миндә, сабыр?Вагыйф! Аһ, ялкынлы йөрәк,
Яр данлауда остазым!
Әйт миңа: «шаһ кызы» күңелен
Яуларга бармы сазым!
Видади, Закир гел бергә,
Гаҗәеп мошаирә:
Төркиләр күңеле күктәдер? —
«Торналар» белән бергә?
…Остазлар! Рухыгызга кагылып,
Уятсам ялгыш – гафу!
Нишлим: ярым сезгә гашыйк,
Тетрәткән җанын Баку…
Ул илһам бирмәсә, бүген
Ничек тасвирлар идем
Мең еллар сезне яндырган
Төрки «дилбәр» нең миңен?!
Шигырегездән түгел бугай,
Сөюдән сезнең көнлим;
Юкса шашкын хисле Гаташ —
Сезләргә, бәлки, тиң мин?!
«Әүвәл пәйда булып илдә вәкиле…»
Әүвәл пәйда булып илдә вәкиле,
Озакламый аннан ислам да килде.
Моңа мең ел! Күңелләрдә – бер илаһ!
Язмышыңны синең язган ул инде.
Дин тойгысын алганмын каумем аша,
Ә нигә мәҗүси уйлар бу башта? —
Сине уйлап багам, юллар салам мин,
Уем – тарих, Болгарларга тоташа.
Эзлим Ибне Фазлан узган юлларны,
Изге байракны ил кабул кылганны…
Яшел төсе күзләреңнең шуннандыр,
Күзаллыйм мин ялкын чәчле син-ярны!
Күрәм: яңа дин өчен вәкилләргә
Бүләк Кыз – син, китәсе ят илләргә. —
Шул кол ярның мин – гашыйк үз корбаны,
Акыл җуеп, кермәдемме телләргә?!
…Югалтканмын сине мең еллар элек,
Юлга чыксам, бүген каян эзләргә?!
«Тагын шул як дәшсә сине, ни әйтим?..»
Тагын шул як дәшсә сине, ни әйтим?
Ерактан яр эзләүчегә дөнья киң!
Тагын Каспий дулкын какса җаныңда,
«Язмыш» димме? Үзең теләгән ләкин…
Тагын бер шигый баласы уеңда,
Баку баглары җанлана җырыңда:
Адашканмы йөрәге, бер илчеме? —
Болгар кызы азәрләр кәрванында.
Тагын Кафтауга чакырса язмышың,
Җәй авышкан, табылырмы язың соң?!
Бөек Ефәк юлы, Чин, Әфган иле… —
Тәкъдирең хыялга кайсын язды соң?!
Тагын Туран җиле, гөлләр… Дөнья киң!
Сөнни ярың – мин калсам монда ятим?
Бакуга бакый мәхәббәт иясе,
«Бәхетле бул» димме? Әллә «Китмә!» дим?!
Тагын шул ил дәшсә, сиңа ни әйтим?!
«Миннән соң да аязыр йә болыт торыр…»
Миннән соң да аязыр йә болыт торыр,
Яшь шат аваз моңсу өнем оныттырыр, —
Һәм битараф бу Казансу ярларында
Минем яшьне түкмәс мәҗнүн таллары да…
Сөембикә аглавының кайтавазы —
Ерак тарих! Ил кызлары милли язны
Бәйрәм итәр… Шул көннәргә карап, ерак
Киләчәккә дәшсәм әгәр, ярлык сорап,
Камил чорның бәхет җыры-чыңнарында
Табылырмы урын минем моңнарыма?
Галәм чиксез, барсын күреп ул аргандыр:
Вакыт-комны күп гомерләр сугаргандыр…
Гашыйк җаны, ир акылы –
