аның кулларын.
Ханбик. Әй, йолкыш, син узына башладың. Башың исән чакта югал!
Бәхтияр. Минем башым авыррак, күтәрә алмассыз, кардәшләр. Җибәрегез. Аучылармы дисәм, газраилләр икәнсез ләбаса.
Ханбик. Нәрсә карап торасың, бир кирәген, Мортаза!
Нурсолтанның кулларын ычкындырып, Бәхтияр өстенә киләләр. Бәхтияр бер селтәнүдә икесен ике якка аудара.
Мортаза. Качкын! Юлбасар! (Сикереп торып качмакчы була.)
Бәхтияр аны эләктереп ала. Ханбикнең дә якасы Бәхтияр кулында.
Бәхтияр. Танышуыбыз күркәм булды, инде җавап бирегез, кем ул җирдә җансыз яткан асылзат? Кем?!
Мортаза (Ханбиккә күрсәтеп). Ул аның хатыны.
Бәхтияр. Хатын кеше өйдә утыра. Ул нигә урманда? Хатын кешенең ире берәү була. Сез нигә икәү?
Мортаза. Мин аның ялчысы.
Бәхтияр. Ялчы булсаң, хуҗаңнан узып сөйләмә. (Ханбиккә.) Син нигә дәшмисең?
Ханбик. Ул минем хәләл малым. Мин аны сатып алдым. Җибәр җиләнне, якасын ертасың.
Нурсолтанның торып утыруын күреп, Бәхтияр Ханбик белән Мортазаны җибәрә дә Нурсолтан янына килә. Нурсолтан аны күргәч, кычкырып җибәрә.
Ханбик (Нурсолтан янына килеп). Тор, мәхлук, кайт өйгә.
Нурсолтан (йөзен яшереп). Кит!.. Китегез!..
Ханбик. Кемгә әйтәләр!
Нурсолтан. Үтер! Үтерегез! Җаным шәһит китәр. Бу дөньядагы тәмугта янганчы, теге дөньяның җәннәтенә китсен җаным. Мәңге сиңа буласым юк.
Ханбик. Үкермә, җирбит.
Бәхтияр (Ханбиккә). Хәләл дигәнең хәрәм булган түгелме соң, җирдәш? Сатып алган малыңның күз яшьләре бүтән адәм балаларының күз яшьләре кебек үк пакь.
Ханбик. Ояты юк аның, ир өеннән качып китте.
Бәхтияр. Хатын кеше оятын җуйса, ир гаепле.
Нурсолтан. Мин аның хатыны түгел.
Ханбик. Тик тор димен, тый телеңне!
Бәхтияр, тезләнгән җиреннән кинәт торып, Ханбик каршына баса. Ханбик чигенеп куя.
Бәхтияр. Курыкма, җирдәш. Сатып алган малың түшәгеңдә ничә төн йоклады?
Ханбик. Анысы сиңа нигә кирәк?
Бәхтияр. Җавабың бир!
Мортаза. Алып кайткан көнендә үк чыгып качты.
Ханбик. Син, бүкән, тик тор!
Бәхтияр. Ул мал өчен күпме тәңкә түләдең?
Ханбик. Нигә кирәк?
Бәхтияр. Җавабың бир.
Ханбик. Ун тәңкә.
Бәхтияр. Мин сиңа ун тәңкә бурычлы. Форсат чыккач түләрмен. Өеңә кайт, җирдәш. Карышма, газиз җаның ун тәңкәдән кыйммәтрәктер. Йә, хуш иттек.
Ханбик. Хатыным нишли?
Бәхтияр. Мин сатып алгач, ул синең хатының буламы?! Сөйләшергә вакытым тар, юлыңда бул. Әй, ялчы, ияр хуҗаңа!
Ханбик әкрен генә чигенә дә, бераз киткәч, «Каравыл, таладылар!» дип кычкырып чыгып йөгерә. Аңа Мортаза иярә. Бәхтияр Нурсолтан янына килә.
Бәхтияр. Әлеге кылган эшем яман булса, кичерә күр. Әйткән сүзләреңнең хаклыгына, күз яшьләреңнең пакьлегенә
