anlayan II Henri digər oğlu İoana əmr etdi ki, Akvitanyanı zor gücünə alsın. Həmin vaxt İoanın on yeddi yaşı olduğundan, bu işdə ona Joffrua kömək etməli idi. Puatyeyə hücum iyunda baş tutdu. II Henri həmin vaxt İngiltərədə idi. Bu hücumun cavabında Riçard gözlənilməz əks-hücumla Joffruanın mülkünü – Bretanı viran qoydu.
Bu arada, Riçarda yeni adaxlı – Müqəddəs Roma imperiyasının13 ikinci imperatoru I Fridrix Barbarossanın (1122–1190) qızı təklif olundu. 1184-cü ilin sentyabrında I Fridrix bununla bağlı anlaşmaya razılıq verdi. Həmin vaxt 27 yaşı olan Riçardın beş yaşlı qızla nişanlanmağa necə baxdığı məlum deyil. Ancaq fakt ondan ibarətdir ki, bir il sonra qız vəfat etdi.
Oğulları arasında müharibəyə son qoymaq üçün II Henri 1184-cü ildə onları İngiltərəyə çağırdı. O, oğullarının, eləcə də Gənc Henrinin ölümqabağı xahişini nəzərə alıb Eleanoranı da azadlığa buraxdı. Eleanora isə öz növbəsində Akvitanyanın problemlərinin müzakirəsində fəal iştirak etdi və şübhəsiz ki, Riçardın tərəfini tutdu. Riçardla İoan növbəti il Milad bayramını Vindzorda ata-anaları ilə keçirdilər. Joffruaya gəlincə, o, «nizam-intizama nəzarət etmək üçün» Normandiyaya göndərildi.
Milad bayramından sonra Riçard geri – Puatyeyə qayıtdı dərhal da Joffrua ilə müharibəyə başladı. Müharibənin başlamasında II Henri bu dəfə Riçardı təqsirkar bildi. O, 1185-ci ilin aprelində Normandiyaya gəlib şıltaq oğlunu sakitləşdirməkdən ötrü qoşun toplamağa başladı. Ancaq sonra vəziyyət dəyişdi. Eleanora Normandiyaya çağırıldı. Elə həmin vaxt Riçard belə bir əmr aldı ki, Akvitanyanı anasına versin. O həmin tələblə dərhal razılaşdı. Bu, Riçard üçün əsl qələbə idi, çünki gələcəkdə hersoqluq ona çatacaqdı. Belə ki, Eleanoranın mirası onsuz da Riçarda qalacaqdı.
Aradan bir müddət keçdi. Riçard anası ilə birlikdə Gənc Henrinin qəbrini ziyarət etdi. Sonra isə bütün ili Akvitanyada keçirib hersoqluğun işləri ilə məşğul oldu. Bu zaman İoan isə 1177-ci ildən kralı sayıldığı İrlandiyanı fəht etməyə göndərildi. Lakin yürüş uğursuzluqla nəticələndi. Səbəb sadə idi: İoan pis sərkərdə idi! Üstəlik, İrlandiya əhalisinin ondan xoşu gəlmirdi.
II Henri 1185-ci ilin sonlarında, Milad bayramında əyan-əşrəfini Normandiyada topladı. Bunun yeganə səbəbi bayramı bir yerdə keçirmək deyildi. Məsələ burasındadır ki, II Henriyə əminəvəsi olan Qüds kralı IV Balduinin (1161 – 1185) tacı təklif edilmişdi. IV Balduin həmin ilin mart ayında vəfat etmişdi. Qüds krallığının II Henriyə təklif edilməsi onun üçün böyük şərəf idi.
1186-cı ilin martında ingilis kralı növbəti dəfə II Filiplə görüşdü. Həmin görüşdə o and içdi ki, Alisa ilə bir başqası yox, məhz Riçard evlənəcək. Lakin II Filip xatırlatdı ki, tərəflər arasında əldə edilən razılıqda Alisa ilə evlənməyə namizəd olaraq «İngiltərə kralının oğulları» göstərilir, yəni konkret ad yoxdur. Lakin II Henri istənilən halda həmin namizədin Riçard olacağı barədə sözlərini təkrarladı. Bundan az sonra Gənc Henrinin dul qalmış arvadı Macarıstan kralı III Belaya ərə getdi. Həmin vaxt atasının ona laqeyd, qardaşının isə, az qala, düşmən münasibətindən narazı qalan Joffrua təskinlik tapmaq üçün Parisə, II Filipin yanına yola düşdü. Təskinlik isə ondan ibarət oldu ki, Joffrua Fransa sneşalı14 titulu aldı.
