προκαθορίζει την προοπτική ανάπτυξης και εξέλιξης. Η Δημοκρατία του Μπουρούντι και το Βασίλειο του Βελγίου, δύο χώρες περίπου ίδιου μεγέθους και πληθυσμού, δεν μπορούν να διαχωριστούν οικονομικά. Το ΑΕΠ του Μπουρούντι είναι το μισό από το ένα τοις εκατό του Βελγίου. Εκτός από το χρέος που υπερβαίνει το ΑΕΠ του μικρού Βασιλείου, πώς αλλιώς το Βέλγιο πέτυχε αυτή τη δύναμη;
Οι ιστορικοί μιλούν για το συγκριτικό πλεονέκτημα του Βελγίου στο Μπουρούντι ξεκινώντας από τον 19ο αιώνα. Ο βασιλιάς του Βελγίου Λεοπόλδος Β’5 ακολούθησε το καλό το μονοπάτι του «αν δεν διαθέτετε πόρους, αρπάξτε μερικούς». Μέσα από αυτό, όπως και οι Κάτω Χώρες, η Βρετανία, η Γαλλία, η Ιταλία και η Γερμανία, μπόρεσαν να συσσωρεύσουν τον προσωπικό και τον εθνικό πλούτο. Η αποικιοκρατία δεν ήταν μια αυτοκαταστροφική αποστράγγιση στην εγχώρια οικονομία. Ακριβώς το αντίθετο.
Ενώ οι Γερμανοί αποδεκατίζουν τις κοινωνικο-πολιτιστικές δομές του Μπουρούντι, από το 1887 έως το 1965, ο βασιλιάς Λεοπόλδος Β του Βελγίου, και στη συνέχεια το Βέλγιο ως έθνος, λεηλατούσε ήσυχα τους φυσικούς πόρους από ένα έδαφος ογδόντα φορές μεγαλύτερο από το μέγεθός του, γνωστή σήμερα ως Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το Μπουρούντι βγήκε από τη λαβή της Γερμανίας και δόθηκε στο Βέλγιο από την Κοινωνία των Εθνών για τη διατήρηση των προσωρινών δυσκολιών του πολέμου από τον μεγάλο γείτονά τους.
Οι αναπτυσσόμενες χώρες δεν είναι οι μοναδικές πηγές αποδεικτικών στοιχείων για την παγκόσμια κακοποίηση από τους πολιτικούς και τους οικονομολόγους τους, τα ανδρείκελα. Από τη μία πλευρά, οι συγκεντρωτικές οικονομίες απέτυχαν επιβάλλοντας ένα ενιαίο καλάθι αναγκών για το ενενήντα εννέα τοις εκατό του πληθυσμού στο τελείωμα αυτών. Η νεκρή Σοβιετική Ένωση υλοποίησε τον κομμουνισμό, λεηλατώνοντας τον πλούτο της άρχουσας τάξης και έφαγε τότε τη μεσαία τάξη όταν οι πλούσιοι έσβησαν. Οι διανοούμενοι γέμισαν τα Γκούλαγκς, που ήξεραν πώς να διαχειριστούν ένα έθνος και μια οικονομία, ανεξάρτητα από το πόσο άσχημα, ή ποιος εγκατέλειψε πιο γρήγορα τη γενέτειρα πατρίδα του για τη Γαλλία, την Αγγλία, τη Γερμανία και την Αμερική. Αυτό άφησε τη Σοβιετική Ένωση με διοίκηση σε όλα τα επίπεδα χωρίς να γνωρίζει πώς να τρέξει ένα έθνος, πόσο μάλλον μια οικονομία που χτυπήθηκε από τον πόλεμο.
Από την άλλη πλευρά, η ελεύθερη αγορά μας απογοητεύει με έναν ηθικώς πτωχεύσαντα κανόνα επιβίωσης των πιο ικανών, τροφοδοτώντας τους νέους κλάδους τάξεων επενδυτών κλασικής ελίτ κατηγορίας. Η νεκρή Σοβιετική Ένωση εφάρμοσε σωστά τον κομμουνισμό μέχρι να χτυπήσει έναν τοίχο κυριολεκτικά. Από την άλλη πλευρά, η ελεύθερη αγορά μας αποτυγχάνει με έναν ανήθικο κανόνα της επιβίωσης των πιο ικανών, τροφοδοτώντας μια μικρή ομάδα από το ένα τοις εκατό στην κορυφή. Η μόνη φορά, στις πρόσφατες αναμνήσεις, Το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών συναντιόταν με διμερή τρόπο, προκειμένου να διασώσει πολλά αμερικανικά τραπεζικά ιδρύματα και ασφαλιστικές εταιρείες που ήταν «πολύ μεγάλα για να αποτύχουν». που είχε κρατήσει ένα μερίδιο
Hochschild, Adam.
