Гөлтуран / Гультуран (на татарском языке). Рәдиф Гаташ

      Кабат-кабат сорыйм йөрәк хәлеңне:

      – Син алдыңмы аннан кара шәлеңне?!

      Һаман уйлыйм: яшь бер хискә ник матәм?

      Ул килешми сиңа – чынын мин әйтәм…

      Ал ул шәлне – кара төстән ерак йөр…

      Синдә керсез, йолдыз затлы йөрәк, бел…

      Биеккә ул ашсын тиңсез нур булып,

      Сөя белмәгәннәр калсын хур булып…

      Бөек горурлыгын Кызның – балкыштан

      Таныганнар көнләшсен ак язмыштан!

      Кош юлына күтәр якты хисеңне:

      Мин гел шуннан эзләргә әзер сине!

      …Һәм күрсәң сәҗдәгә егылган мәлемне,

      Алдыма ташла шул кара шәлеңне!

      Нинди булыр язмыш алда?

      Сорыйк дулкыннардан.

      – Мине борчымый бу, – дисең.

      Җилләр әйтә:

      – Ял-га-а-н!

      Җанда

      Үткәннәрдән безнең

      Күпме гамь-моң калган.

      «Миндә юк…» – дигән сүзеңне

      Яңгыр юсын:

      – Ял-га-а-н!

      Хис Иделдәй ташкан бүген,

      Ә иртәгә? Аннан?

      – Миңа барыбер, – дисәң, Күк

      Күкрәр озак:

      – Ял-га-а-н!

      …Иделдән Чулманга кердек,

      Көн ачылмый һаман.

      Уйлыйсыңмы: йөзәбез, дип, бүген

      Без Чулман өстендә?

      Йөрәкләр ул шулай Мәңгелектә —

      Тыныч кына аккан бер халәттән

      Ярсуга күченә.

      Күр: сөйләшә сәях ике йолдыз

      Чиксезлек эчендә.

      Безнең йөрәкләр ул балкый бүген

      Төнге Җир өстендә —

      Мәңгелек эчендә…

      Ник җаныңа үталмый җан – аңладым:

      Текә тавың – менеп җитә алмадым…

      Салкын биеклек – кыялар илаһы;

      Ни аңа наз, йөрәк эндәше, аһы?!

      Элек янартау булып, ут аткан да

      Катып калган – шомлы ташлар ул тауда…

      Кар аклыгы кисә гашыйклар күзен:

      Биеклектә юк хәтта кошлар эзе.

      Шулай икән, ник хыял анда оча? —

      Сөю эзләпме боз тауны уй коча?!

      Зәңгәр кыялар – язмышым, аңладым:

      Җитә алмамдыр… һәм китә дә алмамын!