τους στο βαθύ ριζωμένο πάθος για τον Καπιταλισμό και την αίσθηση της πολιτιστικής υπεροχής. Αυτή η νοοτροπία μου θύμισε τον αφορισμό: «εάν το μόνο εργαλείο που έχετε είναι ένα σφυρί, όλα αρχίζουν να μοιάζουν με καρφί».
Τι είναι πιο επικίνδυνο για τα φτωχά έθνη από τους έξυπνους δυτικούς; Οι μετανάστες από τις ξεχασμένες χώρες του Θεού, υποδουλωμένοι εθελούσια και αξιολάτρευτα συμμορφωμένοι με τα καθεστώτα, με τη μικρή πρόσβαση στις σύγχρονες ανέσεις και το δυτικό γούστο που έχουν αποκτήσει, οι οποίοι τολμούν να φωνάζουν ότι η ζωή ανά δολάριο την ημέρα είναι «ακριβώς όπως είναι» στις χώρες καταγωγής τους. Βρήκα μια μεγάλη συγκέντρωση αυτών των ανόητων ατόμων στην Αγγλία, που η εκτίμηση του Ένγκελς για τις συνθήκες διαβίωσης μόλις πριν από έναν αιώνα έστειλε ρίγη στη σπονδυλική μου στήλη.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, που δεν ήταν πολύ καιρό πριν, ένας βόθρος με μια σάπια δυσοσμία ρατσισμού, σεξισμού και φανατισμού (η δυσωδία εξακολουθεί να παραμένει στον αέρα). Τέλος, εάν είστε ένας από εκείνους τους πιθήκους από ένα καταπιεστικό αυταρχικό καθεστώς το οποίο περπατά κάτω από φωτισμένους δρόμους στη δύση, ενθουσιασμένος από την εθιστική αίσθηση της προστασίας και της ελευθερίας, και όμως έχει σταθερή πεποίθηση ότι τα αναπτυσσόμενα έθνη χρειάζονται έναν «ισχυρό άνθρωπο» για ειρήνη και ανάπτυξη. Πριν διαβάσετε το υπόλοιπο βιβλίο, μετανοήστε.
Πρέπει να σημειωθεί ότι, καθ 'όλη τη διάρκεια του χρόνου, μια κυρίαρχη κοινωνία έφερε πάντα το κύρος του καθεστώτος «εξαιρετικότητας». Θα επικροτούσα αυτή την τόλμη και την επίδειξη ταλέντου αν οι οικονομολόγοι τους αναλάμβαναν τις ηγετικές αρμοδιότητες να αναλύσουν με ακρίβεια τον κόσμο και, συνεπώς, να συνταγογραφήσουν αποτελεσματικές παρεμβάσεις που θα μας ανέβαζαν όλους.
Η πρόθεση τόσο των σοσιαλιστικών όσο και των καπιταλιστικών εθνών ήταν να παγκοσμιοποιήσει την επιρροή της και την αφοσίωσή της. Σοσιαλισμός με τον πολιτικό μιλιταριστικό τρόπο, ενώ ο καπιταλισμός επιλέγει να το κάνει με επιχειρηματική ηγεμονία. Η παγκοσμιοποίηση ωφέλησε τη σοσιαλιστική επιχείρηση εξίσου το ίδιο όσο και την καπιταλιστική προσπάθεια. Για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς του 2014 στο Σότσι οι γειτονιές έλαβαν τα πρώτα τους συστήματα αποχέτευσης και τρεχούμενο νερό, 100 χρόνια μετά τη μεγάλη σοσιαλιστική νίκη στην Αγία Πετρούπολη. Σε συγκλονιστική ομοιότητα, μεγάλες περιοχές καπιταλιστικών εθνών στα δυτικά ημισφαίρια, τόσο στο βορρά όσο και στο νότο, έχουν μεγάλους πληθυσμούς σε όχι τόσο ανόμοιες καταστάσεις. Και όλο αυτό συμβαίνει ενώ στην Αγία Πετρούπολη και τη Μόσχα απολαμβάνουν χρυσαφένια έπιπλα μπάνιου που μπορούν να συναγωνιστούν μόνο με εκείνα στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη και στο Λος Άντζελες.
Ενώ οι σοσιαλιστές αθλητές απολαμβάνουν όλα τα οφέλη των ένδοξων και πλούσιων όπως και οι ομοίοι τους που προέρχονται από τη δύση, οι δυτικοί αθλητές που στο ξεκίνημα τους ήταν ξυπόλυτοι τώρα κοιμούνται σε παλάτια που κάνουν τα εθνικά ανάκτορα της Αφρικής, της Ασίας και
