bu sizsiniz, hökmdar! – Mariya Antuanetta yerində dikələrək dedi.
– Sabahınız xeyir, xanım! – kral istehza ilə gülüm-sədi.
– Gün haradan doğub belə, hökmdar?
– Möhkəm yatırsınız, xanım, – kral çarpayının yanında oturub yataq otağına göz gəzdirdi.
– Elədir, kral, siz oyatmasaydınız, hələ yatacaqdım.
– Qardaşımı qəbul etməməyinizi nə ilə izah etmək olar, xanım? Sizinlə görüşmək istəyib. Deyiblər, evdə yoxsunuz.
– Ona elə deyiblər? – kraliça saymazyana soruşdu. – Əslində, doğrudur. Mən saraya səhər saat altıda qayıtmışam.
– Xanım!
– Əlahəzrət qraf d’Artua öz xüsusi mənzilində mənə sığınacaq verməsəydi, bütün gecəni dilənçi kimi qapının arxasında qalacaqdım. Hökmdar, mənim saraya nə vaxt qayıtdığımı bilməyiniz üçün qapını bağlatdırmağa ehtiyac yoxdur. Gəlib məndən soruşmağınız kifayətdir. Güman edirəm, sizin hərəkətiniz utancvericidir və krala yaraşmır.
– Mənim səmimiyyətimi, – kral peşmançılıq duyulan səslə danışmağa başladı, – hətta yeri gələndə səhvlərimi rahatca etiraf etdiyimi bilirsiniz.
– Mən dünən, madmazel de Taverne ilə birlikdə, Fransa krallarından birinin nəslindən olan insanın acından necə öldüyünü şəxsən görməyə getmişdim. Mən kralın diqqətsizliyinin qurbanı olan və səfil həyatı yaşayan qadını gördüm, üstəlik, ona yüz luidor verdim. Güman edirəm ki, Valua adı sizə çox şey deyir, hökmdar.
– Kimdən danışdığınızı bilirəm, – XVI Lüdovik bərkdən güldü. – Söhbət qrafinya de…
– Düz tapmısınız. Söhbət qrafinya de Valua de Lamottdan gedir.
– Tamamilə doğrudur. Onun əri jandarmdır?
– Bəli, hökmdar.
– Bu qadın yeri-göyü bir-birinə qatıb. Nazirləri əldən salıb, xalalarıma dinclik vermir, öz ərizələri ilə məni də bezdirib.
– Ancaq bu qadın Valualardandır. Elədir?
– Əminəm ki, elədir.
– Onda ona yaxşı təqaüd kəsin! Ərini polka keçirin! Onları kral nəslinə layiq yaşayışla təmin edin!
– Dayanın! Necə də tələsirsiniz! Körpə Valua sizin yardımınız olmadan da mənim tüklərimi yolur. Rəhm edin, körpə Valuanın dimdiyi kifayət qədər möhkəmdir!
– Hökmdar, axı Valua nəslindən olan biri acından ölə bilməz! Ona ömürlük təqaüd kəsin.
– Əsla! Onlar gəmiricilər fəsiləsindəndir. Doğrusu, Valua haqqında mənə məlum olanları sizə danışa bilmərəm. Əziz Antuanetta, sizin xeyirxah ürəyiniz tələyə düşüb.
Lüdovik bunu deyib əlini kraliçaya uzatdı. Antuanetta onun əlini qeyri-ixtiyari olaraq dodağına apardı. Ancaq qəfil də geri itələdi.
– Mən sizə çox hirsliyəm! Siz mənim üzümə Versalın qapılarını bağlatdırmısınız! Səhər saat yeddinin yarısından isə qapımı kəsdirmisiniz!
Kral güldü.
– Lakin mən sizə hirslənmirəm. Heç buraya gələndə də sizə hirsli deyildim. Hətta sübutum da var.
Kral belə dedikdən sonra cibindən bir qutu çıxartdı. Kraliça qutunu açıb məftunluqla dedi:
– Necə gözəldir! İlahi, necə gözəldir!
O, təmiz, iri brilyantlar düzülmüş boyunbağını əlinə götürdü. Boyunbağı kraliçanın gözəl əllərində bərq vururdu.
– Sübutum xoşunuza gəldimi? – kral soruşdu.
– Mən heyranam, hökmdar! Siz məni xoşbəxt etdiniz!
– Doğrudan?
– Bu brilyantları seçən və boyunbağını düzəldən zərgər əsl sənətkardır!
– Onlar iki nəfərdir.
– Onda mərc gələrəm ki, söhbət Bemerlə Bosanjdan gedir.
– Düz tapmısınız!
– Necə də qəşəngdir, hökmdar, necə də qəşəngdir!
Birdən kraliçanın sifəti tutuldu. Bu o qədər ani oldu ki, kral dəyişikliyi sezmədi.
– İcazə verin, boyunbağını boynunuza taxım, – kral dedi.
– Bu boyunbağı çox bahalıdır. Odur ki onu nə siz, nə bir başqası mənim boynumda görməyəcək.
– Onu taxmayacaqsınız?
– Nə qədər ki kralın sandıqları boşdur, kasıblara verməyə pulu yoxdur, onu taxmaqdan imtina eləyirəm.
– Necə? Siz bunu ciddi deyirsiniz?
– Mən bilirəm ki, milyon yarım livrə hərbi gəmi almaq olar. Düzünü desək, Fransa kralına belə bir gəmi daha çox lazımdır, nəinki Fransa kraliçasına boyunbağı.
– O-o! – kral göz yaşları içində qışqırdı. – Sizin hərəkətiniz heç nə ilə müqayisəyə gəlməz! Sağ olun, sağ olun! Antuanetta, siz çox qəribə qadınsınız.
– Hökmdar! Mən boyunbağı yox, başqa bir şey istəyirəm.
– Xahişiniz nədir?
– Bir də Parisə getməyimə icazə verin.
– Bu asandır, ən başlıcası da baha deyil.
– Tələsməyin, tələsməyin! Mən Vandom meydanına getmək istəyirəm.
– Lənət şeytana!
– Cənab Mesmerlə[9] görüşmək arzusundayam.
Kral qulağını qaşıdı.
– Siz milyon yarım qiymətində hədiyyədən imtina elədiniz. Sizə bu şıltaqlığı etməyə icazə verə bilərəm. Ancaq bir şərtlə…
– Hansı şərtlə?
– Sizi şahzadə xanım müşayiət etməlidir.
Kraliça
