Брокның башын, муенын, битләрен тешләргә һәм кытыкларга керешә. Брок кысла кебек кып-кызыл була.
Ул тиргә бата һәм, кулын күтәреп, бәйләнчек чебенне куудан көчкә тыелып кала. Ниһаять, чыдар хәле калмаган дигәндә, һөнәрханәгә Синдри керә, һәм аның каршысына тимерче учагыннан алтын йонлы зур кабан килеп чыга.
– Бу – Гулинн-бурсти кабан дуңгызы, – ди гном. – Ул Одинның сигез аяклы айгыры кебек җитез, һәм үзенең җайдагын урманнар, диңгезләр, таулар аша шома юлдан барган шикелле җиңел алып бара ала.
– Яхшы кабан дуңгызы, – ди Локи, – ләкин Гунгнир сөңгесе яхшырак.
Синдри хәзер дә берни җавап бирми. Ул тимерче учагына зур тимер кисәге сала да, тагын абыйсын берүзен калдырып, чыгып китә. Локи, үзенең башына куркыныч янавын сизеп, чебен килеш Брокка тагын да ачурак ташлана. Ул, аның нәкъ күзенә кунып, бик каты тешли башлый. Брок авыртудан кычкырып җибәрә. Түзә алмыйча, Брок, эшен ташлап, күзенә тотына. Ләкин шул ук минутта ишектә Синдри күренә. Ул, тиз генә тимерче учагына барып, аннан авыр зур тимер чүкеч чыгара.
– Бу Мйольнир дигән чүкеч, – ди гном Локига. – Дөньяда аның сугуына чыдый торган әйбер юк, ә цельгә тигәч, ул кире хуҗасына кайта. Әйт инде хәзер, Ивальдилар ясаган кайсы әйбер моңа тиң?
– Аллаларга барып сорыйк. Алар кем җиңгәнен хәл итсен, – ди Локи.
Синдри ризалаша. Ул – чүкечне, йөзекне һәм кабан дуңгызын, ә Локи чәчләрне, сөңгене һәм корабны ала да, икәү юлга чыгалар.
Берничә сәгатьтән соң алар Урд чишмәсенә киләләр. Аның янында аллалар хөкем чыгара торган булган. Локи белән Синдри бер калкулык башында Один, Фрейр һәм Торны күрәләр. Локи, алга чыгып, Одинга – Гунгнир сөңгесе, Фрейрга – “Скидбладнир” корабы, ә Торга – Сиф өчен алтын чәчләр бирә. Аннары аллалар каршына Синдри килә. Ул Локи белән бәхәстә булганын сөйли һәм Одинга – Драупнир йөзеге, Фрейрга – Гуллин-бурсти кабан дуңгызы, ә Торга – Мйольнир чүкече тапшыра. Аллалар озак киңәшләшми. Алар бердәм рәвештә Мйольнирны албастыларга каршы иң яхшы сугыш коралы дип игълан итәләр һәм шулай итеп Синдрины җиңүче итеп таныйлар.
– Башың белән саубуллаш, Локи, – ди гном канәгатьләнеп. Хәзер мин аны кисеп ташлыйм.
– Башта мине куып тот, ә моның өчен миннән тизрәк йөгерергә кирәк, – ди Локи көлеп.
Шулай дип Локи үзенең канатлы сандалларын киеп, җил кебек юк була.
– Бу дөрес түгел, – дип кычкыра Синдри. – Тот аны, Тор. Ул миңа башын оттырды һәм миңа аны бирергә тиеш.
Дөреслек Синдри ягында иде, һәм Тор Локиның артыннан куа китә. Локи ничек кенә тиз чапмасын, Тор аны куып тота. Ярты сәгать тә үтми, Тор Локины үзе артыннан өстерәп алып килә.
– Хәзер син миннән кача алмассың! – дип сөенеп кычкыра Синдри, качкынга таба пычак белән килеп.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
