җирдә Салават аты чакыра…Яңгыр яуды һаман – сизмичә йөрдек,
Иң-иң ихлас тойгыларга төрендек.
И сөендем: син – мин үскән якларда,
Кайтырбыз күк Хыял – бөре чакларга.
Биек Бакча, дидең, бу – гүзәл кала;
Сөен, «Хауам»! «Оҗмах» та эзләр кала.
«Ян әле син! Дөньяга без…»
Ян әле син! Дөньяга без
Янар өчен яралган.
Яз! Рух каләмең Хактан бит —
Язар өчен җан алган!
– Бар да булыр, вакыт килер,
Ашыктырма, Гаташым!..
– Ашыкмыйча ни хәл итим,
Гомер уза, җанашым…
Көл әле! Синдәйләр җирне
Ямьләр өчен яралган:
Бәлки, Кояшның үзеннән
Кыз күкрәге җан алган?!
– Күңел-касәм тулы сагыш,
Онытылсын, Гаташым…
– Яшьлекнең һәр халәте – җыр,
Кадерен бел, җанашым!
…Бак күккә! Юккамы Кеше
Йолдызга тиң яралган?
Бәлки, шунда кайтасы бар, —
Без бурычка җан алган!
– Җиргә инде күп кат килеп
Киткәнмендер, Гаташым!
– Соң тапкыр Күккә ашканда
Бергә булыйк, җанашым!
«Иске саутыңда, тән, яңа шәрабмы?..»
Иске саутыңда, тән, яңа шәрабмы? —
Сәрхуш җаным мәңгелектә корабмы?
Гомер җәе узган ирнең «азганы»,
Бәлки, бу хис? Әллә «Хакның язганы»?
Әллә табигатьтән соңгы мәрхәмәт —
Синең сөю – канда яңа хәрәкәт?!
Гади генә бер җир кызы сагышы
Йолдызларга илтәчәк нур-балкышмы?
Сайлап менә нәкъ минем рух-хисемне,
Юнәлтәсең нигә шунда син мине?
Гөнаһларым күп – моны белә халык,
Биеклеккә нигә минем җан лаек?
Пәйгамбәр дә, тик үлеп, аша күккә…
Гашыйкны ни илтә үлемсезлеккә?
Бөек Хыял һәм Ышаныч канаты
Биреп, мине яшәрттеме ярату?!
Иске саутыңда, тән, яшь җан шәрабым
Чайпалсын тик… Мәңгелектә корабым!
«Сүзләр гүя йөгерек су – җырлап акты!..»
Сүзләр гүя йөгерек су – җырлап акты!
Хисләр – үтә күренмәле, моң – якты!
Төшлегеңнән соң, гомер, бу нинди нур? —
Эт елыннан Дуңгыз елына чаклы?..
Күңелнең җәе авышкан – бу хакмы?
Әмма Кояш ник кыздыра бу чаклы?
Болай да утларда янам – түзмәсәм
Эт елыннан Дуңгыз елына чаклы?..
Йолдызыннан чакыру, өнме? – Гаташны
Галәм-күк юлына нинди көч атты?!
Беләм, үлем юк анда – тик тетрәнү
Эт елыннан Дуңгыз елына чаклы…
Җаннарыбыз бүген сер – табышмакмы? —
Көтәбезме биектә кавышмакны?
Әле сагыну, шашу, сынау сәгате
Эт елыннан Дуңгыз елына чаклы…
Әле һәр көн, һәр мизгел җанга шакый:
Кыйммәт булачак, ди, Сөю, җыр хакы. —
Гомер белән түләнсә дә, йолдызым,
Балкыт юлны – килсен илаһи якты! —
Озак
