minqləri qırmışdır.
Casper başçının Ləpirçidən ayrılıb sahilə endiyini gördü və Ləpirçidən soruşdu:
– Axı o, nə etmək istəyir? Ona bax! Delavar daşların arasında ilişib qalan meyitə sarı gedir…
– Şöhrət xatirinə, yaxşı ad çıxarmaq xatirinə.
– Anladım. Skalp soymağa gedir.
– Nə olar ki! Bu skalp Çinqaçqukun bayrağıdır. Onu saxlayacaq ki, övladlarına göstərsin. Eh, mən nə danışıram? Axı bu qoca mogikanın nə övladı, nə də qəbiləsi qalıb… Çinqaçquk bu qoca dünyada tək-tənhadır, bununla belə, adətlərə əməl edir.
Bu zaman irokezlər o tayda bərk hay-küy qaldırdılar. İrokezlər çalışdılar ki, delavarı tutsunlar, lakin o, işini cəld və ustalıqla edib geri qayıtdı. Ələ keçirdiyi qəniməti havada fırlada-fırlada qorxunc bir səslə bağırırdı. Meybl bu səsi eşidəndə bərk qorxub qayığın içinə qısıldı.
– Bu onların musiqisidir. Onlar baraban və fleyta, şeypur və ney çalmaq əvəzinə, bu tərzdə bağırırlar. Mənim qulağım bu səslərə alışıb. Böyük İlan soyduğu skalpı qurşağına sancıb qayıdır. Hə, Casper, bircə dəqiqə ərzində plan qurmalıyıq, yoxsa minqlər fürsət tapıb bizi tutarlar, – Ləpirçi dedi.
Gecənin çox qaranlıq olacağı bilinirdi. Yolçular ümidlərini bu qaranlığa bağlamışdılar.
Onlar məsləhətləşdikdən sonra minqlər tərəfdə qalmış qayığı ələ keçirməyi qət etdilər və hazırlıq görməyə başladılar. Ləngimək olmazdı. Delavar və Casper suya girdilər. Meybl və Kap çayın sahili ilə suyun iti axan yerinədək getməli idilər. Sonra Ləpirçi ona tapşırılan qayığa mindi. Qayığı çayın həmin yerinə aparmaq lazım idi.
Ləpirçi oraya yetişəndə Kap və Meybl gəlib qayığa mindilər və həmişəki yerlərində oturdular.
Delavar və Casper zil qaranlıqda səmti götürüb qayığa yaxınlaşdıqda üçüncü bir adamın da üzə-üzə oraya yaxınlaşdığını gördülər. Çayın gur şırıltısından səs eşidilmirdi. Delavar Casperin qulağına:
– Minqdir! – dedi. – İndi belə yerdə necə hiylə işlətmək lazım olduğunu qardaşın göstərər.
Gənc dənizçi işin nə yerdə olduğunu dərhal başa düşdü. Minqlər çayı üzərək keçmək istəyirdilər.
İrokez də qayığa yaxınlaşan bu iki adamı gördü və onları özlərininki bildi. Çünki Casper üst paltarını sahildə qoymuşdu. Çinqaçquk onun işini bitirə bilərdi, lakin bu cəhdi böyük səs-küy qoparacaqdı. Odur ki səbir etməyi lazım bildi. Casper onu başa düşdü. Onlar üçlükdə qayığı daşın üstündən sürüşdürüb suya saldılar və dərin yerə gətirdilər. İrokez qayığı çayın qərb sahilinə aparmaq istəyirdi.
Onlar sahilə yaxınlaşanda irokezlərin başçısı əmr etdi:
– İki nəfər qayığı aparmalıdır. Qalanlar üzə-üzə çayı keçməli, silahları hazırlamalıdırlar.
Hindular bu əmrə tabe oldular. Zil qaranlıqda Casperi qayığın arxa tərəfində, qayığı tapmış hindunu isə ön tərəfdə qoydular. Çinqaçquk isə suya elə cumdu ki, tamam görünməz oldu. İrokezlər keçib-gedəndən sonra Çinqaçquk sudan başını qaldırdı.
Casper istiqaməti irokezin hiss etmədiyi dərəcədə dəyişdirirdi. İrokez bunu başa düşəndə onlar çayın dərin yerində idilər və irokezlərdən aralanmışdılar. Qəfildən irokez və Çinqaçquk tutaşaraq suya düşdülər və görünməz oldular. Casper qayığı öz adamlarının yanına çıxara bildi. Başlarına gələni qısaca danışdı.
– Götür bu avarı, Casper, – deyə Ləpirçi təmkinlə dilləndi. Onun qəmgin olduğu sezilirdi. – Bizim ardımızca üzüb gələrsən. Yola çıxmağımız məsləhətdir.
– Bəs İlan?
– İndi İlan, özünün dediyi kimi, Qadir Ruhun ixtiyarındadır. Bilmirik sağmı qalacaq, ya öləcək.
O biri sahildən qışqırtı səsi gəldi. Kap soruşdu:
– Cənab Ləpirçi, bu nədir? Sanki şeytan qışqırır.
– Bu qələbəni xəbər verən şadlıq bağırtısıdır. Böyük İlanın ya ölüsü, ya dirisi irokezlərin əlinə keçib. Biz buradan mümkün qədər tez uzaqlaşmalıyıq.
Yeddinci fəsil
Qayıq çayın iti axan yerinə çatdı. Çayın axarı ilə gedən qayıqlar qaranlığa qərq olmuşdu. Elə zənn etmək olardı ki, onları kimsə görə bilməz. Lakin təhlükədən xilas olduqlarına hələ əmin deyildilər.
Meybl həyatının ən qorxulu dəqiqələrini keçirirdi. Hər iki qayıq yan-yana gedəndə Casper yavaş səslə dedi:
– Meybl, qorxmursunuz ki?
– Casper Vestern, mən əsgər qızıyam. Buna görə də qorxduğumu boynuma almaq mənim üçün ayıb olardı.
– Mənə və bizim hamımıza arxayın olun.
– Sizə inanıram, Casper. Ancaq məni o qədər də aciz bilməyin. Söz verirəm ki, əbəs yerə qorxmaqla sizə mane olmaram.
– Serjantın qızı haqlıdır. Tom Dunham kimi igid atanın qızı olmağa layiqdir. Bilirsiniz, atanızla birlikdə, belə qaranlıq gecələrdə düşməni ürküdüb çox acıqlandırmışıq. Siz onu görəndə o, çayı necə üzüb keçdiyimizi və öz skalpını necə qoruduğunu sizə danışar, – Ləpirçi dedi.
– Atam mənə göndərdiyi bir məktubda bu hadisəni təsvir etmişdi.
… Hər iki qayıq qərb sahilində çayın iti axan yerinə girdi. Aşırımlarda su dəhşətli sürətlə axırdı. Casper güman edirdi ki, onlar bu sürətlə iki saata çayın ağzına çatarlar.
Çayın ətrafını bürümüş qalın meşələri yalnız min bir dildə danışan təbiətin səsləri pozurdu. Birdən Ləpirçi uzaqdan canavar ulamasını eşitdi. Anlaşılmaz və tez kəsilən bir səs idi. Həssas qulağı sınan quru budaqların səsini eşitdi. Səs çayın qərb sahilindən gəlirdi. Ləpirçi Casperə dedi:
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив
