Λύσεις του ΟΗΕ
Ποιο είναι το πρότυπο αντίδοτο που εγχέεται σε ένα έθνος που θεωρείται «αποτυχημένο κράτος;» Ας δούμε την Αϊτή μετά από τον τυφώνα Σάντι που διέρρευσε μέσα από αυτό το έθνος βουντού που ήταν ήδη κοινωνικά-πολιτικά-οικονομικά σαλεμένο για έναν αιώνα. Πρώτον, μπήκε σε καραντίνα και τέθηκε υπό την επίβλεψη τρομακτικών οφθαλμών διεθνούς εποπτείας. Μετά από τα όσα επέβαλαν τα ισχυρά έθνη μέσω των δωροδοκιών (δημοκρατικές εκλογές) σε εκατομμύρια αναλφάβητους, ένας χαρισματικός κλόουν του οποίου η φωτεινότερη ιδέα ήταν να διοργανώσει καρναβαλικούς εορτασμούς σε όλο το μικρό τμήμα της νήσου Ισπανιόλα, ενώ σοβαρές αποφάσεις ελήφθησαν αποκλειστικά από την Παγκόσμια Τράπεζα και τους απεσταλμένους του Διεθνού Νομισματικού Ταμείου. Τα εγκλήματα που διαπράττονται στην Αϊτή είτε κοινωνικά, είτε πολιτικά είτε εμπορικής ανταλλαγής απέχουν πολύ από το να είναι μια μεμονωμένη περίπτωση. Τα κονδύλια της διεθνούς βοήθειας έχουν χρησιμοποιηθεί από τα έθνη των αρπακτικών για να εξαγάγουν αυτού του είδους τις παραχωρήσεις στα σακατεμένα έθνη, τα οποία συχνά δεν είναι πρόθυμα να προσφέρουν σε υγιείς περιόδους.
Αυτό που έχουμε δει στην Αϊτή και σε άλλες μαύρες τρύπες, που υιοθετήθηκαν οι ίδιες προσεγγίσεις, είναι ότι τα διορθωτικά μέτρα είχαν ένα χειρότερο καθαρό αποτέλεσμα από το ίδιο το πρόβλημα. Πρωτίστως, επειδή οι κλεπτομανείς και οι τεχνικοί «εταίροι» των εν λόγω εθνών εφαρμόζουν συχνά αντιφατικά δόγματα και μεταρρυθμίσεις που προκαλούν παραπέρα πτώση των φτωχών χωρών. Δεν θα έπρεπε να είμαι ο πρώτος να σας πει ότι ο Τζων Μέυναρντ Κέυνς και οι απόγονοι του Χάρι Ντέξτερ Γουάιτ και άλλα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ενεργούν υπό τις ιδιοτροπίες των υποστηρικτών τους και των υποστηρικτών των υποστηρικτών τους. Αυτό, με τη σειρά του, οδηγεί σε έναν άλλο γύρο κατασπαραγμένων αποβλήτων πόρων και κακοδιαχείρισης. Εάν λαχταράτε μια αίσθηση του μεγέθους αυτού του χάος, παρακαλώ επισκεφθείτε το Cite' Jalousie, το Port au Prince, στην Αϊτή και συγκρίνετε τις με βίλες που έχουν ενοικιαστεί από τους «ειρηνοποιούς» των Ηνωμένων Εθνών λίγα μίλια μακριά.
Δεν έχει σημασία, σοσιαλισμός ή καπιταλισμός, η απληστία είναι απληστία, η αλαζονεία είναι μεταδοτική με την εξουσία και το πολιτικό μονοπάτι με την ικανότητας της κτήσης όλων αυτών έχει μικρή διαφορά. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η δοξασία στα πόδια των ήρωων είτε στα αθλητικά παπούτσια της Nike είτε στα μυτερά παπούτσια ενός πολιτικού. Το αποτέλεσμα είναι η συνεχιζόμενη ταλαιπωρία κάτω από ένα διαφορετικό οικονομικό σύστημα που στέκει σταθερά στους προνομιούχους λίγους και διακρίνει τους μειονεκτούντες πολλούς. Τι να πούμε για την ανθρωπότητα όταν, ξανά και ξανά, οι εθνικοί ηγέτες κλείνουν τα μάτια στη συνέχιση των απάνθρωπων πρακτικών. Η δουλεία εξακολουθεί να υπάρχει. Δεν είναι τόσο ανοιχτή, δεν υπάρχουν πλοία γεμάτα μαύρη ή καφέ εκδιδόμενη φυλακισμένη ανθρωπότητα, τώρα μεταφέρονται σε εμπορευματοκιβώτια σε πλοία που ταξιδεύουν ελεύθερα στην ανοικτή θάλασσα αναζητώντας σπίτια στις πιο μοντέρνες πόλεις του κόσμου.
