg reeds aan die begin van sy bediening.
Dit ís ’n vreemde verhaal, al laat Matteus se eerste sin daaroor dit doodnormaal klink. So asof dit niks is nie dat die geliefde Seun van God, pas deur die stem uit die hemel geïdentifiseer, deur niemand minder nie as die Gees – wat insgelyks uit die hemel gekom en soos ’n duif op Hom neergedaal het – die woestyn in gelei word. En dan nie om deur sy Vader geseën of deur die Gees verlig te word nie, maar om deur die duiwel versoek te word.
Vreemd. En selfs nóg vreemder is die duiwel se benadering: ’n vriendelike toergids, jy sou jou selfs ’n glimlag kon verbeel. Ingelig: “Daar staan mos geskrywe …” En gul, vrygewig: “Dit alles sal ek vir U gee …”
Ag, dalk is niks hieraan so vreemd nie. Is dit nie maar Boosheid se manier nie? Om sy slagoffers in die alledaagse gang van hul lewe aan die arm te neem en rond te wys en hulle met sy welsprekende ingeligtheid te beïndruk. Om hulle ’n aanbod te maak wat hulle nie kan weier nie.
Jesus het geweier. Hy het Boosheid weggejaag toe Hy dit herken. Ons moet dit by Hom leer: Wanneer ons ego gestreel word en daar allerlei beloftes oor mag en rykdom na ons kant toe kom, moet ons mooi kyk wie langs ons staan en so gulhartig glimlag.
____________________
Leer my, Here, hoe om Boosheid te herken. Gee my die moed en die woorde om dit dadelik te verjaag.
Maandag 2 MAART 2020 Lees Hebreërs 2:10-18
Broer!
Daarom moes Hy in elke opsig aan sy broers gelyk word, sodat Hy ’n barmhartige en getroue Hoëpriester voor God kon wees … (v. 17-18).
Dit is die wonder van die Gesalfde van God: dat Hy aan mense gelyk geword het. Paulus sou dit só aan die Filippense verwoord: “Hy het Homself verneder deur … aan mense gelyk te word” (Fil 2:7).
Die Hebreërsskrywer jubel oor hierdie selfvernedering omdat hy hierin ’n uitkomkans sien. Hy sê: “Omdat Hy self versoek is en gely het, kan Hy dié help wat versoek word.”
Ja, dankie, Jesus. Want ons sukkel erg. Die versoekings kom met reëlmaat op ons af, en ons swig net so gereeld daarvoor. Dit laat ons met aanhoudende selfverwyt. Ons ken nie geloofsgroei nie. Ons weet nie meer hoe smaak vaste kos nie, omdat ons so gewoond geraak het aan kitskos om ons geestelike honger en dors te bevredig.
U verstaan waarom U juis hiermee moet help? Want hoe ouer ons word, hoe minder raad het ons met hierdie versoekings. Ons sukkel om, soos vroeër, maklik nee te sê. Ons wonder deesdae selfs of ons Boosheid summier moet verjaag; die aanbod is dan so aanloklik. En ons vind ál makliker verskonings vir die afdraaipaaie wat ons kies. Ons gewete word ál stiller. Ag, Here, ons verloor nou so maklik die spoor. En dit pla ons nie.
Dit is net … In hierdie Lydenstyd kom ons opnuut onder die indruk van wat dit U gekos het, Here Jesus, om ons te maak wat ons is: u susters en u broers. Kinders van dieselfde Vader. Lede van God se gesin, tuisgebring in sy huis.
Dan skaam ons ons dat ons so hartlik saamlag wanneer Boosheid begin gryns.
____________________
Ek is u kind, my Vader. Bevry my uit die bose greep wat die lewe uit my wurg.
Dinsdag 3 MAART 2020 Lees Genesis 4:1-16
Lydenstyd in ’n stokou storie
Toe gee die Here vir Kain ’n teken sodat niemand wat hom raakloop, hom sou doodmaak nie (v. 15).
Die Kain-en-Abel-storie word van altyd af gelees. Maar nie noodwendig in Lydenstyd nie. Wat het hierdie oerverhaal immers met Jesus se pad kruis toe te doen? Dalk is daar ’n raakpunt met die moord op ’n onskuldige: Abel se weerloosheid voor sy broer se wreedheid, en Jesus wat so blootgestel voor sy vervolgers gestaan het.
Daar kan sekerlik aan Kain se redelose woede teruggedink word as jy die skreeuende Jerusalemse gepeupel se “Kruisig hom!” hoor. Of die voorbedagte, berekende sluheid van die priesterhoofde wanneer jy in die Kainverhaal lees dat die Here mooi met hom gepraat en hom raad gegee het oor hoe om sy woede te hanteer – en toe gaan pleeg hy in elk geval moord.
Dalk is die vernaamste ooreenkoms tussen die groot Lydensverhaal en hierdie oerverhaal die gevolge wat Kain oor sy sonde moes dra: die Here se veelvuldige vloek wat nou op hom rus. Dit is so omvangryk dat hy tot sy sinne geruk word. Te laat vir sy boetie, helaas …
Maar toe nie te laat vir hom nie. Kain ontvang ’n vreemde, onverdiende vrypas: ’n teken, ’n sigbare bewys dat hy Goddelike beskerming geniet.
Ja, dalk lê die raakpunt hiér: die woorde “vreemd” en “onverdiend” en “teken” en “Goddelike beskerming”. En die feit dat dit alles die Here se handewerk is, sonder die verwagting van ’n teenprestasie. Dit is bloot die barmhartige reaksie op ’n sondaar se angs.
Só kry Kain, die “doellose swerwer”, tog ’n adres, iewers oos van Eden. En só word daar van altyd af voorsiening gemaak vir swerwende sondaars. Kry hulle vastigheid, nie te ver van die paradys nie.
____________________
Heer, u lyding bring bevryding. Halleluja!
Woensdag 4 MAART 2020 Lees Matteus 18:10-14
“Hierdie kleintjies”
“So is dit ook nie die wil van julle Vader in die hemel dat een van hierdie kleintjies verlore moet gaan nie” (v. 14).
Dit was ’n deurlopende tema in Jesus se bediening: sy bemoeienis met die kleintjies. Nee, nie bloot jong kindertjies nie. Bybellesers is geneig om Jesus se uitwys van ’n kind – daardie keer toe sy dissipels oor hul onderlinge
