narahat olur, digər tərəfdən qürür hissi keçirirlər: belə cəsarətli uşağın başına pis nə gələ bilər axı?! Əlbəttə, onun bu qərarının qorxudan doğduğunu düşünənlər də tapılacaqdı. Ancaq on illər sonra Gestapo arxasınca düşəndə nasist təhlükəsi qarşısında yenə qorxmazlıq nümayiş etdirəcəkdi. Bir sözlə, hərbi xidmətdən yayınması Eynşteynin siyasi rejimə ilk etirazı olacaqdı…
Albert Milanın küçələrini gəzir, kilsəyə gedir, meydanlarda, fəvvarələrin ətrafında dolaşır. Münhenin tutqun havalarını yada salır. Bavariya dumanı İtaliya günəşinin şəfəqləri altında əriyib yox olur. O yenə ailəsilə birlikdədir və çox xoşbəxtdir.
Albert bir neçə həftədən sonra nənəsilə görüşmək üçün qatara minib Genuaya yola düşür. Nənəsi onu təntənə ilə qarşılayır. Albert özünü lap kral sarayındakı kimi hiss eləyir. Qohumlarının bu qədər varlı olduqları heç vaxt ağlına gəlməzdi… Ailənin işləri yoluna düşmür. Generator fabriki Münhendə olduğu kimi, burada da qısa zamanda tənəzzülə uğrayır. Albert tezliklə bir sənət öyrənməlidir. Bəlkə, haçansa atasının müəssisəsini qaydaya sala biləcək? Riyaziyyatdan yaxşı baş çıxarır. Kim bilir, bəlkə də, nə vaxtsa üzərində «Eynşteyn və oğlu» yazılmış lövhə hər yeri bəzəyəcək?
Ancaq buna hələ çox var. Cavan oğlan Almaniyanı həmişəlik tərk edib, dil bilmədiyindən İtaliya məktəbləri də üzünə bağlıdır. German oğluna yeni ölkə axtarmaq üçün xəritəni açır. Albertin özündən tez çıxan və tərs uşaq olduğunu yaxşı bilir. Odur ki Almaniya imperiyasının üstündən xətt çəkmək olar. Albert bir də ora qayıtmaz. Bəlkə, Vyanaya getsin? Albert başını bulayır: Vyananın Münhendən heç bir fərqi yoxdur. Bəs Fransa? Lakin məsələ burasındadır ki, Eynşteynlər ailəsindən hələ heç kimin ayağı Fransaya dəyməyib. Deməli, bu ölkənin üstündən də xətt çəkməlidirlər. Ancaq heyif, axı Fransa yəhudilər üçün ən münasib ölkə sayılır. Hətta bu barədə məsəl də var, kiminsə haqqında danışarkən deyirlər ki, filankəs Fransadakı yəhudi kimi xoşbəxtdir.
«Köhnə qitə»nin – Avropanın ortasında karandaşın hələ dəymədiyi işıqlı bir «ada» da var. German orada alman dilində təhsil verən və oğlunun yaxşılarla yarışa biləcəyi dünya səviyyəli məktəblərin olduğunu bilir. Albert razıdır, qoy İsveçrə olsun!
Dahinin oyanışı
İsveçrənin ən böyük şəhəri Sürix – Eynşteynin arzuladığı cənnətdir. Dərslərin yenilikçi metodlarla tədris edildiyi Ali Federal Politexnik Məktəbi – məşhur «Politexnikum». Bu məktəbin şöhrəti ölkənin sərhədlərini aşıb. Müəllimlər və tələbələr diqqətlə seçilir. Ancaq birinci kursa qəbul olunması üçün Eynşteynin yaşı çatmır. Deməli, iki il gözləmək lazım gələcək. Lakin ana tərəfdən qohumunun sayəsində Albert qəbul imtahanlarına buraxılır.
Qeyd edək ki, Albert Sürix vağzalına 1895-ci ilin oktyabrında düşmüşdü. O, yad şəhərdə, tanımadığı ölkədə yenə tək idi. Ancaq sanki bu vəziyyət artıq onu qorxutmurdu. Beləliklə, Albert mehmanxanada otaq götürür. Səhər məktəbə yollanır. Bu gün taleyi həll olunacaq. İmtahan – ən başlıca sınaqdır.
Riyaziyyatdan suallar onun üçün uşaq oyuncağı kimi bir şeydir. Texnologiya da həmçinin. Lakin əfsuslar olsun ki, burada fransız dilini mükəmməl bilmək tələb olunur, Eynşteyn isə bu dildə yalnız bir-iki söz bilir. Alman ədəbiyyatı? Bu onu xilas etməyəcək. Maraq dairəsinə daxil olmayan təbiət elmlərindən isə heç danışmağa dəyməz.