II Filip həmin il Riçarddan Akvitanyaya görə ona sədaqət andı içməsini tələb etdi. Hersoqluq Fransa krallığının torpağı sayılırdı və Riçardın heç bir etirazı olmamalı idi. Ancaq atası buna qarşı olduğundan, Riçard fransız kralının istəyinə məhəl qoymadı.
Bu arada, Riçard Tuluzaya hücum çəkdi. O, atasından xeyli pul alıb böyük qoşun toplamışdı. Hücumun səbəbi aydın idi: qardaşlar öz aralarında didişərkən Tuluza qrafı fürsətdən istifadə edib onların əlindən Kersi qraflığını almışdı.
Bəzi müttəfiqləri Tuluza qrafının köməyinə gəlsə də, onlar Riçardın qarşısından geri çəkilməli oldular. Fransa kralı isə qraf və müttəfiqlərinin yardımla yalvarışlarına məhəl qoymadı, çünki həmin vaxt bunun üçün nə gücü, nə də vəsaiti var idi.
Həmin vaxt Joffrua hələ də II Filipin qonağı idi. Onlar günlərini məclislərdə, ovda, müxtəlif yarışlarda keçirirdilər. Belə yarışların birində Joffrua atdan yıxılıb həlak oldu. II Filip bundan çox sarsıldı. O, Joffruanın hamilə arvadına yeni doğulacaq uşağını (Arturu) fransız sarayında böyütməyi məsləhət gördü. Bundan başqa, Joffruanın uşaqlarının üstündə qəyyumluq tələb etdi. Əks təqdirdə, II Henrini müharibə ilə hədələdi. Məqsəd məlum idi: Joffruanın hersoqu olduğu Bretan əyalətini tamamilə öz nəzarətinə keçirmək! Danışıqlar zamanı II Filip bir az da irəli getdi və ingilislərdən Tuluza qrafı ilə müharibənin dayandırılmasını istədi. Nəticədə 1186-cı ilin oktyabrından yanvaradək barışıq elan olundu. Lakin sonradan Riçard dinc dayanmadı: o, Tuluzaya qarşı təzyiqlərini davam etdirdi.
1187-ci ilin fevralında II Henri Normandiyaya gəldi. Onu Riçard qarşıladı. Həmin ilin yazında isə II Filiplə danışıqların yeni mərhələsi başladı. Bu danışıqlar zamanı Joffruanın uşaqları üzərində qəyyumluq tələbinə Veksenin qaytarılması da əlavə olundu. Çünki Alisa hələ də Riçarda ərə getməmişdi. II Henri bildirdi ki, Veksen çoxdan Normandiyaya məxsusdur. Üstəlik, o bildirdi ki, oğullarından biri hökmən Alisa ilə evlənəcək. İngilis kralı bununla da kifayətlənmədi. Joffruanın uşaqları ilə bağlı qəyyumluq tələbi rədd edildi! II Henrini öz fikrindən yalnız güc yolu ilə döndərmək olardı. Fransa kralı isə, əvvəl də yazdığımız kimi, müharibə eləmək iqtidarında deyildi. Danışıqlar prosesi dalana dirənsə də, hər halda, yayın ortalarına qədər barışıq davam etdi.
Yayın əvvəlində hər iki tərəf müharibənin qaçılmaz olduğunu anladı. İddiaçı tərəf II Filip olduğundan müharibəni də o başlatmalı idi. Və belə də oldu: iyunda II Filip Berriyə hücum etdi. Möhkəmləndirilmiş İsudyön qalası, əvvəldən razılaşdıqları kimi, öz qapılarını onun üzünə açdı. Belə ki, qalanın sahibi II Filipin əmisi oğlu idi. Bu zaman ingilis kralının oğulları Riçardla İoan atalarının köməyə gəlməsini gözləyirdilər. Onlar Şatoruda dayanmışdılar. Elə iki ordu burada üz-üzə gəldi. Tərəflərdən heç biri, xüsusilə də II Filip geri addım atmaq niyyətində deyildi. Çünki bu onun anjuylularla ilk toqquşması idi.
Ümumilikdə isə, nə ingilis, nə də fransız kralı müharibəyə həvəsli görünmürdü. Böyük döyüşlər ilk növbədə komandan üçün təhlükə yaradırdı. O, əsir götürülə, öldürülə bilərdi. Üstəlik, rəqib qoşunların cərgəsində dostlar, qohumlar, qonşular var idi.
Nəhayət, fransızların tərəfində olan Flandriya qrafı Filip gözlənilməz şəkildə Riçardın yanına gəldi. O, ana xəttilə II Henrinin qohumu idi. Qraf döyüş əvəzinə Riçarda fransız kralı ilə danışıqlar aparmağı təklif etdi. Riçard bu gözlənilməz təklifə gözlənilməz addımla cavab verdi. O, atası ilə məsləhətləşmədən atını çapıb II Filipin yanına getdi. Görüş