Bir neçə gündən sonra qəbul olunanların siyahısına həyəcanla göz gəzdirir. Lakin orada öz adını görə bilmir.
Şəhərdən getməyə hazırlaşdığı vaxt onu direktorun yanına çağırırlar. Direktor deyir ki, Albertin imtahandan aldığı qiymətlər başqa abituriyentlərin göstərdikləri nəticəni bir xeyli üstələyib. Onun yaşına görə bu, son dərəcə qeyri-adi hal hesab oluna bilər. Odur ki direktor Eynşteynə daha bir şans vermək istəyir. Sürix yaxınlığındakı Aarau qəsəbəsində orta məktəbə daxil olmasını məsləhət görür. Bu, dağların arasında yerləşən bələdiyyə məktəbidir. Albert fikirləşmədən razılıq verir.
Əlində çamadan qəsəbənin baş küçəsiylə ayaqlarını sürüyə-sürüyə gedir. İlk dəfədir gələcəyi sarıdan nigarandır. Başında cürbəcür suallar dolaşır.
Evlərində qalacağı ailə Alberti çox gözəl qarşılayır. Ailənin başçısı Yost Vinteler onu yanına oturdub, özü haqqında danışmasını xahiş edir. Nə danışsın? Ona otaq hazırlayıblar. Artıq Alberti də bu ailənin bir üzvü hesab edirlər. Vintelerin oğlu Paul onu qısqanmır. Kiçik qızları Mariya isə Alberti maraqla süzür: indiyə kimi hələ heç bir qız ona belə baxmayıb. Onların tez qurulan münasibəti zamanın sınağından keçməyəcək, Paul isə Albertin bacısı Maya ilə evlənəcəkdi.
Yost Vinteler yemək süfrəsi arxasında dünyadakı vəziyyətdən, siyasətdən uzun-uzadı söhbətlər eləyir. Müasir mütəfəkkirlərdən misal çəkir, Rusiyada baş verənlərdən danışır. Rus çarının taxt-tacı başqa dünya qurmağın mümkünlüyünə inanan gənclərin hərəkətləri nəticəsində laxlayıb. Marksın13, Leninin14 adları çəkilir. Albert ağzını açıb maraqla qulaq asır. Onda siyasətə həvəs məhz bu evdə yaşadığı vaxt yaranır. Söhbət bəzən gecə yarısına qədər uzanır. Albert vaxtilə Talmuddan Rusiya barədə eşitdiklərini söyləyir. Yost ona demokratiyanın, sosializmin prinsiplərini başa salır, Marksın kitablarını verir. Ən başlıcası da ona müstəqillik ruhu, siyasi şüur aşılayır. Yost bu mənada Albert üçün bütün həyatı boyu mənəvi ata olaraq qalacaq.
Bir sözlə, bu böyük evdə Eynşteyn öz ikinci ailəsini tapır. Bələdiyyə məktəbində tədris metodları Münhen gimnaziyası müəllimlərinin amiranə göstərişlərindən çox fərqlidir. Burada həqiqi mənada uşaqları maarifləndirir, elm öyrədirlər. Tədris olunan nəzəriyyələrin təcrübədə təsdiqi üçün Albertin ixtiyarına müxtəlif cihazlar verilir. Bəlkə də, Albert məhz burada özünü fizik kimi kəşf edir. Riyaziyyatı həmişə başlıca məqsədi hesab etsə də, artıq yolunun başqa olduğunu anlayır. Həndəsə və cəbr bu yolda yalnız vasitədir, fikirlərini cilalamaq üçün alətdir. Albert sövq-təbii olaraq hiss edir ki, ağlını kainat sirlərinin izahına sərf etməlidir.
Məktəbin kitabxanası çox zəngindir. O hər şeyi birnəfəsə oxuyur. Böyük fiziklərin əsərlərini daha çox xoşlayır. Kainatın sirlərinin indiyə qədər necə izah edildiyini bilmək istəyir. Fizikanın yaradıcısı Aristoteli özü üçün kəşf edir. Bu yunan filosofunun onun sevimli fənni barədə yazdıqlarının hamısını oxuyur. Sonra Kopernik, Nyuton, Leybnits… Nəhayət, özünün müasirləri olan Max15, Plank16, Maksvell17, Hers18. O hər gün şər qarışana qədər bu kitabxanada elm dəryasına qərq olur.
Albertin
Ernst Max (1838–1916) – Avstriya fiziki
Maks Plank (1858–1947) – alman fiziki, kvant nəzəriyyəsinin banisi
Ceyms Maksvell (1831–1879) – ingilis fiziki
Henrix Rudolf Hers (1857–1894) – alman fiziki
